در شب یلدا بیادتم مادر

 مادر  بهشت  من  همه  آغوش گرم تست        گوئي   سرم    هنوز   به  بالين  نرم تست

مادرحيات با تو بهشت است و خرّم  است          ور  بي  تو بود  هر دو جهانش جهنّم است

ما را عواطف اين همه  از شير  مادر  است          اين رقّتي كه دردل وشوري كه درسراست

اغلب  كسان  كه پرده حــــرمت دريده اند         در    كودكي    محبّت    مــــادر     نديده اند

امروز   هستيم   به  اميد  دعـــــاي تست         فردا   كليد   باغ   بهشتم    رضاي     تست

شهريار

مادر    دانا    تواند    پرورد   فـــــــرزند  را         تندرست و پردل و جان سخت و با عزم و متين

 در تن سالم بود عقل متين و فكر   خوب          كي   توان   از   ناتوانان خواست اوصافي چنين

افسر سبزواري 

مادر  اگر    دستم   به   دامانت   رسد باز         مي بوسم   آن    دامان    پاك  نازنين را

يا ا شك   مي‌شويم   غبار   غم ز چهرت          و زشوق مي‌سايم به درگاهت جبين را

غلامرضا صديق

 حديث از خــــــــــــــاتم پيغمبـــران است         كه جنّت  زير  پـــــــــاي مادران است

بزن  بر پاي مــــــــــــــادر بوسه از شوق         كه   خاك پــــــاي او رشك جنان است

گرچه در  عالم  پد ر دارد  مقامي ارجمند         ليكن افزون ازپدر قدر ومقام مادر است

مادر   دانا   كند    فرزند   دانــــــــا تربيت         هركه برهرجا رسدازاهتمام مادر است

خسرو

روز و شب پيرو   فرمان  توام    مادر  جان         چونكه پروردة دامان توام مادر جان

شيرة جان عوض شير به من دادي و من         پرورش  يافتة  جان توام مادر جان

رضائي خراساني 

در  زير   پاي   مادر   باشد   بهشت آري         در منزلت ترا نيست هرگز نظير مادر

رسا خراساني

به   گلشن   گر  گلي  بي خار     باشد         تو  باشي    آن   گل    بي خار مادر

ثابت

هرگز  نشد   محبّت   ياران   و  دوستان         هم   پايه   محبّت   و  مهر  و  وفاي تو

ابوالقاسم حالت

آسمان  زندگي  روشن  شد  از نور پدر         گلشن هستي مصفّا ازصفاي مادراست

سيد رضا مويد

درآن سراي كه زن نيست،انس وشفقت نيست     در آن  وجود كه دل مرد،مرده است روان

به هيج مبحث و ديباچه‌اي قضا ننوشت         براي  مرد   كمال   و    براي    زن   نقصان

اگر  فلاطن  و   سقراط  بوده اند  بـزرگ         بزرگ  بوده     پرستار      خردي     ايشان

به گاهواره  مادر ،به كودكي بس خفت         سپس به مكتب حكمت حكيم  شد  لقمان

وظيفه زن ومرداي حكيم داني چيست         يكي است كشتي وآن ديگري است كشتيبان

هميشه  دختر  امروز مــــادر فرداست         ز مـــــــــادر   است  ميسّر،  بزرگي پسران

زني  كه  گــــوهر تعليم و تربيت نخريد         فروخت   گوهر    عمر    عـــزيـــز   را   ارزان

نه بانوست كه خود را بزرگ مي‌شمرد         به   گوشواره   و   طوق   و   به  ياره مرجان

براي  گردن   و  دست  زن نكــو پروين         سزا   است   گوهر   دانش   نه  گوهر  الوان

پروين اعتصامي

گــــــــــويند مرا  چو  زاد مــــــــــادر         پستان به   دهن  گــــرفتن  آموخت

شب هــــــا بــــــــــــر گاهواره  من         بيدار   نشست  و خفتــــــن آموخت

لبخنــــد نهــــــــاد بــر لب مــــــــن         بـــــر غنچة گــــل   شگفتن آموخت

يك  حـــــرف و دو حـــرف بر  زبـــانم         الفاظ   نهـــــــاد  و  گفتـــن آموخت

دستم  بگرفت  و  پـــا به پــــــا بـرد         تا  شيــــوة   راه    رفتن   آمــــوخت

پس هستي  من  ز هستي  اوست         تا هستم  و هست  دارمش دوست

ايرج ميرزا

چه خوش گفت زالي به فرزندخويش         چو  ديدش  پلنگ  افكن و پيلتن

گر  از  عهد  خرديت  يـــاد آمــــدي         كه  بيچاره بودي در  آغوش  من

نكردي   در  اين  روز  بــــر من جفا         كه   تو   شير  مردي و من پيرزن

سعدي

خداونـــدا  ميــــــان  بندگــــــانت         كسي  هرگز  نگيرد  جاي  مادر

مجيد شفق

همي نالم كه مادر در برم نيست         شكوه ساية  او بر سرم نيست

مهدي سهيلي

مرا  گر  دولت  عالــــم  ببخشند         برابر  با  نگـــاه  مــــادرم  نيست

مهدي سهيلي

دختران مهر عالــــــــــــــــم آرايند         مــــــــــــادر مردمان  فـــــردايند

مــــــــــادر  قوم   باهنـــــــر   بايد         تا كه فــــــرزند بــــا هنـــــر زايد

سرور اصفهاني