نظر شیعیان غیر صفوی در مورد زیارت قبور و امام زاده ها

چه حد ما اجازه داريم پيغمبران، اهل بيت، مقربان درگاه خداوند، اولياء امور، يک يک روحانيون (با هر درجه و رتبه ای) را ستايش کنيم و بزرگ شماريم؟  اصلا ستايش، بزرگداشت و بزرگی به چه کسی اختصاص دارد؟ شکی نيست که افراد زيادی علاقه مندند ستايش شوند و در اجتماع بزرگ شمرده شوند؛ تکليف من به عنوان يک مسلمان چيست، خداوند بزرگ و يکتا، خالق ما در قران، در اين مورد چه ميفرمايد؟

طبق معمول تمام باورها و آنچه قرنها به ما تزريق و تلقين کرده اند را کنار ميگذاريم و قرآن مجيد را باز ميکنيم و از مطمعن ترين منبع و مرکز ميپرسيمدر درجه اول لطفا به خاطر داشته باشيد که احترام گذاشتن به افراد با بزرگ شمردن و ستايش افراد زمين تا آسمان فرق ميکند.
خداوند در آيات قرآن، که راهنمالی و راه هدايت بسوی اوست ميفرمايد:

سوره فاتحه

در آيه 2 سوره فاتحه (سوره 1) خداوند ميفرمايد: ه    " ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد که صاحب اختيار همه مردم جهان و جهانيان است. "

سوره نساء

در آيه 131 و 132 سوره نساء (سوره 4) خداوند ميفرمايد:      "آنچه در آسمانها و زمين است مال خدا است.
       به اهل كتابی كه قبل از شما بودند و به شما سفارش كرديم كه از نافرمانی خدا بترسيد
       و اگر منكر شويد، باز هم آنچه در آسمانها و زمين است مال خدا است و خدا احتياجی ندارد و مورد ستايش است.        آنچه در آسمانها و زمين است مال خدا است و خدا برای وكالت كافی است. " 

سوره انعام

در آيه 1 سوره انعام (سوره 6) خداوند ميفرمايد: 
   " ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد كه آسمانها و زمين را خلق كرد و تاريكی و نور را برقرار كرد. "

در آيه 45 سوره انعام (سوره 6) خداوند ميفرمايد: 
   " ستايش فقط سزاوار خدا است كه مالك و فرمانروای همه مردم جهان و جهانيان است. "

سوره اعراف

در آيات 42 و 43 سوره اعراف (سوره 7) خداوند ميفرمايد:
    "و كسانی كه ايمان آوردند و كار درست كردند اهل بهشت خواهند بود، و هميشه در آن هستند.
     البته ما هيچكس را بيشتر از توانائيش مكلف نميكنيم.
     ما هر كينه‌ای را كه در دل دارند از آن خارج ميكنيم،
     زير پای آنها نهر‌‌‌ها روان است و ميگويند ستايش اختصاص به خدا دارد كه ما را به چنين جائی راهنمائی كرد؛
     اگر خدا ما را هدايت نميكرد خودمان هدايت نمی شديم.
     پيغمبران خداوندمان حقيقت را برای ما آوردند،
     به آنها گفته ميشود: اين بهشتی است كه بخاطر كارهائی كه ميكرديد بشما داده شده است. "

سوره يونس

در آيه 10 سوره يونس (سوره 10) خداوند ميفرمايد: 
     " نيايش و دعای آنها در آنجا اين است كه: (سبحانك اللهم) خدايا تو پاك و منزهی، و خوش‌ آمدشان در آنجا سلام است؛
       و دعای آخرشان اين است كه: ( الحمد لله رب العالمين ) ستايش و ثنا ( بزرگ شمردن ) فقط متعلق به خداست كه صاحب اختيار همه مردم جهان و جهانيان است. "

سوره رعد

در آيات 11 تا 14 سوره رعد (سوره 13) خداوند ميفرمايد:
      "هر كسی تعقيب ‌كنندگانی در جلو و پشت سر دارد كه او را به امر خدا حفظ ميكنند.
       خدا وضع قومی را تغيير نميدهد، مگر اينكه خود آن قوم آنچه مربوط به خودشان است را عوض كنند. ( يعنی طرز فكر و گفتار و عملشان)
       وقتی خدا بلائی برای قومی بخواهد، هيچكس و هيچ چيز جلوی آن را نميگيرد و هيچ كمك كننده‌ای غير از خدا برای آنها وجود ندارد.
       اوست كه برق را، كه باعث ترس و اميد است، به شما نشان ميدهد و ابرهای سنگين را بوجود ميآورد.
       رعد به ستايش او و فرشتگان نيز از ترس خدا، او را تسبيح ميگويند. 
       خدا صاعقه‌ها را ميفرستد و به هر كسی كه بخواهد در حاليكه آنها درباره خدا بحث و بگومگو ميكنند اصابت ميكند.
       مجازات خدا شديد است.
       دعوت حقيقی متعلق به خداست؛
       كسانيكه غير او را به كمك ميخوانند، ذره‌ای از دعاهايشان را اجابت نميكنند.
       كار آنها شبيه كسی است كه كف دستش را باز و بسوی آب دراز كند كه آب را بدهانش برساند، در صورتيكه آب بدهانش نميرسد.
       دعای افراد بی‌ايمان كار بيهوده‌ای است.

هيچ كمك كننده‌ای غير از خدا برای آنها وجود ندارد؟ پس تکليف اين همه امام و امامزاده و نوه و نتيجه و اقوام امامزاده ها که به ما ميگويند آنها شفيع و کمک کننده ما ميشوند و ما بدرگاهشان دعا ميکنم و برايشان نذر ميکنيم، در و ديوار ضريح شان را ميبوسيم، و درخواست ميکنيم که دعای ما را اجابت کنند چه ميشود؟ اين قرآن کلام خداوند است، اين دکانداران مذهبی کدام کتاب را ميخوانند و از چه کتابی پيروی ميکنند؟ شرک به خداوند يعنی باور داشتن اينکه کس ديگری غير از خداوند قادر است صفاتی که فقط و فقط مخصوص خداوند است را دارا باشد؛ صفاتی مثل شنيدن دعا از هر کس و در همه جا ، و برآورده کردن و اجابت دعا برای هر کس در همه جا. بمحض اينکه من باور داشته باشم که اين صفات را کس ديگری جز خداوند ميتواند دارا باشد، به فارسی سليس به خداوند شرک ورزيده ام، و همانطور که در قرآن خوانديم، اگر توبه نکرده باشم و آمرزيده نشده باشم و مشرک از دنيا بروم، تا ابد جايم در آتش سوزان جهنم است.خداوند در آيات 48 و 116 سوره نساء ميفرمايد که شرک را به خودش نمی بخشد:       "خدا شرك بخودش را نمی ‌آمرزد ولی غير از آن را برای كسی كه بخواهد می ‌بخشد.        كسی كه شرك به خدا داشته باشد گناه بزرگی را بهم بافته و مرتكب شده‌ است."             "خدا شرک بخودش را نمی بخشد و غير از آنرا برای كسيكه بخواهد ميبخشد.        كسی كه شرک به خدا بياورد مسلماً خيلی گمراه شده است. " در آيه 72 سوره 5 (سوره مائده) خواندم که خداوند از زبان حضرت عيسی (ع) ميفرمايد       خدا را كه سرور من و سرور شما‌ست بندگی كنيد.       هركس شريكی برای خدا قائل باشد، خدا بهشت را بر او حرام كرده و جايش جهنم است.        كسانی كه ظلم ميكنند ياوری ندارند آيه 18 سوره جن را يادتان هست که خداوند به من شما با دستور صريح و روشنی ميفرمايد " کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد " اگر من مسلمان هستم و باور دارم که قرآن کلام خداوند است - بعد از خواندن اين آيات وقتی به جای "يا آلله" ميگويم "يا علی"  ، "يا قمر بنی هاشم" ، "يا ابولفضل" و بدرگاه اين مقربان درگاه خداوند دعا ميکنم و از آنها تقاضا ميکنم که حاجتم را برآورده کنند - با اين کارم چه کرده ام؟ آيا غير اين است که باور داشته ام اين افراد ميتوانند صدا و دعای مرا در همه جا و همه وقت بشنوند، و حاجت مرا برآورده کنند؟ اگر اسم اين شرک به خداوند نيست، شما آن را چه ميناميد؟

سوره ابراهيم

در آيات 38 تا 39 سوره ابراهيم (سوره 14) خداوند ميفرمايد:
       "خداوندا، تو هر چه را پنهان سازيم يا آشكار نمائيم ميدانی.
       چيزی از آنچه در زمين و آسمان است بر خدا پوشيده نيست.
       ستايش اختصاص به خدا دارد كه در سن پيری اسماعيل و اسحاق را به من داد؛ چون خداوند من دعا را ميشنود. "

خداوند دعای من و شما را هميشه، در همه جا، و در همه حال ميشنود - خداوند در آيه 77 سوره فرقان به من و شما ميفرمايد:
      " بگو: اگر دعای شما نباشد خداوندم چه توجهی به شما بکند؟ "

سوره اسراء

در آيات 39 تا 44 سوره اسراء (سوره 17) خداوند ميفرمايد:       " ( ای پيغمبر) اينها از حكمت‌هائی است كه خدا به تو وحی كرده است، و با خدا معبود ديگری قرار نده، چون ملامت شده و رانده در جهنم خواهی افتاد.
        آيا خدا برای شما پسران را انتخاب كرده و از فرشتگان دخترانی برای خود گرفته؟
        حرف بزرگی ميزنيد.
        ما در اين قرآن حقيقت را بصورت‌های گوناگون بيان كرديم تا متوجه شوند، ولی فقط بر نفرت (و گريز) آنها ميافزايد.
        بگو: اگر همانطور كه آنها ميگويند معبودانی با خدا بودند، حتماً دنبال راهی برای غلبه بر صاحب عرش ميگشتند.
        خدا پاك و بسيار برتر از چيزهائی است كه ميگويند.
        آسمانهای هفتگانه و زمين و كسانيکه در آنها هستند تسبيح او را ميگويند؛
        هر چيزی با ستايش او، او را تسبيح ميگويد ولی شما تسبيح آنها را نمی‌فهميد. 
        خدا بردبار و آمرزنده است. "

خداوند به من و شما ميفرمايد که خود ذات مقدسش در قرآن، حقيقت را بصورت‌های گوناگون بيان فرموده تا من و شما متوجه شويم،اين دکانداران مذهبی که از راه گمراه کردن مردم امرار معاش ميکنند، نام کتابی که از آن بجای قرآن مجيد پيروی ميکنند چيست؟ خداوند در قرآن به من و شما ميفرمايد که قرآن کاملا کامل است و در آن هيچگونه انحرافی نيست؛ اين قرآن کاملا کامل و بدون هيچگونه انحراف در دست من است - من بدنبال چه ميگردم؟

در آيات 49 تا 52 سوره اسراء (سوره 17) خداوند ميفرمايد: 
      " گفتند: آيا وقتی ما استخوان و پوسيده شديم در خلقت جديدی زنده ميشويم؟
        بگو: سنگ يا آهن يا موجودی سخت‌ تر از آنچه بفكرتان می ‌رسد باشيد (باز هم بر انگيخته ميشويد).
        پس خواهند گفت: چه كسی ما را برميگرداند؟
        بگو: همان كسی كه اولين بار شما را آفريد.
        پس سرهايشان را برای تو تكان ميدهند و ميگويند: چه موقع اين كار صورت ميگيرد؟
        بگو: ممكن است نزديک باشد؛
        روزيکه شما را ميخواند و شما با ستايش او دعوت او را اجابت ميکنيد و خيال ميکنيد فقط مدت كمی در حال مرگ مانده‌ايد. "
در آيات 110 تا 111 سوره اسراء (سوره 17) خداوند ميفرمايد: 
       " بگو: الله بخوانيد يا رحمان، هر كدام را بخوانيد فرقی نميکند؛ خدا اسم‌های نيکوئی دارد.
         نمازت را بلند نخوان آهسته هم نخوان، حالتی بين اين دو حالت را پيدا كن.
         و بگو: ستايش ( بزرگداشت ) فقط برای خدائی است كه فرزندی ندارد و در فرمانروائی هم شريکی ندارد 
         و ضعيف نبوده كه احتياج به مددكاری داشته باشد و او را هر چه بيشتر بزرگ نما. "

سوره کهف

در آيات 1 و 2 سوره کهف (سوره 18) خداوند ميفرمايد:
      " ستايش ( بزرگداشت ) فقط برای خداست كه قرآن را بر بنده‌اش ( محمد) نازل كرد و هيچگونه انحرافی در آن قرار نداد. 
        قرآن كتابی است راست و استوار تا مردم را از عذاب سختی بر حذر دارد،
        و به افراد باايمانی كه كار درست ميکنند مژده بدهد كه پاداش نيکوئی دارند. "

برداشت من از اين دو آيه اين است که:
     1- ستايش و بزرگداشت فقط و فقط اختصاص به خداوند دارد
     2- قرآن مجيد به قلب رسول، بنده عبد و عبيد خداوند، حضرت محمد (ص) نازل شده
     3- ايزد يکتا، خداوند، در قرآن هيچگونه انحرافی قرار نداده
         ( اگر هيچگونه انحرافی در نوشته و کتابی نباشد، به نظر شما آن کتاب چه خصوصياتی دارد؟ )
     4- قرآن مجيد که پروردگار آنرا راست و استوار ناميده، کتابی است که من و شما را از عذاب سختی بر حذر ميدارد،
     5- اين کتاب الهی، قرآن مجيد به يک يک افراد باايمان که درست کار باشند مژده ميدهد که پاداششان چه خواهد بود.
برداشت من از اين پنج نکته اين است که من تمام اطلاعات و آنچه برای ورود به بهشت، و يا سقوط در آتش جهنم را لازم دارم در قرآن در اختيار من است،
اگر شما هم همين برداشت را داريد، در آنصورت ما بدنبال چه ميگرديم؟     

سوره طه

در آيه 130 سوره طه (سوره 20) خداوند ميفرمايد:
      "بر آنچه ميگويند صبر داشته باش و قبل از طلوع خورشيد و قبل از غروب آن و قسمتی از شب و اطراف روز با ستايش خداوندت او را تسبيح کن "

سوره حج

در آيات 23 و 24 سوره حج (سوره 22) خداوند ميفرمايد:
     "خدا افراد باايمانی که کار درست کرده اند را وارد بهشت هائی ميکند که در آن نهرها روان است.
      در آنجا با دستبندهائی از طلا و مرواريد آراسته ميشوند و لباسشان در آنجا از حرير است.
      آنها بسوی سخنان پاک و راه خداوند سزاوار ستايش راهنمائی ميشوند. "

در آيه 64 سوره حج (سوره 22) خداوند ميفرمايد:
     " آنچه در آسمان ها و زمين است مال خداست و ( فقط) خداست که بی نياز و قابل ستايش است. "

سوره مومنون

در آيات 27  تا 29 سوره مومنون (سوره 23) خداوند ميفرمايد:
       "ما به او وحی کرديم که زير نظر و وحی ما کشتی را بساز؛ وقتی دستور ما صادر شد و آب از تنور فوران کرد،
       از هر نوع حيوان يک جفت و نيز افراد خانواده ات را سوار کشتی کن.
       به غير از کسی که قبلا درباره او تصميم گرفته شده؛ و درباره افرادی که ظلم ميکردند با من حرف نزن چون آنها غرق خواهند شد.
       و وقتی تو و کسانی که با تو هستند سوار کشتی شديد بگو: ستايش اختصاص به خدائی دارد که ما را از قوم ظالم نجات داد. 
       و بگو: خدايا مرا در جای پر برکتی پائين بياور؛ تو بهترين فرود آورنده ای. "

پيغمبر عالی مقامی مثل نوح نتوانست حتی در مورد پسرش شفاعتی کند و او را نجات دهد، حضرت ابراهيم نتوانست به پدرش در اين راه کمک کند، اين دکانداران مذهبی که تعداد کثيری امام و امامزاده و نوه و نتيحه امامزاده ها را برای شفاعت به درگاه خداوند برای ما علم کرده اند، در مورد چه حرف ميزنند؟ آيا وقت آن نشده که قربانيان اين دکانداران مذهبی از خواب بيدار شوند و قرآن را بخوانند و متوجه شوند و يقين پيدا کنند که:    1- فقط و فقط يک معبود وجود دارد که ميتواند صدا و دعای مرا در همه وقت و همه جا و در هر حالی بشنود، و آن خداوند است    2- فقط و فقط يک معبود وجود دارد که قادر است دعای مرا اجابت کند، و آن خداوند است    3- فقط و فقط يک معبود وجود دارد که من و شما اجاره داريم ستايش کنيم و بزرگ شماريم، و به او توکل کنيم، و آن خداوند است با توجه به آيات واضح و روشن قرآن، اين خصوصيات منحصر به فرد را که فقط و فقط به خداوند اختصاص دارد، اگر فردی به کس ديگری بدهد، نام اين عمل او به زبان فارسی سليس شرک است.

سوره فرقان

در آيات 55 تا 58 سوره فرقان (سوره 25) خداوند ميفرمايد:
      "غير از خدا چيزی را بندگی ميکنند که نفع و ضرری برای آنها ندارد.
        افراد بی ايمان بر ضد خداوندشان پشتيبان هم هستند.
        ما تو را فقط برای بشارت دادن و هشدار دادن فرستاديم.
        بگو: من بخاطر رسالتم از شما مزدی نميخواهم جز (آنکه) کسی راهی به سوی خداوندش در پيش گيرد؛
        و به زنده ای که نمی ميرد توکل کن و با ستايش او، او را تسبيح گوی. 
        خدا برای آگاهی از گناه بندگانش کافی است. "

سوره نمل

در آيات 89 تا 93 سوره نمل (سوره 27) خداوند ميفرمايد:
      "كسانی كه كار خوبی بياورند پاداشی بهتر از آن دارند و از ترس آن روز در امان هستند.
       كسانی كه با كار بد بيايند به رو ( دَمرو ) در آتش انداخته ميشوند؛
       به آنها گفته ميشود: آيا غير از اينست كه جزای كارهائی را که ميكرديد می ‌بينيد؟
       بگو: امر شده‌ام كه خدای اين سرزمين كه آنرا محترم ساخته بندگی كنم، هر چيزی مال او است و مأمورم كه از كسانی باشم كه تسليم حكم و نظر او هستند؛
       و قرآن بخوانم.
       هر كس راه صحيح را شناخت، بنفع خودش شناخته و هر كس راه را گم كرد من مسئول او نيستم.
       من فقط از كسانی هستم كه هشدار ميدهند.
       بگو: ستايش فقط اختصاص به خداوند دارد.
       آياتش را به شما نشان خواهد داد و شما آن را خواهيد شناخت.
       خداوند تو از كارهائيكه ميكنيد غافل نيست. "

در اين آيات خوانديم که خداوند به پيغمبر امر فرموده که:
    1- بندگی خداوند را بکند - بعضی افراد که خود را شديدا مسلمان مينامند بجای بندگی خداوند بندگی انسان ديگری را ميکنند
    2- تسليم حکم و نظر خداوند باشد - احکام و نظرها خداوند در کدام کتاب است؟
   3- به رسول اکرم دستور داده شده که قرآن بخواند - اگر ما پيرو مکتب، روش، و سنت پيغمبر هستيم،
       آيا وقت آن نشده که ما هم چون پيغمبر، يک يک آيات اين کتاب الهی را بخوانيم و به آن عمل کنيم؟ 

سوره قصص

 در آيات 69 و 70 سوره قصص (سوره 28) خداوند ميفرمايد:
      "خداوند تو، آنچه را در دل مخفی ميكنند و آنچه را آشكار ميكنند ميداند.
       او خدا است؛ معبودی (کسی كه بنده و مطيع محض او باشيد) غير از خدا وجود ندارد.
       در دنيا و آخرت ستايش به او اختصاص دارد؛ فرمان هم متعلق به اوست و بسوی او برگردانده ميشويد. "

آيا از اين واضح تر امکان دارد که اين موارد را بيان کرد؟

سوره عنکبوت

 در آيات 61 تا 64 سوره عنکبوت (سوره 29) خداوند ميفرمايد:
      "اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمين را خلق كرده و خورشيد و ماه را مسخر كرده، حتماً ميگويند خدا، پس چگونه منحرف ميشوند؟
       خدا رزق را برای کسی كه بخواهد گسترش ميدهد يا بر او تنگ ميكند؛ چون خدا هر چيزی را ميداند.
       و اگر از آنها بپرسی چه کسی باران را از آسمان نازل كرد و بوسيله آن زمين را بعد از مردنش زنده كرد، حتماً ميگويند خدا.
       بگو: ستايش هم فقط اختصاص به خدا دارد ولی بيشتر آنها اين را نميفهمند. 
       اين زندگی دنيا فقط سرگرمی و بازی است و زندگی واقعی در آخرت است، البته اگر بدانند. "

سوره روم

 در آيات 12 تا 21 سوره روم (سوره 30) خداوند ميفرمايد:
      "روزی كه قيامت برپا شود گناهكاران نااميد ميشوند؛ و شفيعی از كسانی كه شريك خدا ميساختند برای آنها وجود ندارد و منكر شريكانی كه ميساختند ميشوند.
       روزی كه قيامت برپا شود مردم از هم جدا ميشوند؛ اما افرادی كه ايمان داشتند و كار صحيح كردند در بهشت شادمان خواهند بود؛
       اما كسانی كه كافر شدند و منكر آيات ما و ديدن آخرت شدند در عذاب حاضر ميگردند. 
       خدا را موقعی كه روز را به شب، و شب را به روز ميرسانيد بپاکی ياد كنيد، و شب و ظهر در آسمانها و زمين ستايش به خدا اختصاص دارد. 
       زنده را از مرده بيرون میآورد و مرده را از زنده خارج ميكند و زمين را بعد از مردنش زنده ميكند.
       شما نيز همينطور از گور (زنده) بيرون آورده ميشويد.
       يکی از آياتش اين است كه شما را از خاك خلق كرد و شما آدمهائی شديد كه در زمين پخش ميشويد.
       و يکی از آياتش اين است كه برای شما از جنس خودتان همسر آفريد تا با آنها آرامش پيدا كنيد و بين شما دوستی و رحمت بوجود آورد.
       در اين كار عبرتهائی برای كسانی كه فكر ميكنند وجود دارد. "

هميشه و همه جا، ستايش و بزرگداشت فقط و فقط به خداوند بزرگ و يکتا اختصاص دارد،
و غير اين عمل کردن صفات مخصوص خداوند را به غير خداوند دادن و برای خداوند شريک ساختن، يعنی شرک به خداوند آوردن است.

سوره لقمان

 در آيات 25 و 26 سوره لقمان (سوره 31) خداوند ميفرمايد:
         "اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمين را آفريده، حتماً ميگويند خدا.
         بگو: ستايش و بزرگداشت نيز اختصاص به خدا دارد؛ ولی بيشتر آنها اين را نميدانند. 
         آنچه در آسمانها و زمين است مال خدا است؛ چون خدا بی نياز و ستوده است. "

سوره سجده

 در آيات 15 تا 20 سوره سجده (سوره 32) خداوند ميفرمايد:
       "فقط كسانی به آيات ما ايمان می ‌آورند كه وقتی آيات ما به آنها گفته شود به سجده ميافتند و به ستايش خداوندشان تسبيح ميگويند و تكبری نمی ‌ورزند. 
         پهلويشان از رختخواب جدا ميشود ( بلند ميشوند) و خداوندشان را با ترس و اميد ميخوانند 
         و از آنچه روزی آنها ساخته‌ايم انفاق ميكنند.
         هيچكس نميداند در مقابل كارهائی كه ميكند چه پاداش‌هائی كه چشم را روشن ميكند برای آنها پنهان شده.
         آيا کسی كه ايمان دارد مثل کسی است كه اطاعت نميكند؟
         آنها با هم مساوی نيستند.
         اما افرادی که ايمان آوردند و كار صحيح كردند، بسبب كارهائی كه ميكردند در بهشتی كه در آن جا گرفته‌اند پذيرائی ميشوند.
         اما كسانی كه اطاعت نكردند جايشان آتش جهنم است.
         هر وقت كه بخواهند از آتش بيرون روند به آن برگردانده ميشوند و به آنها گفته ميشود عذاب آتشی كه انكار ميكرديد بچشيد. "

خداوندشان را با ترس و اميد ميخوانند، نه حضرت ... و يا حضرت ...

سوره احزاب

 در آيات 41 تا 43 سوره احزاب (سوره 33) خداوند ميفرمايد:
       "ای افراد باايمان، خدا را زياد ياد كنيد، و صبح و شب او را بپاکی ستايش كنيد. 
         خدا و فرشتگانش بر شما درود ميفرستند تا شما را از تاريکی در آورده و به روشنائی برسانند، و خدا نسبت به مومنين مهربان است. "

سوره سبا

 در آيات 1 و 2 سوره سبا (سوره34) خداوند ميفرمايد:
       "ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد كه هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است مال اوست
        و در آخرت هم ستايش اختصاص به او دارد و او حكيم و آگاه است. 
        آنچه در زمين فرو ميرود، و آنچه از آن بيرون می‌آيد، و آنچه از آسمان پائين ميآيد، و آنچه در آن بالا ميرود را ميداند، و مهربان و آمرزنده است. "

سوره فاطر

 در آيه 1 سوره فاطر (سوره35) خداوند ميفرمايد:
      "ستايش و بزرگداشت فقط مخصوص خداست كه آفريننده آسمانها و زمين است "

 در آيات 32 تا 34 سوره فاطر (سوره35) خداوند ميفرمايد:
      "هر چه از كتاب به تو وحی كرديم حق است و كتابهای قبلی را تصديق ميكند، چون خدا از كار بندگانش خبر دارد و آن را می بيند.
        بعد كتاب را به بندگان برگزيده خودمان داديم و عده‌ای از آنها ميانه رو بودند
        و عده ای از آنها به فرمان خدا در كارهای خير بر ديگران پيشی ميگرفتند، اين فضل بزرگی است،
        پاداش آنها بهشت جاويدی است كه وارد آن ميشوند و با دستبندهای طلائی و مرواريد آراسته ميشوند و لباسشان در بهشت حرير است.
        و ميگويند ستايش فقط شايسته خداست كه غم را از ما دور كرد، چون خداوند ما آمرزنده و قدرشناس است."
 

سوره زمر

 در آيات 27 تا 34 سوره زمر (سوره 39) خداوند ميفرمايد:
       "ما در اين قرآن برای مردم هر گونه مثلی زده‌ايم، شايد متوجه شوند.
        قرآنی به زبان عربی، بدون هيچ انحرافی، شايد پرهيزكار شوند.
        خدا مثل مردی را زد كه چند ارباب دارد كه با هم سازش ندارند و مرديكه تنها يك ارباب دارد، آيا اين دو با هم مساوی هستند؟
        ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد ولی بيشتر مردم اين را نميدانند. 
        تو مردنی هستی و آنها هم مردنی هستند.
        شما روز قيامت پيش خداوندتان بگومگو ميكنيد.
        چه کسی ظالم ‌تر از کسی است كه از قول خدا دروغ بگويد، يا وقتی حرف راستی به او گفته شد منكر آن شود؟
        آيا در جهنم برای افراد بی ايمان جا وجود ندارد؟
        کسی كه حرف راستی برای مردم آورد و كسانی كه آن را تصديق كردند افراد پرهيزكار هستند.
        هر چه بخواهند پيش خداوندشان دارند؛ پاداش نيكوكاران چنين است "

خداوند ميفرمايد که در قرآن، برای اينکه من و شما متوجه دستورات و راهنمائيهايش شويم هرگونه مثلی زده است، قرآن را بدون هيچ انحرافی، برای اينکه من و شما پرهيزکار شويم به من و شما ارزانی فرموده است، اين قرآنی که خداوند در موردش صحبت ميفرمايد، در دست من است، من براحتی ميتوانم آنرا بخوانم - پس من هنوز بدنبال چه ميگردم؟

  در آيات 71 تا 75 سوره زمر (سوره 39) خداوند ميفرمايد:
      "و افراد بی ايمان دسته دسته بطرف جهنم رانده ميشوند تا وقتی كه به جهنم برسند؛ درهای جهنم باز ميشود و نگهبان‌های آن به آنها ميگويند: 
       آيا پيغمبرانی از خودتان پيش شما نيامدند كه آيات خداوندتان را برای شما بخوانند و شما را از چنين روزی بترسانند؟
       ميگويند: آری، آمدند ولی كلمه عذاب بر منكران مقرر شده.
       به آنها گفته ميشود كه از درهای جهنم وارد شويد و هميشه در آن باشيد؛ جای افراد متكبر بد جائی است.
       و كسانی كه از نافرمانی و عذاب خداوندشان ترسيدند، دسته دسته بطرف بهشت برده ميشوند تا وقتی كه به آن برسند و درهای بهشت‌ باز شود.
       نگهبانان بهشت به آنها ميگويند: سلام بر شما‌، خوش آمديد، وارد شويد و هميشه در آن باشيد.
       اهل بهشت ميگويند: ستايش فقط اختصاص به خدا دارد كه وعده خودش را برای ما ثابت كرد
       و زمين را بما ارث داد و در هر جای بهشت كه بخواهيم جا ميگيريم. 
       پاداش عمل كنندگان چقدر خوب است.
       و فرشتگان را می‌بينی كه دور عرش جمع شده‌اند و با ستايش خداوندشان را بزرگ ميشمارند.
       بين آنها بحق داوری ميشود و گفته ميشود كه ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به (خداوند) صاحب اختيار جهانيان دارد. "

وقتی درهای جهنم بروی افراد بی ايمان باز شود، نگهبانان جهنم از اين افراد ميپرسند که:  آيا پيغمبرانی از خودتان پيش شما نيامدند كه آيات خداوندتان را برای شما بخوانند و شما را از چنين روزی بترسانند؟ اين روز برای ما تشريح شده، توضيح داده شده، ولی بعضی ها گوش شنوا ندارند و بسويش ميروند - به نظر شما مکان اقامت اين افراد کجا خواهد بود، و دليلش چيست؟

سوره مومن

 در آيات 7 تا 9 سوره مومن (سوره 40) خداوند ميفرمايد:
      "کسانی که عرش خدا را حمل ميکنند و آنهائيكه اطراف عرش هستند، با ستايش خداوندشان را بزرگ ميشمارند
       و بخدا ايمان دارند و برای افراد باايمان طلب آمرزش ميكنند و ميگويند: خداوندا، دامنه رحمت و علم تو همه چيز را فرا گرفته،
       پس كسانی را كه توبه كردند و از راه تو پيروی كردند بيامرز و آنها را از عذاب آتش جهنم حفظ فرما.
       خداوندا، آنها را به بهشت‌های جاويدی كه به آنها و پدران و همسران و فرزندان درستكارشان وعده داده‌ای وارد كن؛ چون تو توانا و حكيم هستی،
       و آنها را از بديها حفظ كن. کسی را كه در آن روز از بديها حفظ کنی به او لطف كرده‌ای و اين موفقيت بزرگی است. "

 در آيات 62 تا 67 سوره مومن (سوره 40) خداوند ميفرمايد:
      "اين خداست كه صاحب اختيار شماست و آفريننده هر چيزی است.
        معبودی غير از او وجود ندارد؛ چگونه منحرف ميشويد؟
        افرادی كه منكر آيات خدا ميشوند اينطور منحرف ميشوند.
        خداست كه زمين را قرارگاه شما ساخت و آسمان را ساختمانی گرداند
        و شما را صورت ‌بندی كرد و نقش شما را زيبا ساخت و خوردنيهای پاك را روزی شما ساخت.
        اين خداست كه صاحب اختيار شماست، صاحب اختيار همه مردم جهان و جهانيان، كه منزه و والاست.
        او زنده است؛ معبودی غير از او وجود ندارد؛ پس او را بخوانيد و دين را برای او خالص كنيد (غير خدا را نخوانيد).
        ستايش فقط اختصاص به خدا دارد كه پروردگار و صاحب اختيار جهانيان است. 
        بگو: من از بندگی كسانی كه غير از خدا بکمک ميخوانيد نهی شده‌ام، چون دليل‌های روشنی از خداوندم برای من آمده
        و امر شده‌ام كه تسليم و فرمانبر (خداوند) صاحب اختيار و پروردگار جهانيان باشم.
        اوست كه شما را از خاك و بعد از نطفه و بعد از علقه آفريد،
        و بعد شما را بصورت طفلی از شكم مادر خارج كرد تا به حد قدرت خود برسيد و پير شويد.
        عده‌ای از شما قبل از رسيدن به پيری ميميرند و بعضی از شما به مدتی كه برايتان معين شده ميرسيد.
        شايد عقلتان را بكار بريد. "

خداوند به من و شما دستور ميدهد که " او را بخوانم " عده ای دکاندار مذهبی اصرار دارند که من و شما حضرت ... و يا حضرت ... را به کمک بخوانيم،
انتخاب با من و شماست - انتخابی که برای من و شما بدون استثناء سرنوشت ساز است.

سوره شوری

 در آيات 3 تا 6 سوره شوری (سوره 42) خداوند ميفرمايد:
       "به اين ترتيب خداوند توانای حكيم بتو و كسانی كه قبل از تو بودند وحی ميكند.
        هرچه در آسمان‌ها و زمين است مال اوست و (فقط) او بلند مرتبه و بزرگ است. 
        نزديک است آسمان‌ها از بالای هم شكافته شوند و (حال آنکه) فرشتگان با ستايش خداوندشان را بزرگ ميشمارند 
        و برای كسانی كه در زمين هستند طلب آمرزش ميكنند.
        بدانيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است.
        و خدا مراقب كار كسانی است كه غير از او ياورانی برای خود گرفتند تو وكيل آنها نيستی. "

سوره جاثيه

 در آيات 30 تا 37 سوره جاثيه (سوره 45) خداوند ميفرمايد:
      "خداوندشان كسانی را كه ايمان آوردند و كار درست كردند، داخل رحمت خودش ميكند؛ اين موفقيت آشكاری است.
        و به كسانی كه قبول نكردند گفته ميشود: آيا آيات من بر شما خوانده نميشد؟
        شما تكبر می ‌ورزيديد و افراد گناهكاری بوديد؛ و وقتی به شما گفته ميشد كه وعده خدا درست است و در بودن قيامت شكی نيست،
        ميگفتيد: نمی ‌فهميم قيامت چيست؛ ما فقط گمانی ميكنيم و يقين نداريم.
        برای آنها بدی كارهائی كه ميكردند معلوم شد و همان عذابی كه مورد تمسخر آنها بود آنها را فرا گرفت.
        به آنها گفته ميشود ما امروز شما را فراموش ميكنيم همانطور كه شما چنين روزی را فراموش كرديد.
        جای شما آتش جهنم است و كسی كه به شما كمك كند وجود ندارد. 
        اين كار بخاطر اين است كه شما آيات خداوند را به تمسخر گرفتيد و زندگی دنيا شما را فريب داد؛
        پس امروز از جهنم خارج نميشويد و عذری از شما پذيرفته نميشود.
        ستايش و بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد كه صاحب اختيار آسمانها و زمين و تمام افراد بشر است؛
        در آسمانها و زمين، بزرگی فقط اختصاص به او دارد و او توانا و حكيم است."

برداشت شما از اين جملات چيست؟
   "ما امروز شما را فراموش ميكنيم همانطور كه شما چنين روزی را فراموش كرديد؛ جای شما آتش جهنم است و كسی كه به شما كمك كند وجود ندارد. "

سوره ق

 در آيات 38 تا 40 سوره ق (سوره 50) خداوند ميفرمايد:
       "ما آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است را در شش مرحله آفريديم و رنجی بما نرسيد.
        نسبت به حرفهائی كه ميزنند صبور باش و قبل از طلوع خورشيد و قبل از غروب با ستايش خداوندت تسبيح بگو،
        و قسمتی از شب و بعد از سجده‌ها نيز تسبيح او را بگو."

سوره طور

 در آيات 47 تا 49 سوره طور (سوره 52) خداوند ميفرمايد:
       "برای كسانی كه ظلم ميكنند عذابی غير از آن نيز هست ولی بيشترشان اين را نميدانند.
        منتظر حكم خداوندت باش، تو زير نظر ما هستی، و وقتی بلند ميشوی با ستايش خداوندت تسبيح بگو،
        و قسمتی از شب و موقع ناپديد شدن ستارگان هم تسبيح او را بگو. "

سوره حديد

 در آيات 23 تا 24 سوره حديد (سوره 57) خداوند ميفرمايد:
       "برای اينكه بر آنچه از دست شما رفت افسوسی نخوريد و برای آنچه بشما داد شادی نكنيد.
        خدا افراد خودپسند فخر فروش را دوست ندارد.
        خودپسندانی كه بخل ميورزند و مردم را هم به بخل امر ميكنند.
        کسی كه قبول نكند بداند كه خدا بی نياز و سزاوار ستايش است. "

سوره ممتحنه

 در آيات 4 تا 6 سوره ممتحنه (سوره 60) خداوند ميفرمايد:
       "در كار ابراهيم و كسانيكه با او بودند برای شما سرمشق خوبی است، وقتی به قومشان گفتند: ما از شما و آنچه غير از خدا می پرستيد بيزاريم.
        ما كار شما را قبول نداريم و بين ما و شما برای هميشه دشمنی و كينه بوجود آمده، مگر اينكه فقط به خدا ايمان بياوريد.
        غير از حرف ابراهيم كه به پدرش گفت: برايت از خدا طلب آمرزش ميكنم ولی برای اجابت دعايم ضمانتی از طرف خدا ندارم.
        خدايا، بتو توكل كرده‌ايم و بسوی تو برميگرديم بازگشت همه بسوی توست.
        خدايا، ما را وسيله امتحان كافران قرار نده.
        خدايا، ما را بيامرز، تو قدرتمند حکيمی.
        آنها سرمشق خوبی برای کسی هستند كه اميد به خدا و روز آخرت دارد، كسيكه قبول نكند، (بداند كه) خدا بی ‌نياز و قابل ستايش است. "

سوره تغابن

 در آيه 1 سوره تغابن (سوره 64) خداوند ميفرمايد:
       "آنچه در آسمانها و زمين است تسبيح خدا را ميگويند:
         فرمانروائی فقط از آن اوست، و ستايش و بزرگداشت فقط برای اوست و او بر هر كاری قادر است. "

سوره نصر

 در آيات 1 تا 3 سوره نصر (سوره 110) خداوند ميفرمايد:
       "وقتی كه ياری خدا و پيروزی رسيد و مردم را ديدی كه دسته دسته وارد دين خدا ميشوند،
        با ستايش خداوندت عظمت او را ياد كن و از او طلب آمرزش كن چون او توبه پذير است. "

نظر من و نظر شما و يا هر انسان ديگری، فقط و فقط نظر يک بشر است در اين آيات خوانديم که خداوند در مورد اين موضوع چه ميفرمايد فاضلی گفت: ثناء، مدح، تمجيد و بزرگ ساختن معبودی غير از خداوند در قرآن وجود ندارد اگر کسی نظر ديگری دارد، شماره آيه و سوره مربوطه را برای ما بفرستيد تا ما از اشتباه درآئيم.   چه خوب بود اگر ما همه چيز را در تمام مراحل، با راهنمائی ها و دستورات خداوند شروع ميکرديم، ادامه ميداديم، و به پايان ميرسانديم. بله قربان، بله قربان و مداحی افراد از بعضی ها بجای يک انسان با شخصيت و دين دار، يک نوکر درگاه يک بشر ديگری را ميسازد، ببينيد دوری از قرآن ما را به چه مرحله پائينی سرنگون ميکند کاش همه با هم ميگفتيم که ما مسلمان هستيم، ستايش و بزرگداشت فقط و فقط به خداوند بزرگ و يکتا اختصاص دارد و بس

دين و حكم و نظر خدا چيزی است كه از آيات قرآن بدست می ‌آيد.فرمايشات خداوند (قرآن) که هدایت و رحمتی است برای مردمی كه به آن ایمان می آورند،
در دست ماست چرا به نظريات و دستورات ديگران توجه ميکنيم؟  بنظر شما اسم اين چيست؟
 

قول خداوند به من و شما برای آمرزيده شدن، رهائی از آتش جهنم، و اقامت هميشگی در بهشت        يادتان باشد که خداوند بما قول داده که همه گناهان من و شما را ميبخشد، اگر قبل از اينکه فرصت از دستمان برود،       توبه کنيم و در راه اصلاح اشتباهات و گناهانمان تا آنجا که ميتوانيم بکوشيم.  (آيات 53 و 54 سوره زمر) "بگو ای بندگان من كه بضرر خودتان زياده روی كرده‌ايد، از رحمت خدا نااميد نشويد چون خدا همه گناهان را ميبخشد. او آمرزنده مهربان است. به اطاعت خدا برگرديد (توبه كنيد) و قبل از اينكه عذاب بر شما وارد شود و کسی نتواند شما را ياری كند، تسليم حكم و نظر خدا باشيد." خداوند در آيه 82 سوره طه به من و شما ميفرمايد: "من كسی را كه توبه كند و ايمان بياورد و كار صحيح بكند و راه صحيح را بشناسد می ‌آمرزم. "