"چه شد که ما به این روز افتادیم؟؟"
حدود یک سال پیش درتارنمای آگاهشی(سایت خبری)"عصر ایران" یک
نوشتار زیبایی را خواندم که همان هنگام از آن رونوشت برداشتم و حال
به نقل از همان نوشتاروتحقیقات خودم میخواهم نو نوشتاری پیرامون
این موضوع،برای شما بنگارم.
درچند دهه گذشته هنگامی که ایرانی ها در کارخانه "ناسیونال"
مشغول مونتاژ کردن پیکان بودند،کره ای ها در کارخانه"کیا"دلشان به
تولید دوچرخه خوش بود.
اینک همان کره ای ها وهمان کارخانه"کیا"خودروهایی میسازد که
هومن(آدم)با دیدن آنها دهانش باز میماند.
احتمالا بیشتر شما مراسم افتتاحیه و اختتامیه المپیک پکن چین را
دیده اید.
چه هم آهنگی ای!!چه شکوهی!!چه فناوری ای!!
شاید برای شما جالب باشد اگر بدانید که کشور چین در حدود چهار
دهه پیش حتی یک کیلومتر بزرگ راه هم نداشته با این اکنون یکی از
بزرگ ترین شبکه های بزرگ راهی دنیا متعلق به چین است.
اکنون چین به جایی رسیده که از سوزن خیاطی گرفته تا ماهواره های
گوناگون را میسازد وما هنوز دلمان خوش است که از درون لپ لپ ها و
آچ باخ هایی که برای کودکان خود خریداری میکنیم ،کدام یک از اسباب
بازی های چینی در می آید.
همین امارت،گرچه کشوری صنعتی و داری فناوری های خاص نمیباشد
بااین،دولتمردانش توانسته اند درکوتاه زمانی آن را از یک صحرای بی آب
و علف به یکی از بزرگ ترین مراکز تجاری-توریستی جهان تبدیل
کنند.
یکی از ایرانیانی که از دهها سال پیش در دوبی قهوه خانه داشت و
اینک نیز دارد، تعریف می کرد که 35-30 سال پیش، اهالی دوبی کنار
ساحل می ایستادند، دستهایشان را بر روی پیشانی، سایه بان
چشمانشان می کردند و به دریا می نگریستند تا ببینند لنج های
ایرانی، کی از راه می رسند تا برایشان آب شیرین
بیاورند! ولی امروز...!
حال میخواهم دیدگاه شما گرامی همدلان را دراین باره بدانم:
چه شد که ما به این روز افتادیم؟؟
وپس ازاینکه شما نگرش خودرا بازگوکردید من هم نگرشم را همراه با
تحلیل وبررسی نگرش های شما درتارنگارم قرار خواهم داد.
شادوپیروزباشید.
بدرود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر