اوراقی دیگر از چپاول ایران

افشای قراردادهای نفتی قرارگاه خاتم الانبیاء با چینی ها

افشای بخش دیگری از قراردادهای نفتی قرارگاه خاتم الانبیاء (سپاه پاسداران) با چینی ها
سایت خبرنگاران سبز/کارشناسان ایران سبز: در پی انتشار گزارش کارشناسان ایران سبزدر خصوص انعقاد قراردادهای نفتی بین حکومت ایران و شرکت نفت چین که جزییات آن نشان می دهد منافع ملی کشور ما رسما برای مدت 35 سال به بیگانگان واگذارشده و علاوه بر زیر 50 درصد بودن سهم ایران ، 20 درصد از کل درآمدها هم نصیب واسطه های ناشناس می شود و هرگز به ایران باز نمی گردد و 45 درصد کل درآمدهای سهم ایران هم الزاما باید کالای چینی خریداری شود و به ایران وارد گردد ، وزارت نفت با واکنشی شتابزده در مصاحبه با رسانه های داخلی ، به شیوه ای ناشیانه در پی انکار حقایق و ایجاد انحراف در افکار عمومی برآمده است.
کارشناسان ایران سبز برای آگاه شدن بیش از پیش مردم ایران اشاره به نکات زیر را لازم می دانند:
/ نخست آنکه وزارت نفت پس از انتشار گزارش کارشناسان ایران سبز ناچارگردید حضور چینی ها در قراردادهای جدید نفتی متعدد را تایید کند اما همزمان سعی در تحریف اذهان عمومی از مفاد قراردادهای بین دو کشور دارد.
/ برخلاف ادعای معاون وزارت نفت ایران که از مذاکرات همزمان باچین و چند شرکت داخلی و خارجی دیگرسخن می گوید ، قراردادهای در حال اجرا نشان می دهد موافقتنامه خیانت بار 20 ساله با چینی ها در دسامبر 2006 که در ماه مه 2010 میلادی فاجعه بارتر از قبل برای 35 سال تمدید شد پا برجاست و انتشار اخبار موازی و کم اهمیت برای پنهان ساختن حقیقت بی تاثیر است.
/ مستندات کارشناسان ایران سبز نشان می دهد طی 2 سال گذشته تعداد کارشناسان ایرانی در حوزه های نفتی که به چینی ها واگذارشده از 11 هزار نفر به 3 هزار نفر کاهش یافته و قراردادهای بزرگ تسلیم اقتصاد ایران به چینی ها با قدرت در حال اجراست.
علاوه بر قرارداد اسارت باری که در گزارش قبلی کارشناسان ایران سبز به آن اشاره شد ، موارد دیگری هم در ارتباط با پیمانهای نفتی حکومت ایران با دولت چین قابل بررسی و دارای اهمیت است:
/ انصراف قرارگاه خاتم الانبیاء از قراردادهای نفتی میدان آزادگان به دلیل حفظ امنیت منافع ملی به هیچ وجه واقعیت ندارد. علت عدم حضور قرارگاه خاتم در این پروژه ها صرفا به سوء استفاده های نیروهای نظامی و امنیتی از این قرارداد مربوط می شود. قرارگاه خاتم الانبیاء برای راه اندازی این پروژه یک میلیارد دلار از صندوق ذخیره ارزی ایران دریافت کرد و از منابع ریالی کشور هم 2700 میلیارد تومان نصیب خود ساخت تا فعالیت های دو فاز نفت و گازرا به پیش ببرد. اما در حالی که هیچگونه گزارش از عملکرد مالی خود را به مراکز ذیصلاح ارائه نکرده بود و از سوی دیگر بخش عظیمی از پروژه توسعه میادین هم بلاتکلیف مانده بود تقاضای دریافت یک میلیارد دلار دیگر از ذخایر ارزی را مطرح ساختند که با تعدادی از نمایندگان مجلس دچار مشکل شدند و نهایتا تصمیم گرفته شد این میادین هم مانند دیگر بخش ها به شرکت نفت چینی ( سینوک) واگذار گردد و قرارگاه خاتم الانبیاء حق العمل کاری کلانی را از چینی ها بابت انتقال پروژه به آنان دریافت دارد که البته این کار انجام شد. بنابراین تاراج منافع ملی به بهانه دفاع از منافع ملی و مظلوم نمایی از سوی کسانی که آشکارا به کشور و ملت خیانت می کنند هم از جمله موضوعاتی است که حاکمان کنونی باید جوابگوی آن باشند.
/ یکی دیگر از دلایل همکاری تنگاتنگ قرارگاه خاتم در واگذاری اجرای پروژه های نفتی به چینی ها ، احداث خط لوله اختصاصی و محرمانه انتقال نفت از حوالی بندرلنگه به اسکله های متحرک خلیج فارس بود. این خط لوله زیر زمینی و زیر دریایی که روزانه 50 هزار بشکه نفت را بدون دخالت وزارت نفت و دیگر سازمانهای مسئول به بازار فروش منتقل می کرد و عواید آن رسما به حساب سپاه واریز می گردید ، ابتدا توسط قرارگاه خاتم اجرا شد. اما بررسی ها نشان می داد که به دلیل عدم صلاحیت تکنیکی و بروز اشکالات فنی متعدد باعث نشت گسترده نفت در آبهای خلیج فارس شده است. از این رو سپاه پاسداران با واگذاری امتیاز فروش نفت و نگهداری این خط لوله توسط چینی ها موافقت کرد. پس از آن هم ایجاد یک خط لوله جدید (پارالل با خط قبلی ) با توان انتقال روزانه 150 هزار بشکه نفت به نفتکش های خلیج فارس در دستور کار دو طرف قرار گرفت که به سرعت احداث و به بهره برداری رسید درحالی که درآمدهای آن جزء درآمدهای ملی بشمار نمی آیند!
/ نکته قابل تامل دیگر در مورد واگذاری کلی فعالیت های نفتی قرارگاه خاتم به چینی ها و دریافت حق العمل کاری سپاه پاسداران در قبال اجازه غارت منابع ملی ایران اینکه اصولا بر خلاف ادعای مقامهای وزارت نفت ایران ، پروژه میدان نفتی آزادگان هرگز به مناقصه گذاشته نشد و مستقیما تحویل قرارگاه خاتم الانبیاء شده بود. پس از آن بود که قرارگاه خاتم پنج حوزه عظیم نفتی این منطقه در حوالی اهواز را نیز یکجا به چینی ها واگذار کرد در حالی که هر 5 حوزه نفتی دارای سفره های مشترک زیر زمینی بودند و چینی ها حق داشتند سهم خود را از هر بخشی که مایل هستند استخراج کنند! این اقدام خارج از عرف هم به لحاظ فنی به معنای تخریب منافع نفتی ایران بود . زیرا چینی ها حوزه های نفتی پرفشار را که نیازی به تزریق آب یا گاز برای استخراج ندارند تصرف کرده و در هزینه های گزاف تزریق که در برخی موارد بسیار گران است صرفه جویی می کنند.
بررسی ها نشان می دهد حوزه های نفتی این منطقه پس از بهره برداری توسط چینی ها عملا بی خاصیت می شوند. زیرا از یک سو افزایش هزینه های تولید و تزریق گاز و از سوی دیگر بالا بودن میزان ماسه های نفتی در لایه های باقیمانده سفره های نفت منطقه ، صرفه استخراج آن را از بین خواهد برد و در واقع از این منابع چیزی باقی نمی ماند.
/ مقامهای نفتی ایران و نیز مسئولان دفتر آیت الله خامنه ای که نقش آشکاری در انعقاد این قرار دادها دارند اگر مایل به شفاف سازی یا پاسخگویی به ایرادهای فنی متخصصان و کارشناسان باشند و در صورتی که گمان می کنند در ادعاهای خود صادق هستند مفاد قرارداد نفتی ایران و چین را که در ماه دسامبر سال 2006 برای 20 سال به امضاء رسید و نیز قرارداد اخیر کنسرسیوم نفتی بین مقامهای دو کشور را که در مه 2010 و برای 35 سال به امضاء رسیده رسما منتشر کنند تا ملت ایران خود قضاوت نمایند
/ مقامهای نفتی ایران اعلام کنند به چه دلیل سهم ملت ایران را از یک قرارداد 35 ساله به 45 درصد کاهش داده اند؟
/ مقامهای دولتی اعلام کنند 20 درصد از کل سهم ایران از این قرارداد چرا به گونه ای پیچیده و تو در تو محاسبه شده و به حسابهای ناشناسی واریز می گردد تا مشخص نشود صاحبان این درآمد نجومی چه کسانی هستند و نیز چرا نباید این درآمدها به ایران باز گردد؟
/ حاکمان اعلام کنند چرا سهم ملت ما از هزینه های جاری اجرای قراردادهای مشترک بیشتر است اما نصیب ما از ارزش افزوده معین شده بسیار کمتر؟ چرا سهم ایران از ارزش افزوده 28 درصد و سهم چینی ها 72 درصد است؟
/ مقامهای حکومت اعلام نمایند اگر قرار باشد برای مدت 35 سال 45 درصد از سهم ایران از کنسرسیوم نفتی مشترک با چین الزاما کالای چینی وارد کشور شود آیا از تولید و اقتصاد و صنعت و کشاورزی کشورمان چیزی بجا خواهد ماند؟ و آیا غیر از این است که الزام آور شدن واردات عظیم کالا از چین باعث شده تا بی کیفیت ترین محصولات آنها راهی بازارهای ایران شود؟
/ آیا مقامهای ایرانی که قرارداد مشترک با چینی ها را با امضای خود آلوده به خیانت کرده اند می دانند که از دهه 60 میلادی تاکنون هیچ کدام از کشورهای نفتخیز جهان ، توزیع و بازاریابی نفت خود را که بالاترین نقطه اتکای درآمدهای ملی است را رسما به دولت بیگانه واگذار نکرده اند؟