دوندگان مبتلا به درد زانو معمولا به هنگام آغاز دویدن دردی احساس نمی‌کنند اما پس از مدتی دویدن درد شروع میشود و به طور فزاینده‌ای شدت می‌گیرد به طوری که دونده ناچار به ایستادن میشود. جالب این‌جاست که وقتی دونده در چنین شرایطی عمل دویدن را متوقف می‌کند درد تقریبا به فوریت از بین می‌رود.
مطالعه پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد یک برنامه نیرومندسازی باسن که دو بار در هفته و به مدت شش هفته انجام شد در کاهش و در مواردی از بین بردن کامل درد زانویی که به طور معمول در زنان دونده وجود دارد به طور شگفت‌انگیزی اثربخش بوده است.
نتایج این مطالعه که از سوی تریسی دایرکز و همکارانش در دانشکده فیزیکال‌تراپی دانشگاه ایندیانا در آمریکا انجام شده است در نشست سالانه دانشگاه آمریکایی پزشکی ورزش در هفته اول ماه ژوئن 2010 و در بالتیمور ارائه شد.
پژوهش حاضر براساس این نظریه قرار دارد که باسن نیرومند‌‌تر می‌تواند فعالیت دویدن را به گونه‌ای اصلاح کند که مانع اشتباهات منجر به درد زانو گردد.
این نتایج در شرایطی بدست آمد که دوندگان تحت مطالعه هیچ دستورالعملی در زمینه آموزش نحوه راه رفتن دریافت نکرده بودند.
تحقیقات پیشین در این زمینه عمدتا قسمت پایین پا را عامل عمده و احتمالی درد زانو ارزیابی می‌کنند و مطالعه اخیر به علت توجه به باسن و تاثیر آن در این درد تازگی دارد.
در این مطالعه میزان مقاومت باسن دوندگان پیش و پس از هر بار برنامه دویدن و در طول شش هفته قبل از شروع مطالعه و شش هفته پس از آن ارزیابی شد. ارزیابی میزان مقاومت باسن پس از شروع مطالعه همواره به دنبال تمرین‌های نیرومندسازی باسن صورت می‌گرفت؛ تمرین‌های که 30 تا 45 دقیقه به طور می‌انجامید و دو بار در هفته انجام می‌‌شد.
تمرین‌های مورد نظر عمدتا از نوع نرمش‌هایی بودند که در خانه قابل انجام هستند.
در این پژوهش مقیاس دردی به‌کاررفت که از صفر تا ده درجه‌بندی شده بود و شماره 3 آن نشان‌دهنده بروز درد و شماره 7 نشان‌دهنده درد بسیار زیاد بود. درجه بندی 7 معمولا زمانی صورت می‌گیرد که دوندگان عمل دویدن را متوقف می‌کنند زیرا درد به شدت زیاد است.
در مطالعه حاضر دوندگانی که دچار درد زانو بودند، تلاش‌های شش هفته‌ای خود را در شرایطی آغاز کردند که درد خود را در حد شماره 7 ارزیابی کرده بودند.
اما همه آنها در پایان مطالعه درد خود را در حد شماره 2 یا کمتر اعلام کردند که نشان‌دهنده آن است که تقریبا هیچ دردی نداشته‌اند.
دایرکز با اعلام این خبر چنین «کاهش بزرگی» را غیرمنتظره خواند.
پی.اف.پی یا درد زانو در دونده‌ها یکی از متداول‌ترین آسیب‌های دویدن است که زمانی ایجاد میشود که استخوان ران پا به پشت کاسه زانو ساییده میشود.
دوندگان مبتلا به این بیماری معمولا به هنگام آغاز دویدن دردی احساس نمی‌کنند اما پس از مدتی دویدن، درد شروع میشود و به طور فزاینده‌ای شدت می‌گیرد به طوری که دونده ناچار به ایستادن میشود.
جالب این‌جاست که وقتی دونده در چنین شرایطی عمل دویدن را متوقف می‌کند درد تقریبا به فوریت از بین می‌رود.
دایرکز با اشاره به مطالعات پیشین خاطرنشان می‌کند که درد زانوی مورد نظر اساسا غضروف‌ها را فرسوده می‌کند و اثری مشابه آرتروز دارد.
شرکت کنندگان در این مطالعه دارای بسیاری از نشانه‌های کلاسیک پی.اف.پی یا درد زانو مانند تاشدن زانوها به هنگام دویدن یا انجام یک حرکت ورزشی مستلزم خمیدگی پا بودند.
دایرکز در باره نتیجه این تحقیق گفته است که بین درد زانوی دونده‌ها و باسن ضعیف ارتباط وجود دارد و تاکید کرده که این مطالعه اولین مورد در نوع خود است که به آزمون درمان احتمالی این مشکل پرداخته است.
او گفت که پی.اف.پی یک بیماری «چندوجهی» است و مطالعه او تنها یکی از علل احتمالی درد زانو را آزمون می‌کند، اما افزود که در نظر دارد این پژوهش را در گروه بزرگ‌تری از افراد دونده نیز انجام دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر