فردوسی بزرگ:
ز شير شتر خوردن و سوسمار عرب را به جايی رسيده است کار
که تخت کيانی کند آروز تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
بيشتر اسناد و مدارک در اثبات نام خليج پارس به فرمان محمد رضا شاه پهلوی در سال 1350 با کوشش دهها ايران شناس و تاريخ دان بزرگ گردآوری شد و در چندين کتاب – مجله – روزنامه و . . . به چاپ رسيد. اين جستار نيز برگرفته از زحمات آنان است.
فردوسی بزرگ:
ببين اين شگفتی که دهقان چه گفت بدانگه که بگشاد راز از نهفت
به شهر کجاران به دريای پارس چه گويد ز بالا و پهنای پارس
نقشه های کهن از 2500 سال قبل از میلاد تا زمان معاصر برای اثبات نام همیشه جاوان خلیج فارس
نقشه جهان نمای هرودوت – مورخ يونانی - 484 - 425 قبل از میلاد
نقشه جهان نمای بطلميوس
نقشه ايران – جی دولسيل - جغرافی دان و منجم فرانسوی – 1724 ميلادی
نقشه ايران – جان اسپيد - زمان شاه عباس کبير – 1676 ميلادی
نقشه ايران – ج وارن – قرن 19 ميلادی – چاپ لندن
اطلس عربی مجمع العلمی العراقی – 1960 ميلادی
اطلس موئسسه نشنال جئوگرافی چاپ شده در سالهای 1888 تا 2004
نقشه ايران – سينوس پرسيکوس – سال 1507 ميلادی
نقشه ايران – به زبان اسپانيولی – سال 1595 ميلادی
نقشه جديد ايران – چاپ لندن – سال 1744 ميلادی
پيشينه هزاران ساله دريای پارس ( خليج فارس )
کهنترين نام دريای پارس ( خليج فارس ) " نارمرتو" به معنی رود تلخ است که اقوام آشوريان در بيش از 2500 سال پيش به روی آن گذاشته بودند . پس از تسلط شاهنشاه کورش بزرگ بر ايران و پايه گذاری امپراتوری سترگ ايرانيان و پس از او داريوش بزرگ دهها کشور زير نظر ايران در آمد. پس شاهنشاه مرکزی ايران برای تمامی آن نقاط شاه از بين خود اقوام آنان انتخاب نمود و خود در راس هرم شاهنشاهی بزرگ منطقه قرار گرفت. شاهنشاهان ايران علاقه وافری به دريانوردی داشتند منجمله داريوش بزرگ که ارتش دريايی تشکيل داد و دهها ناو و کشتی بزرگ ساخت و روانه درياها کرد تا به نقاط دور دست و گمنام سرکشی کنند و آنجا را شناسايی کنند و کتابهای مکتوب از سفرهای خود تهيه کنند و آنرا به ايران بياورند (که بسياری از اينها در يورش اسکندر گجستک و سپس تازيان بدوی از بين رفت و به آتش کشيد شد ) . يا دهها ناو دريايی خشيارشا که برای سرکوب يونانيان که ليدی ايران را آتش زده بودند روانه آن کشور شد. اردشير پاپکان بنيانگذار شاهنشاهی ساسانی (شهرياری در سالهای : 224 تا 241 ميلادی ) که وی را يکی از ابر مردان ايرانی ناميده اند نيز در خليج فارس بندری بزرگ ساخت که تا سالهای پس از حمله اعراب و مغولان از با شکوه ترين بنادر آن زمان بود . سپس در سالهای نخستين پادشاهی شاپور دوم اعراب به خوزستان ايران حمله کردند و شهرهای ايران را ويران کردند. اين قبيله های
متجاوزگر : تميم و قيس و بکربن وائل از جزيره العرب بودند. در اين هنگام شاهنشاه ايران فردی خردسال بود ولی وی در سال 326 ميلادی پس از اينکه سنين جوانی را طی کرد با چندين کشتی روانه جزيره اعراب شد. عده بسيار از آنان را نابود کرد و بقیه را اسير کرد و پاسخی کوبنده و تاريخی به آنان داد. به همين دليل او را شاپور ذوالکتاف ناميدند زيرا اسيران عرب متجاوز را در بند کرد و از شانه هايشان بندی عبور داد ( بنا به گفته برخی مورخان ) پس از او خسرو انوشيروان دادگر نيروی دريايی ايران را به اوج شکوه خود رساند. در زمان وی کشتی های تجاری ايران تا بنادر چين و بندرهای جزيره سيلان رفت و آمد داشتند . پس از اسلام عضدا لدوله ديلمی بندر سيراف را آباد نمود و رونق بخشيد. وی دريای پارس را کامل تحت کنترل خود قرار داد . ايلخانيان نيز در سالهای 1254 تا 1356 ميلادی بر ايران حکومت کردند و دست بيشتر متجاوزان را کوتاه کردند و کنترل بنادر مهم ايران را در دست گرفتند. در آن زمان بنادر "ونيز و ژن" در ايتاليا از بزرکترين بنادر زمان بودند که برای مناسبات تجاری با ايران مناسبات خوبی داشتند.
نامورترين اسناد جهانی در تائيد مالکيت دريای پارس
فلاويوس آريانوس که در قرن دوم ميلادی می زيسته در کتابی که درباره جنگهای اسکندر نوشته بود از سفر درياسالار ارتش اسکندر به دريای پارس نام برده است . وی اين دريای پارس را به نام پرسيکون کايتاس نوشته است که همان خليج فارس کنونی است .
استرابون جغرافی دان نامور يونانی که در سالهای ۶٣ پيش از ميلاد تا ١٩ پس از ميلاد می زيسته است در نقشه های خود از همين نام برای دريای پارس استفاده کرده است .
کلوديس پتوله يا بطليموس جغرافی دان – نقشه نگار رياضی دان و نويسنده قرن دوم ميلادی در کتابهای نقشه های جهان خود که شامل ٢٧ نقشه از جهان و کشورهای مختلف است نام دريای پارس را به نام پرسيکوس سينوس آورده است . وی امپراتوری شاهنشاهی اشکانی را به تصوير کشيده است .
کوين کورسيوس روفوس مورخ نامدار رومی که يورشهای اسکندر به کشورهای مختلف را به رشته تحرير در آورده است در قمستی مربوط به ايران از دريای پارس به نام " اکوارم پرسيکو" نام برده است . که در پارسی امروزی به معنی آبگير پارس ترجمه می شود .
ابوبکر احمدبن محمد معروف به ابن فقيه در کتاب نامور خود ( مختصر البلدان ) از دريای پارس به نام بحر فارس نام برده است .
ابوعلی احمدبن عمر در کتاب خود ( الاعلاق النفيسه ) از دريای ايران به نام خليج فارس نام برده است .
در کتاب عجايب الاقا ليم السبعه الی نهايه ا لعماره نام دريای ايران به صورت بحر فارس آمده است .
در کتاب المسالک الممالک ابن خرداذبه بحر فارس مشهود است .
ابوا لحسن علی حسين مسعودی مورخ نامدار در کتاب مشهور خود به نام مروج الذهب – التنبيه و الاشراف اين دريای ايرانی را به نام حقيقی اش يعنی دريای پارس آورده است .
ابن المطهر المقدسی در کتاب تاريخ خود ( ا لبلدء و ا لتواريخ ) نام دريای پارس را ذکر نموده است .
ابن حوقل در کتاب صوره الارض نام دريای پارس را آورده است .
المقدسی در کتاب احسن التقاسيم فی معرفه الاقاليم نام دريای پارس را نوشته است .
ابوريحان بيرونی فيلسوف بزرگ ايرانی در کتاب عظيم التفهيم لاوائل صناعه التنجيم نام دريای پارس را ذکر نموده است .
ابوعبدالله محمد بن محمد معروف به الشريف الادريسی در کتاب نزهه المشتاق فی اختراق الافاق نام دريای فارس را به روشنی چند بار آورده است .
ابن بلخی در کتاب فارسنامه اش که يکی از مشهور ترين کتب تاريخی است نام دريای پارس را آورده است .
ياقوت حموی در کتاب معجم البلدان نام دريای پارس را ذکر نموده است .
قزوينی در کتاب آثار البلاد و اخبار العباد و عجايب المخلوقات و غرائب الموجودات نام دريای پارس را آورده است .
ابوالفداء در کتاب تقويم البلدان نام دريای پارس را نوشته است .
شمس الدين ابوعبدالله محمد ابن ابی طالب در کتاب نخبه ا لدهرفی عجايب البروالبحر نام دريای پارس را ذکر نموده است .
شهاب الدين احمد بن عبدا لوهاب در کتاب نهايت الارب فی فنون ا لعرب نام دريای پارس را ذکر نموده است .
حمدالله مستوفی قزوينی در کتاب نزهه القلوب نيز نام دريای پارس را آورده است .
ابن بطوطه در سفرنامه خود به نام تحفه النظار فی غرايب الامصار و غرائب الاسفار نيز نام دريای پارس را ذکر کرده است.
حاج خليفه در کتاب کشف الظنون نيز از دريای پارس نام آورده است .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر