دعا و نیایش از متن قرآن

خواندن کدام دعا به درگاه خداوند بهتر است؟ آيا اصلا دعای من شنيده ميشود و اثری دارد؟ چه کسی دعای مرا ميشنود؟ خواندن چه نوع دعاهائی بجای آمرزش، مرحمت، و لطف الهی مرا هر چه بيشتر به جهنم نزديک ميکند؟ چه نوع دعاهائی اجابت ميشود؟ از اين همه کتابها و نوشته های دعا که در دست ما قرار داده اند کدام يک را بايد انتخاب کنم؟ طبق معمول هميشه، تمام باورها و آنچه قرنها به ما تزريق و تلقين کرده اند را کنار ميگذاريم و قرآن مجيد را باز ميکنيم و از خداوند ميپرسيم ميپرسيم، خداوندا به ما بياموز که به چه صورت ما بايد به درگاه تو دعا کنيم؛ تعجب نکنيد، ايزد يکتا در قرآن حتی به ما مياموزد که به چه صورت به درگاه او دعا کنيم. بارها و بارها در نوشته هايم خاطر نشان شده ام که قرآن همانطور که خداوند در آيه 36 سوره انعام ميفرمايد کامل است، " ما در (اين) كتاب (در قرآن) چيزی را فروگذار نكرديم "  و در آيه 89 سوره نحل ميفرمايد: " ما قرآن را بر تو نازل کردیم كه هر چیزی را بیان میکند و نشان دهنده راه صحیح و رحمت و بشارت برای افرادیست كه  تسلیم حكم و نظر خدا هستند " با اجازه، عنايت، و لطف بی پيان خداوند بزرگ و يکتا، اين نوشته را با بعضی از دعا هائی که خداوند در قرآن در آيه 80 سوره اسراء و آيه 139 سوره آل عمران برای تعليم ما ذکر فرموده، و من هر روز چندين بار آنرا به درگاه ايزد يکتا تکرار ميکنم شروع ميکنم:       " خداوندا، (تمنا ميکنم، در هر کاری) مرا صادقانه وارد كن، و صادقانه خارج كن،  و برای من از طرف خودت دليل و قدرت كمك كننده ای قرار بده "       "خداوندا، شنيديم که کسی به صدای بلند مردم را به ايمان دعوت ميکرد که به خداوندتان ايمان بياوريد، ما هم ايمان آورديم.        خداوندا، گناهان ما را بيامرز و بديهای ما را به حساب نياور و ما را با نيكان از دنيا ببر" با اين دعاها، من از خالق هر چه بود، و هر هست، و هر چه خواهد بود، تمنا ميکنم که در يک يک کارهائی که من ميکنم مرا کمک بفرمايد که با درستی، پاکی، صادقانه، و بدون هيچگونه دروغ و تزوير وارد شوم و آن کار را شروع کنم، و به همين طرز و ترتيب، آن کار را به پايان رسانم؛ يعنی من در طول انجام آن کار، از ابتدا که با اسم مبارک خداوند آنرا شروع ميکنم، تا لحظه ای که آنرا با لطف خداوند بپايان ميرسانم، هميشه و هميشه ياد خداوند در قلب من است و تمام کوششم را انجام ميدهم که فريب شيطان را نخورم و برخلاف دستور ايزد يکتا کاری نکنم، و از خداوند تقاضا ميکنم که مرا ببخشد و بيامرزد و اجازه فرمايد و کمکم بفرمايد که با نيکان از دنيا بروم - و اقرار ميکنم که به خداوند يکتا ايمان آورده ام. من فکر ميکنم که دنيا رنگ ديگری داشت اگر ما همگی خداوند را هميشه و در همه حال در مد نظر داشتيم - آيا شما برداشت ديگری داريد؟ سوره فاتحه در آيات 5 و 7 سوره فاتحه (سوره 1) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "(خداوندا) فقط بندگی تو را ميکنيم و فقط از تو کمک ميخواهيم؛          ما را به راه راست هدايت فرما؛          راه کسانی که به آنها نعمت دادی (هدايتشان کردی)، نه کسانی که مورد غضب قرار گرفتند و نه گمراهان. " دعائی بسيار پرمعنی، کوتاه، و جامع سوره بقره در آيه 32 سوره بقره (سوره 2) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "فرشتگان گفتند: خدايا، تو پاكی، ما جز آنچه بما ياد داده‌ای چيزی نميدانيم؛ تو دانا و حكيم هستی. " در آيه 126سوره بقره (سوره 2) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         " وقتی را يادآوری كن كه ابراهيم گفت:          خداوندا، اين سرزمين را امن ساز و هر كس از مردم آن را كه به خدا و روز آخرت ايمان آورد از محصولات آن بهره ‌مند ساز. " در آيات 125 تا 132 سوره بقره (سوره 2) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:       "و وقتی كه خانه كعبه را برای مردم محل اجتماع و امنيت قرار داديم گفتيم از محل اقامت ابراهيم نمازگاه بسازيد.        با ابراهيم و اسماعيل قرار گذاشتيم كه خانه مرا برای طواف كنندگان و كسانی كه برای عبادت در آن ميمانند و ركوع و سجود كنند گان پاك سازيد.        و وقتی را يادآوری كن كه ابراهيم گفت:        خداوندا، اين سرزمين را امن ساز و هر كس از مردم آن را كه به خدا و روز آخرت ايمان آورد از محصولات آن بهره ‌مند ساز.        خدا گفت: كسی كه كافر شود مدت كمی او را بهره ‌مند ميسازم بعد او را در آتش جهنم بيچاره ميكنم؛ جهنم بد جايی است.        و زمانی كه ابراهيم و اسماعيل پايه‌های خانه كعبه را بالا بردند، گفتند:        خداوندا، از ما بپذير‌، چون تو شنونده دانايی.        خداوندا، ما دو نفر را تسليم خود ساز و از نسل ما امتی بوجود آور كه تسليم تو باشند        و آداب عبادتمان را به ما نشان بده، و توبه ما را بپذير، چون تو توبه ‌پذير مهربان هستی.        خداوندا، در بين آنها رسولی از خودشان برانگيز كه آيات تو را بر آنها بخواند و به آنها كتاب و حكمت بياموزد و آنها را پاك سازد؛ چون تو توانا و حكيم هستی.        چه كسی جز آدم كم عقل از آئين ابراهيم روگردان است؟        ما ابراهيم را در دنيا برگزيديم و او در آخرت از درستكاران است.        هنگامی كه خداوندِ ابراهيم به او گفت: تسليم شو، ابراهيم گفت: تسليم صاحب اختيار همه مردم جهان و حهانيان شدم.         ابراهيم و يعقوب فرزندانشان را به اسلام ( تسليم خدا بودن) سفارش كردند و گفتند:         فرزندانم خدا برای شما اين دين را انتخاب كرده بنابراين جز در حال تسليم خدا بودن ( مسلمانی ) از دنيا نرويد." بيائيد ما هم از خداوند درخواست کنيم که جز در حال مسلمانی از دنيا نرويم - فقط و فقط مسلمان، بدون انتخاب هيچ فرقه ای. قرآن را بخوانيد و بياموزيد که خداوند بارها و بارها در قرآن، ما را از فرقه فرقه کردن دين منع فرموده. به نوشته شانزدهم قسمت "شناخت اسلام" در اين سايت که دستورات خداوند در اين مورد در آن است توجه کنيد. در آيات 200 تا 202 سوره بقره (سوره 2) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         " وقتی آداب حج را بجا آورديد، خدا را همانطور كه پدرانتان را ياد ميكنيد يا بيشتر از آن ياد كنيد.          عده‌ای از مردم ميگويند خداوندا، در دنيا وضع خوبی بما بده چنين افرادی در آخرت نصيبی ندارند.            و عده‌ای از آنها ميگويند خداوندا، در دنيا و آخرت وضع خوبی بما بده و ما را از عذاب آتش جهنم حفظ نما.          آنها بهره‌ای از آنچه كرده‌اند دارند؛ حسابرسی خدا سريع است. " در آيات 250 تا 251 سوره بقره (سوره 2) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "چون در مقابل جالوت و لشكريانش قرار گرفتند گفتند:        خداوندا، به ما صبر عطا كن و قدمهای ما را ثابت نما و ما را در مقابل افراد بی ‌ايمان پيروز گردان.        در نتيجه آنها را به خواست خدا شكست دادند، و داود جالوت را كشت و خدا به او فرمانروايی و حكمت داد، و هرچه ميخواست به او ياد داد.        اگر خدا بعضی از مردم را بوسيله بعضی دفع نميكرد، زمين خراب ميشد ولی خدا به افراد بشر لطف دارد. " در آيات 285 و 286 سوره بقره (سوره 2) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "پيغمبر به آنچه از خداوندش به او نازل شده ايمان دارد.        همه افراد با‌ايمان به خدا و فرشتگان و كتابها و پيغمبرانش ايمان دارند؛ ميگويند فرقی بين هيچكدام از پيغمبرانش نميگذاريم و گفتند شنيديم و اطاعت كرديم.        خداوندا، آمرزش تو را ميخواهيم؛ بازگشت همه پيش تو است.        خدا كسی را جز به اندازه توانائيش موظف نميكند؛ هر كس هر كار نيكی بكند بنفع خودش است، و هر كار بدی بكند بر عهده خودش است.        خداوندا، اگر فراموش كرديم يا اشتباه كرديم ما را مجازات نكن.        خداوندا، تكليف سنگينی، آنطور كه بر عهده کسانی که قبل از ما بودند گذاشتی بر عهده ما مگذار.        خداوندا، چيزی که طاقت آن را نداريم بر عهده ما مگذار؛ گناه ما را ببخش و ما را بيامرز و بما رحم كن.        ( فقط) تو مولا و سرور ما هستی، پس ما را بر افراد بی ‌ايمان پيروز گردان. " سوره آل عمران در آيات 6 و 13 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد        "او است كه هر طور كه بخواهد شكل شما را در رحم‌ها نقش‌ بندی ميكند؛        معبودی غير از او كه توانا و حكيم است وجود ندارد.        اوست كه قرآن را بر تو نازل كرد.        قسمتی از آن، آيات محكم است و آنها اصل كتاب هستند و قسمت ديگر متشابهات است؛        اما كسانی كه در دلشان ميل به باطل وجود دارد دنبال متشابهات آن می روند، چون خواستار انحراف مردم و دنبال تأويل آن هستند.        در صورتيكه تأويل آن را كسی جز خدا نميداند؛ و راسخين در علم (عالمان واقعی) ميگويند به آن ايمان آورديم، همه آن از طرف خداوند ما است.        فقط افراد عاقل متوجه اين حقيقت می شوند.        خدايا، دل ما را پس از اينكه ما را هدايت كردی متمايل بباطل نساز و رحمت خودت را بما عطا كن، چون تو عطا ‌كننده‌ای.        خدايا، تو مردم را در روزی كه شكی در آن نيست جمع ميكنی؛ مسلما خدا برخلاف وعده كاری نميكند.        اموال و اولاد افراد بی‌ ايمان در مقابل خدا كاری برای آنها نميكنند، آنها سوخت آتش جهنم هستند؛        مثل فرعونيان و كسانی كه قبل از آنها بودند، كه آيات ما را انكار كردند.        خدا آنها را بخاطر گناهانشان دچار عذاب كرد؛ مجازات خدا شديد است.        به منكران بگو مغلوب خواهيد شد و در جهنم دور هم جمع ميشويد؛ جهنم بد جايی است.        برای شما آيه‌ای ( نشانه‌ای) در دو دسته‌ای كه با هم روبرو شدند وجود داشت.        دسته‌ای در راه خدا ميجنگيدند و دسته ديگر كه كافر بودند، آنها را بچشم خود دو برابر ميديدند.        خدا هر كس را كه بخواهد با ياری خود تأييد ميكند؛  در اين مطلب عبرتی برای افراد بينا وجود دارد. " قابل توجه يک يک افرادی که برای گول زدن مردم، در مورد " تأويل قرآن " مطلب نوشته، و يا اظهار عقيده کرده و ميکنند، خداوند ميفرمايد: " تأويل قرآن را كسی جز خدا نميداند " اين دکانداران مذهبی در مورد چه حرف ميزنند؟ در آيات 14 تا 18 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "برای مردم علاقه به شهوات، از قبيل علاقه به زن و فرزند و پول زياد و طلا و نقره و اسبهای عالی نشاندار و چهارپايان و كشتزار، زينت داده شده.        اينها وسايل زندگی دنيا هستند؛ در صورتيكه بهترين جای بازگشت پيش خدا است.        بگو: آيا شما را به چيزی بهتر از اين آگاه بكنم؟        افراد پرهيزكار پيش خداوندشان (خداوند) بهشت‌هايی دارند كه نهرها در آن روان است و هميشه در آن خواهند بود؛        باضافه همسران پاك و رضايت خدا؛ خدا كارهای بندگان خود را می‌بيند.        بندگانی كه ميگويند: خداوندا، ايمان آورديم، گناهان ما را بيامرز و ما را از عذاب آتش جهنم حفظ نما.        افرادی با استقامت، راستگو، مطيع، انفاق كننده، كه موقع سحر از خدا طلب آمرزش ميكنند.        خدا گواه است كه معبودی غير از او وجود ندارد، و او به عدالت عمل ميكند، و فرشتگان و دانشمندان ( نيز چنين گواهی ميدهند)؛        معبودی غير از او كه توانا و حكيم است وجود ندارد. " در آيات 26 و 27 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "بگو: خداوندا، ای مالك هستی، فرمانروايی مال تو است به هر كس كه بخواهی فرمانروايی ميدهی و از هر كس كه بخواهی پس ميگيری؛         به هر كس كه بخواهی عزت ميدهی و هر كس را كه بخواهی ذليل ميكنی.         خير در دست تو است چون قادر بهر كاری هستی.         شب را وارد روز ميكنی و روز را داخل شب ميكنی.         از موجود بيجان جاندار ميسازی و از موجود جاندار بيجان؛ و به هر كس كه بخواهی بدون حساب روزی ميدهی. " چرا راه دوری برويم، آيا اين آيات شما را به ياد افرادی در قرن گذشته و قرن اخير نمياندازد؛ افرادی که شديدا با قدرت بودند و ذليل شدند؟ چه خوب بود که از اين قدرت که خداوند به آنها عطا فرموده بود در راه بهبود اجتماع استفاده ميکردند. در آيات 35 تا 43 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "وقتی را يادآوری كن كه زن عمران گفت: خداوندا، من فرزندی كه در شكم دارم نذر خدمت تو كرده‌ام، آن را از من بپذير، چون تو شنوا و دانايی.          چون وضع حمل كرد گفت: خداوندا، من دختر زاييده‌ام و پسر مثل دختر نيست، و اسم او را مريم گذاشتم          و او و فرزندش را از شر شيطان رجيم (رانده شده) در پناه تو قرار دادم؛ در صورتيكه خدا بهتر ميدانست كه او چه زائيده.          خداوندش او را با بهترين وجه قبول كرد و او را بخوبی پروراند و خدا سرپرستی او را به زكريا سپرد.          هر گاه زكريا وارد محرابش ميشد غذايی پيش او می‌ يافت.          زكريا به او گفت: ای مريم اين غذا از كجا برايت آمده؟          او گفت اين از جانب خداست؛ چون خدا به هر كس كه بخواهد بدون حساب روزی ميدهد.          اينجا بود كه زكريا خداوندش را به كمك خواند و گفت: خداوندا، از طرف خودت بمن فرزند پاكی عطا كن؛چون تو شنونده دعا هستی.           در حالی كه او در محراب ايستاده و نماز ميخواند فرشته به او گفت: كه خدا بتو بشارت يحيی را ميدهد          كه تصديق كننده كلمه خدا و بزرگوار و خويشتن ‌دار و پيغمبری از درستكاران است.          زكريا گفت: خداوندا، چگونه ميتوانم پسری داشته باشم در صورتيكه پير شده‌ام و همسرم نازا است؟          فرشته گفت: همينطور است، خدا هر كاری را كه بخواهد بكند ميكند.          زكريا گفت: خداوندا، نشانه‌ای برای من قرار بده.          خداوند فرمود: نشانه تو اين است كه سه روز جز با اشاره حرف نميزنی.          خداوندت را زياد ياد كن، و شب و صبح او را به پاكی و بزرگی ياد كن.           زمانی را يادآوری كن كه فرشتگان به مريم گفتند: ای مريم، خدا تو را برگزيده و پاك كرده و تو را بر زنان عالم برتری داده است.          ای مريم، از خداوندت اطاعت كن و سجده كن و با ركوع روندگان به ركوع برو. " خداوند دعای يک يک ما را ميشنود زمانی که به درگاه او دعا ميکنيم - آيه 18 سوره جن را يادتان هست که خداوند به من شما با دستور صريح و روشنی ميفرمايد " کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد " دعا بايد فقط و فقط به درگاه خداوند بزرگ و يکتا باشد؛ فقط و فقط خداوند است که دعا را در همه حال و در همه جا ميشنود، و فقط و فقط خداوند است که قادر به اجابت دعاهای من و شماست. دعا و تقاضای اجابت دعا به درگاه غير از خداوند = است با باور داشتن اينکه معبود ديگری صفاتی که فقط و فقط اختصاص به خداوند دارد را داراست، و اين به زبان فارسی سليس شرک به خداوند است.  در آيات 52 و 53 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "چون عيسی از ايشان احساس كفر كرد گفت: ياران من در راه خدا چه كسانی هستند؟          حواريون ( دوازده شاگرد مسيح) گفتند: ما ياوران (دين) خدائيم و به خدا ايمان ‌آورديم و شاهد باش كه ما مسلمان ( تسليم حكم و نظر خدا) هستيم.          خداوندا، ما به آنچه نازل كردی ايمان آورديم و از رسول پيروی كرديم؛ پس ما را در رديف شاهدان بنويس." در آيات 146 تا 148 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "چه بسيار پيغمبرانی كه افراد خداپرست بسياری در كنار آنها جنگيدند و در مقابل آنچه در راه خدا به آنها رسيد سست و ضعيف نشدند و اظهار ذلت نكردند.          خدا افراد با استقامت را دوست دارد.          حرف آنها فقط اين بود كه خداوندا، گناهان و زياده روی‌های ما را در كارمان بيآمرز و قدمهای ما را ثابت كن و ما را بر افراد بی‌ايمان پيروز گردان .          خدا به آنها پاداش دنيا و پاداش خوب آخرت را داد؛ خدا نيكوكاران را دوست دارد. " در آيات 189 تا 195 سوره آل عمران (سوره 3) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "حكومت آسمانها و زمين مال خداست و او قادر به هر كاری است.         در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و شد شب و روز نشانه‌هائی برای افراد خردمند وجود دارد؛         افرادی كه ايستاده و نشسته و خوابيده خدا را ياد ميكنند و درباره آفرينش آسمانها و زمين فكر ميكنند و ميگويند:         خداوندا، اينها را بيهوده نيافريدی، خدايا تو پاكی، ما را از عذاب آتش جهنم حفظ فرما.         خداوندا، هر كسی را كه وارد آتش جهنم كنی مسلما او را خوار كرده‌ای و ظالم‌ها مددكاری ندارند.         خداوندا، شنيديم که کسی به صدای بلند مردم را به ايمان دعوت ميکرد که به خداوندتان ايمان بياوريد، ما هم ايمان آورديم.         خداوندا، گناهان ما را بيامرز و بديهای ما را به حساب نياور و ما را با نيكان از دنيا ببر.         خداوندا، آنچه توسط پيغمبرانت بما وعده دادی بما بده و روز قيامت ما را خوار نساز؛ تو كاری برخلاف وعده‌ات نميكنی.         خداوندشان دعای آنها را اجابت كرد و گفت: من عمل هيچكدام از شما را، چه مرد باشد چه زن، ضايع نميكنم چون همه از يكديگريد. " فقط و فقط، تنها شنونده و اجابت کننده دعا، خداوند بزرگ و يکتا است و بس. تک تک افراد ديگر را، دکانداران مذهبی برای بسته نشدن دکانشان برای تعدادی قرآن نخوانده علم کرده اند. هيچ کسی، به هيچ عنوان، هيچ نقشی در اين دايره ندارد - افرادی که کوچکترين شکی در اين مورد دارند را به ياد پيغمبرانی چون نوح و ابراهيم مياندازم پيغمبر عالی مقامی مثل نوح نتوانست حتی در مورد پسرش شفاعتی کند و او را نجات دهد، حضرت ابراهيم نتوانست به پدرش در اين راه کمک کند، اين دکانداران مذهبی که تعداد کثيری امام و امامزاده و نوه و نتيحه امامزاده ها را برای شفاعت به درگاه خداوند برای ما علم کرده اند، و بعضی ها بدرگاه اين بت های انسانی که از مقربآن درگاه خداوند برای ما ساخته اند دعا ميکنند، در مورد چه حرف ميزنند؟ سوره نساء در آيات 75 سوره نساء (سوره 4) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:       "چرا در راه خدا و نجات افراد ضعيف، مردان و زنان و كودكانی كه ميگويند:         خداوندا، ما را از اين شهری كه مردمش ظالم هستند نجات بده، و از طرف خود پشتيبان و ياوری برای ما قرار بده، نميجنگيد؟ " سوره مائده در آيات 21 تا 26 سوره مائده (سوره 5) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "ای قوم من، وارد سرزمين مقدسی شويد كه خدا برای سكونت شما قرار داده و به عقب برنگرديد چون زيانكار ميشويد.         گفتند ای موسی، مردم قدرتمندی در آن وجود دارند، ما هرگز وارد آن نميشويم تا موقعی كه آنها از آن خارج شوند.         اگر از آن خارج شوند ما داخل ميشويم.         دو نفر از كسانی كه خدا به آنها لطف كرده بود و از خدا ميترسيدند گفتند: از در دروازه وارد شويد؛         وقتی كه وارد شديد شما غلبه ميكنيد، اگر به خدا ايمان داريد به او توكل كنيد.        گفتند: ای موسی، تا زمانی كه آنها در آن هستند ما هرگز وارد آن نميشويم، تو و خداوندت برويد و با آنها بجنگيد، ما همين جا نشسته‌ايم.         موسی گفت: خداوندا، من فقط اختيار خودم و برادرم را دارم؛ بين ما و گروهی كه اطاعت نميكنند جدائی بينداز.         خدا گفت: اين سرزمين برای مدت چهل سال بر آنها حرام شده، بايد در زمين سرگردان باشند ( چادرنشينی كنند).         بنابراين برای افرادی كه اطاعت نميكنند غمگين نباش. "   در آيات 82 تا 85 سوره مائده (سوره 5) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "يهوديان و مشركان را دشمن‌ ترين افراد نسبت به مسلمانان می‌ يابی.         افرادی را كه ميگويند ما عيسوی هستيم از لحاظ دوستی نسبت به مسلمانان از همه نزديكتر می ‌يابی؛         اين وضع بعلت اين است كه عده‌ای از آنها كشيش و راهب هستند و تكبری ندارند.         وقتی قرآنی كه به پيغمبر نازل شده را می شنوند، ميبينی كه بعلت حقی كه شناختند چشمشان پر از اشك ميشود.         ميگويند: خداوندا، ايمان آورديم ما را جزو شاهدان بنويس؛ چرا ما به خدا و حقيقتی كه برای ما آمده ايمان نياوريم؟         اميدواريم كه خداوندمان ما را داخل جمع افراد درستكار كند.         بنابراين بسبب حرفی كه زدند، خدا به آنها بهشت‌هائی كه در آن نهرها روان است و هميشه در آن خواهند بود پاداش ميدهد.         بهشت پاداش افراد نيكوكار است. " در آيات 112 تا 115 سوره مائده (سوره 5) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           "و وقتی كه به حواريون وحی كردم كه به من و پيغمبرم ايمان بياوريد، گفتند: ايمان آورديم و شاهد باش كه ما مسلمان (تسليم حكم و نظر خدا) هستيم.          موقعی كه حواريون گفتند: ای عيسی ‌ابن ‌مريم، آيا خداوندت ميتواند سفره غذائی از آسمان برای ما نازل كند؟          عيسی گفت: اگر ايمان داريد از عذاب خدا بترسيد.          گفتند: ميخواهيم از آن بخوريم و دلمان اطمينان پيدا كند و بدانيم كه بما راست گفته‌ای و شاهد بر‌ آن باشيم.          عيسی‌ ابن ‌مريم گفت: خداوندا، سفره غذائی از آسمان برای ما نازل كن تا برای اول و آخر ما عيد و نشانه‌ای از تو باشد.          و بما روزی بده و تو بهترين روزی دهنده هستی.          خدا فرمود: من آن را برای شما نازل ميكنم و اگر بعد از آن كسی از شما كافر شود او را عذابی ميكنم كه احدی از افراد بشر را چنان مجازاتی نكرده باشم. سوره انعام در آيات 161 تا 163 سوره انعام (سوره 6) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "بگو: خداوند من، مرا به راه راست هدايت كرده به دينی ارزشمند، دين خالص ابراهيم، ابراهيم مشرک نبود.        بگو: نماز من، عبادات من، زندگی من و مرگ من برای خداست كه سرور همه انسانها ميباشد.         شريكی ندارد و به من دستور اينكار داده شده و من بيشتر از همه مسلمان (تسليم حكم و نظر خدا) هستم. " سوره اعراف در آيات 20 تا 25 سوره اعراف (سوره 7) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "شيطان برای اينكه آلت‌های جنسی آنها را كه از آنها پوشيده بود برايشان آشكار كند، آنها را وسوسه كرد          و به آنها گفت: كه خدا شما را فقط بخاطر اين از نزديك شدن به اين درخت منع كرده كه اگر از آن بخوريد دو فرشته ميشويد يا عمر جاويدان پيدا ميكنيد؛          و برای آنها قسم خورد كه من خير‌خواه شما هستم؛ در نتيجه آنها را فريب داد.          چون آدم و زنش از آن درخت چشيدند آلت‌های جنسی آنها برايشان آشكار شد، و شروع كردند كه آن را با برگ درختان بهشت بپوشانند.         خداوند به آنها گفت: آيا شما را از نزديك شدن به اين درخت منع نكردم و نگفتم كه شيطان دشمن آشكار شما است؟         آنها گفتند: خداوندا، به خودمان ظلم كرديم، اگر ما را نيامرزی و به ما رحم نكنی از زيانكاران خواهيم بود.          خدا به آنها گفت: پائين برويد بعضی از شما دشمن بعضی خواهيد بود؛ در زمين محل و وسيله زندگی تا پايان عمرتان (تا قيامت) وجود دارد.          خدا گفت: در آن زنده ميشويد و در آن ميميريد و دوباره (برای رسيدگی بحسابتان)، از آن بيرون آورده ميشويد. در آيات 37 تا 49 سوره اعراف (سوره 7) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           "چه كسی ظالم‌ تر از انسانی است كه دروغی را به خدا افترا بزند (از قول خدا دروغ بگويد)، يا منكر آيات خدا شود؟           سهم آنها از آنچه برای ايشان مقرر شده به آنها ميرسد.           وقتی كه فرستادگان ما برای گرفتن جانشان پيش آنها بيايند به آنها ميگويند: كسانی را كه غير از خدا ميخوانديد كجا هستند؟           ميگويند: آنها را گم كرده‌ايم، عليه خود شهادت ميدهند كه كافر بودند.          خداوند گفت: شما هم با گروه‌های جن و انسی كه قبل از شما از دنيا رفتند وارد آتش جهنم شويد؛           هرگاه گروهی وارد جهنم شوند گروه ديگر را لعنت ميكنند تا وقتی كه همگی وارد جهنم شوند و بهم برسند.           بعدی‌ها درباره قبلی‌ها ميگويند: خداوندا، اينها ما را گمراه كردند، عذاب آنها را از آتش جهنم چند برابر بده.          خداوند ميگويد: عذاب همه دو برابر است ولی شما نميدانيد.           قبلی‌ها به بعدی‌ها ميگويند: شما فضلی بر ما نداريد بنابراين عذاب را بخاطر كارهائی كه كرده‌ايد بچشيد.           درهای آسمان برای كسانی كه منكر آيات ما شدند و خود را بالاتر از آن ديدند كه آن را بپذيرند باز نميشود           و وارد بهشت نميشوند تا موقعی كه شتر از سوراخ سوزن رد شود؛ ما گناهكاران را اينطور مجازات ميكنيم.           جای آنها در جهنم است و پرده‌هائی از آتش بالای سر آنها است؛ ما ستمكاران را اينطور مجازات ميكنيم           و كسانی كه ايمان آوردند و كار درست كردند اهل بهشت خواهند بود، و هميشه در آن هستند؛ البته ما هيچكس را بيشتر از توانائيش مكلف نميكنيم.           ما هر كينه‌ای را كه در دل دارند از آن خارج ميكنيم،           زير پای آنها نهر‌‌‌ها روان است و ميگويند: ستايش اختصاص به خدا دارد           كه ما را به چنين جائی راهنمائی كرد اگر خدا ما را هدايت نميكرد خودمان هدايت نمی شديم.           پيغمبران خداوندمان حقيقت را برای ما آوردند،           به آنها گفته ميشود: اين بهشتی است كه بخاطر كارهائی كه ميكرديد بشما داده شده است.           اهل بهشت به اهل جهنم ميگويند، ما وعده‌ای كه خداوندمان بما داده بود درست يافتيم، آيا شما هم وعده‌ای كه خداوندتان بشما داده بود درست يافتيد؟           ميگويند: بله، آنوقت اعلام كننده‌ای ميان آنها اعلام ميكند كه لعنت خدا بر ستمكاران؛           ستمكارانی كه مردم را از راه خدا باز ميدارند و انحراف آن را ميخواهند و منكر آخرت هستند.           بين اين دو دسته مانعی هست و در اعراف مردانی هستند كه هر كدام آنها را با علامتشان ميشناسند           و بهشتيان را صدا ميزنند و ميگويند: سلام بر شما، اينها هنوز وارد آن نشده‌اند ولی اميد آن را دارند.           و وقتی چشمشان متوجه اهل جهنم ميشود، ميگويند: خداوندا، ما را در شمار افراد ظالم قرار مده.          اهل اعراف، مردانی را كه از روی علامتشان می ‌شناسند صدا ميزنند و ميگويند: جمعيت شما و تكبری كه داشتيد نفعی برای شما نداشت.          آيا اينها همان افرادی هستند كه قسم ميخورديد كه خدا رحمتی به آنها نميكند؟          به آنها گفته ميشود وارد بهشت شويد، ترسی و غصه‌ای نداريد. " افرادی که به درگاه غير خداوند دعا ميکنند و از آنها درخواست اجابت دعا ميکنند، وقتی كه فرستادگان خداوند برای گرفتن جانشان پيش آنها بيايند و از آنها بپرسند:  " كسانی را كه غير از خدا ميخوانديد كجا هستند؟ " جواب اين سئوال را چگونه ميدهند؟ آيا هنوز ميگويند "يا حضرت ... بدادم برس؟ " ببينيد دوری از قرآن و تعدادی دکاندار مذهبی ما را به چه مرحله ای سقوط داده اند و با ما چه ميکنند! در آيه 89 سوره اعراف (سوره 7) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "بعد از اينكه خدا ما را از شرك نجات داد اگر به دين شما برگرديم دروغی را به خدا افترا زده‌ايم.         سزاوار ما نيست كه به آئين شرك برگرديم مگر اينكه صاحب اختيار ما خدا بخواهد.         دامنه علم خداوند ما شامل همه چيز ميشود بر خدا توكل كرده‌ايم.         خداوندا، بين ما و قوم ما بحق داوری كن تو بهترين داور هستی. " در آيات 123 تا 126 سوره اعراف (سوره 7) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "فرعون گفت آيا قبل از اينكه بشما اجازه بدهم به او ايمان آورديد؟!         اين نقشه‌ای است كه در شهر كشيده‌ايد تا اهالی آن را از آن بيرون كنيد؛ نتيجه كار خود را خواهيد دانست.         دست و پايتان را بر خلاف هم ميبرم و بعد همه شما را بدار ميزنم.         جادوگران گفتند: ما پيش خداوندمان برميگرديم؛ تو فقط بخاطر اين از ما انتقام ميگيری كه چون آيات خداوندمان برای ما آمد به آن ايمان آورديم.         خداوندا، بما صبر بده و ما را مسلمان (تسليم حكم خودت) از دنيا ببر. " در آيات 142 و 143 سوره اعراف (سوره 7) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "با موسی قرار سی شب را گذاشتيم و آن را با ده شب ديگر كامل كرديم؛ قرار خداوندش چهل شب شد.         موسی به برادرش هارون گفت در بين قوم من جانشين من باش و كارها را درست كن و از راه افراد خرابكار پيروی مكن.         وقتی موسی به محل وعده ما آمد و خداوندش با او صحبت كرد موسی گفت: خداوندا، خودت را به من نشان بده تا تو را ببينم.         خدا گفت: هرگز مرا نمی ‌بينی ولی به كوه نگاه كن، اگر سر جايش باقی ماند مرا خواهی ديد.         چون خداوندش به كوه تجلی كرد آن را با خاك يكسان كرد و موسی بيهوش افتاد.         چون بهوش آمد گفت خداوندا، تو بالاتر از اين هستی كه ديده شوی؛ توبه كردم. من اولين مومن هستم. " در آيات 151 تا 156 سوره اعراف (سوره 7) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "موسی گفت: خداوندا، من و برادرم را بيامرز و ما را مشمول رحمت خود ساز، تو بهترين رحمت كننده‌ای.         خشم خداوند و خواری در زندگی دنيا افرادی را كه گوساله را خداوند خود ساختند، فرا ميگيرد.         ما كسانی را كه افترا می‌زنند اينطور مجازات ميكنيم.         و خداوند تو افرادی را كه كار بد كردند و بعد از آن توبه نمودند و ايمان آوردند ميآمرزد، چون خدا آمرزنده و مهربان است.         وقتی خشم موسی فرو نشست الواح را گرفت، و در نوشته‌های آن برای افرادی كه از خداوندشان می‌ترسيدند، هدايت و رحمت وجود داشت.         موسی از بين قومش هفتاد نفر را برای ميعاد ما انتخاب كرد.         وقتی دچار زمين لرزه شدند موسی گفت خداوندا، اگر ميخواستی قبلا آنها و مرا هلاك ميكردی،         آيا ما را بعلت كارهائی كه افراد نادان ما كردند هلاك ميكنی؟         اين فقط امتحان تو است؛ هر كسی را كه بخواهی گمراه ميكنی (مطابق قانونش بی راه گذارده) و هر كس را بخواهی هدايت ميكنی.         تو ياور مائی؛ ما را بيامرز و بما رحم كن، تو بهترين آمرزنده‌ای؛         وضع خوبی برای ما در دنيا و آخرت مقرر فرما؛ ما به راه تو هدايت شديم.         خداوند گفت: عذاب من به هر كس كه بخواهم ميرسد و رحمت من شامل هر چيزی است.         آن را برای افرادی كه مسلط بر هوس‌های خود هستند و زكات ميدهند و به آيات ما ايمان ميآورند مقرر ميكنم. " سوره يونس در آيات 7 تا 10 سوره يونس (سوره 10) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "كسانی كه اميد ملاقات ما را ندارند و به زندگی دنيا راضی شدند و به آن اطمينان كردند از آيات ما غافل هستند؛         آنها جايشان بعلت كارهائی كه ميكردند در آتش جهنم است.         كسانی كه ايمان آوردند و عمل صحيح كردند، خدا آنها را بسبب ايمانشان به بهشت‌های پرنعمتی كه نهرها در آن روان است هدايت ميكند.         دعای آنها در آنجا اين است كه خدايا، تو پاكی، و خوش‌ آمدشان در آنجا سلام است و دعای آخرشان اين است كه         ستايش و ثنا ( بزرگ شمردن ) فقط متعلق به خداست كه صاحب اختيار همه مردم جهان و جهانيان است. " در آيات 84 تا 89  سوره يونس (سوره 10) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:       "موسی گفت ای قوم من، اگر به خدا ايمان داريد و مسلمان ( تسليم حكم و نظر خدا) هستيد بر او توكل كنيد.         گفتند به خدا توكل كرديم. خداوندا، ما را برای ستمكاران وسيله آزمايش قرار نده،         و ما را با رحمت خودت از دست قومی كه ايمان ندارند نجات بده.         به موسی و برادرش وحی كرديم كه برای قوم خود در مصر خانه‌هائی تهيه كنيد         و خانه‌هايتان را مقابل هم بسازيد (يا قبله نمائيد) و نماز را بپا داريد و به افراد باايمان بشارت بده.         موسی گفت: خداوندا، تو به فرعون و درباريانش در زندگی دنيا زينت و مال داده‌ای تا مردم را از راه تو منحرف سازند.         خداوندا، اموالشان را از بين ببر و دلهايشان را سخت كن تا ايمان نياورند تا عذاب پر درد را ببينند.         خداوند فرمود: دعای شما قبول شد؛ بنابراين استقامت داشته باشيد و از راه افراد نادان پيروی نكنيد. " سوره هود در آيات 41 تا 47 سوره هود (سوره 11) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "نوح گفت سوار آن شويد، حركت كردن و لنگر انداختن آن بنام خدا است؛        خداوند من آمرزنده مهربان است.        كشتی در ميان موجی به بلندی كوه آنها را ميبرد، نوح پسرش را كه در كناری ايستاده بود صدا زد و گفت پسرم با ما سوار شو و از بی‌ايمانها نباش.        پسرش گفت به كوهی پناه ميبرم. مرا از آب حفظ ميكند.        نوح گفت امروز بجز كسی كه خدا به او رحم كرده، كسی كه انسان را از فرمان خدا حفظ كند وجود ندارد.        موج بين آنها قرار گرفت و پسرش غرق شد.        گفته شد: ای زمين آبت را ببلع و ای آسمان نبار.        آب فروكش كرد و كار تمام شد و كشتی بر كوه جودی قرار گرفت و گفته‌ شد: مردمی كه ظلم ميكنند (از رحمت خدا) دور باشند.        نوح خداوندش را صدا زد و گفت خداوندا، پسرم از خانواده من است و وعده تو حق است و تو بهترين حكم كننده‌ای.        خداوند فرمود: ای نوح، او از خانواده تو نيست، او بدكار است،        بنابراين درباره آنچه كه نميدانی از من چيزی نخواه، من به تو نصيحت ميكنم كه نادان نباش.        نوح گفت: من از اينكه چيزی را كه نميدانم از تو بخواهم بتو پناه ميبرم.        اگر مرا نيامرزی و بمن رحم نكنی از زيانكاران خواهم بود. " پيغمبر عالی مقامی مثل نوح نتوانست حتی در مورد پسرش شفاعتی کند و او را نجات دهد، حضرت ابراهيم نتوانست به پدرش در اين راه کمک کند، اين دکانداران مذهبی که تعداد کثيری امام و امامزاده و نوه و نتيحه امامزاده ها را برای شفاعت به درگاه خداوند برای ما علم کرده اند، در مورد چه حرف ميزنند؟ آيا وقت آن نشده که قربانيان اين دکانداران مذهبی از خواب بيدار شوند و قرآن را بخوانند و متوجه شوند و يقين پيدا کنند که:    1- فقط و فقط يک معبود وجود دارد که ميتواند صدا و دعای مرا در همه وقت و همه جا و در هر حالی بشنود، و آن خداوند است    2- فقط و فقط يک معبود وجود دارد که قادر است دعای مرا اجابت کند، و آن خداوند است    3- فقط و فقط يک معبود وجود دارد که من و شما اجاره داريم ستايش کنيم و بزرگ شماريم، و به او توکل کنيم، و آن خداوند است با توجه به آيات واضح و روشن قرآن، اين خصوصيات منحصر به فرد را که فقط و فقط به خداوند اختصاص دارد، اگر فردی به کس ديگری بدهد، نام اين عمل او به زبان فارسی سليس شرک به خداوند است - يعنی آن فرد باور داشته که معبود ديگری قادر است صفاتی را که اختصاص به خداوند دارد، داشته باشد. آيه 18 سوره جن را يادتان هست که خداوند به من شما با دستوری صريح و روشنی ميفرمايد " کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد " کجای اين جمله حتی برای يک کودک چهار ساله هم قابل فهم نيست !؟؟ اگر من مسلمان هستم و باور دارم که قرآن کلام خداوند است - بعد از خواندن اين آيات وقتی به جای " يا آلله " ميگويم "يا علی"  ، "يا قمر بنی هاشم" ، "يا ابولفضل" و بدرگاه اين مقربان درگاه خداوند دعا ميکنم و از آنها تقاضا ميکنم که حاجتم را برآورده کنند - با اين کارم چه کرده ام؟ آيا غير اين است که باور داشته ام اين افراد ميتوانند صدا و دعای مرا در همه جا و همه وقت بشنوند، و حاجت مرا برآورده کنند؟ اگر اسم اين کار شرک به خداوند نيست، شما آن را چه ميناميد؟   سوره يوسف در آيات 32 تا 34  سوره يوسف (سوره 12) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        " زن عزيز گفت اين همان كسی است كه بخاطر او مرا ملامت ميكرديد؛ من از او كام خواستم ولی او خودداری كرد.        اگر آنچه به او دستور ميدهم انجام ندهد، زندانی و خوار خواهد گرديد.        يوسف گفت خداوندا، من زندان را بيشتر از انجام كاری كه مرا به آن دعوت ميكنند دوست دارم.        اگر نقشه پليد آنها را از من دفع نكنی به اطاعت آنها كشيده ميشوم و از نادانان خواهم بود.        خداوندش دعايش را اجابت كرد و نقشه آنها را دفع كرد چون او شنوا و دانا است. " در آيات 100 و 101  سوره يوسف (سوره 12) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:      " و پدر و مادرش را برتخت بنشاند و آنها بشکرانه (ديدار او) خدا را سجده کردند.         يوسف گفت پدر، اين تعبير خوابی است كه قبلا ديده بودم؛ خدا آن را محقق كرد.         وقتی خدا مرا از زندان بيرون آورد و شما را از صحرا پيش من آورد، بمن احسان كرد؛ بعد از اينكه شيطان بين من و برادرانم را بهم زد.         خداوند من در مورد هر كاری كه بخواهد بكند دقيق است، چون او دانا و حكيم است (كارهايش از روی حكمت است).         خداوندا، بمن فرمانروائی دادی و تعبير خواب را بمن ياد دادی.         ای آفريننده‌ آسمانها و زمين، تو سرور من در دنيا و آخرت هستی.         خداوندا، مرا مسلمان از دنيا ببر و مرا جزو افراد درستكار گردان. " سوره رعد در آيات 28  تا 30  سوره رعد (سوره 13) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "افراد باايمان دلشان با ياد خدا آرامش پيدا ميكند؛ بدانيد كه با ياد خدا دلها آرام ميگيرد.       كسانی كه ايمان آوردند و عمل شايسته كردند سرانجام خوبی دارند.        اينطور تو را بين عده‌ای كه قبل از آنها امتهای ديگری از دنيا رفتند، فرستاديم تا آنچه را بتو وحی ميكنيم بر آنها بخوانی،        در صورتيكه آنها منكر خداوند رحمان هستند.        بگو: او خداوند من است؛ معبودی غير از خدا وجود ندارد، بر او توكل كرده‌ام و بازگشت من بسوی او است. سوره ابراهيم در آيات 31 تا 47  سوره ابراهيم (سوره 14) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:       "به بندگان من كه ايمان آورده‌اند بگو: كه نماز را بپا دارند و از آنچه روزی ايشان ساخته‌ايم پنهان و آشكارا انفاق كنند،         قبل از اينكه روزی برسد كه در آن خريد و فروش و دوستی وجود ندارد.         خداست كه آسمانها و زمين را خلق كرد و باران را از آسمان نازل كرد و بوسيله آن از ميوه‌ها خوراك شما را بيرون آورد         و كشتی را مسخر شما ساخت تا به فرمان او در دريا حركت كند و نهرها را مسخر شما ساخت.         و خورشيد و ماه را كه پيوسته در گردشند مسخر شما كرد، و شب و روز را نيز مسخر شما ساخت.         خدا به شما هر چه از او خواسته‌ايد داده است؛ اگر بخواهيد نعمت‌های خدا را بشماريد نمی توانيد حساب آن را داشته باشيد.         براستی انسان ظالم و قدرنشناس است.         وقتی را ياد‌آوری كن كه ابراهيم گفت: خداوندا، اين سرزمين را امن ساز و من و فرزندانم را از بندگی بت‌ها بركنار دار.         خداوندا، آنها عده زيادی از مردم را گمراه كرده‌اند،         هر كس از من پيروی كند از من است و كسی كه از من اطاعت نكرد (حسابش با توست) تو آمرزنده مهربانی.         خداوندا، من بعضی از فرزندانم را برای اينكه نماز را بپا دارند در دشتی كه زراعت ندارد كنار خانه محترم تو ساكن ساختم.         پس دلهای مردم را به آنها متمايل ساز و از ميوه‌ها و محصولات روزی آنها ساز، تا سپاسگزاری كنند.         خداوندا، تو هر چه را پنهان سازيم يا آشكار نمائيم ميدانی؛ چيزی از آنچه در زمين و آسمان است بر خدا پوشيده نيست.         ستايش اختصاص به خدا دارد كه در سن پيری اسماعيل و اسحاق را به من داد؛ چون خداوند من دعا را ميشنود.         خداوندا، من و فرزندان مرا برپا دارندگان نماز گردان.         خداوندا، دعايم را بپذير.         خداوندا، روزی كه حساب برپا ميشود ( روز قيامت)، من و پدر و مادرم و افراد باايمان را بيامرز.         خيال نكن كه خدا از آنچه ظالم‌ها ميكنند غافل است؛ خدا مجازات آنها را برای روزی كه چشمها در آن خيره ميماند عقب می ‌اندازد.         با سرعت سرشان را بلند ميكنند، چشم به هم نميزنند و دلشان خالی است.         مردم را از روزی كه عذاب به سراغشان می‌آيد بترسان.         ستمكاران ميگويند: خداوندا، عذاب ما را برای مدت كمی عقب بينداز تا دعوت تو را اجابت و از پيغمبران پيروی كنيم.         آيا قبلا قسم نميخورديد كه شما از بين نميرويد؟         در صورتيكه شما در خانه‌های افرادی كه بخود ستم كردند ساكن شديد و برای شما روشن شده كه با آنها چه كرديم.         برای شما مثلهايی زديم.         نقشه‌ها كشيدند؛ نقشه‌هائی كه كشيدند پيش خدا هست (خدا ميداند)؛ اگر چه از نقشه‌های آنها كوهها از بين برود.         خيال نكن كه خدا بر خلاف وعده ای که به پيغمبرانش داده عمل ميکند؛ چون خدا مسلط و انتقام گير است. سوره حجر در آيات 91 تا 99  سوره حجر (سوره 15) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "آنهائیکه قرآن را جزء جزء كردند ( به قسمتی از آن عمل میکردند)، به خداوندت قسم كه از همه آنها درباره كاری كه میکردند باز خواست میکنیم.         آنچه را بتو دستور داده میشود آشكار كن و از مشرکین اعراض كن؛ ما تو را از شر مسخره كنندگان حفظ میکنیم.         آنهائیکه با خدا معبود دیگری قرار میدهند، نتیجه اینکار را خواهند دانست.         ما میدانیم چیزهائی كه میگویند تو را دلتنگ میسازد؛ پس به ستایش خداوندت او را تسبیح بگو و از سجده كنندگان باش.         خداوندت را بندگی كن ( بنده كسی جز خدا نباش) تا یقین سراغت آید. " سوره نحل در آيات 82 تا 88  سوره نحل (سوره 16) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "( ای پیغمبر) اگر قبول نكردند وظیفه تو فقط رساندن آشكار پیام است.           نعمت خدا را میشناسند و منكر آن ميشوند؛ بیشتر آنها ( مردم ) قدر نشناس هستند.           روزی كه از هر امتی شاهدی برمی انگیزیم و به افراد قدر نشناس ( منكران ) اجازه سخن گفتن داده نمیشود و فرصت عذرخواهی ندارند.           وقتی كسانی كه ظلم میکردند عذاب را ببینند دیگر عذابشان تخفیف نمیپذیرد و مهلتی به آنها داده نمیشود.           وقتی كه مشركان در قیامت، شریکهائی را كه برای خدا درست كرده‌اند ببینند، میگویند:           خداوندا، اینها كسانی هستند كه غیر از تو به كمك میخواندیم؛ معبودهای آنان به ایشان میگویند كه شما دروغ میگوئید.           در آن روز در مقابل خدا سر تسلیم فرود می آورند و چیزهائی كه بهم میبافتند از بین میرود.           بر عذاب افرادی كه منكر میشدند و مردم را از راه خدا باز میداشتند، بعلت فسادی كه ایجاد میکردند، عذابی روی عذاب اضافه میکنیم. " سوره اسراء در آيات 23 و 24  سوره اسراء (سوره 17) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "خداوند تو حكم كرد كه فقط او را بندگی کنيد ( بنده و مطيع محض و بی چون و چرای هيچکس جز او نباشيد)، و به پدر و مادر نيکی کنيد.          اگر يکی از آنها يا هر دوی آنها پيش تو به سن پيری برسند به آنها اف هم نگو و با آنها تندی نكن و با آنها با احترام حرف بزن.          و از روی مهربانی بال فروتنی و كوچكی را در مقابل آنها بگستران و بگو:          خداوندا، آنها را مورد رحمت قرار بده همانطور كه وقتی من كوچك بودم آنها مرا پرورش دادند. " در آيات 78 تا 80  سوره اسراء (سوره 17) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         " نماز را از غروب خورشيد تا تاريکی شب و سپيده صبح بخوان؛ نماز صبح مورد توجه است.         و قسمتی از شب را بيدار شو و نماز بخوان، اين يک وظيفه اضافی است برای اينکه خدا تو را به مقام پسنديده ای برساند.         و بگو: خداوندا، (در هر کاری) مرا صادقانه وارد كن، و صادقانه خارج كن، و برای من از طرف خودت دليل و قدرت كمك كننده ای قرار بده. در آيات 78 تا 80  سوره اسراء (سوره 17) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "قرآن را بحق نازل كرديم و بحق نازل شد، و تو را فقط برای بشارت دادن و ترساندن از نتيجه كارها فرستاديم.        قرآن را كم ‌كم نازل كرديم تا آنرا آهسته‌ آهسته بر مردم بخوانی و قطعاً آنرا ما نازل كرديم.        بگو: چه به آن ايمان بياوريد چه نياوريد، كسانيکه قبلا به آنها علم داده شده، وقتی قرآن بر آنها خوانده شود سجده كنان بر خاك می‌افتند،        و ميگويند: خدای ما پاك است، وعده خدای ما عملی خواهد شد.        و بخاك می‌افتند و گريه ميکنند و قرآن بر تواضع آنها اضافه ميکند.        بگو: الله بخوانيد يا رحمان، هر كدام را بخوانيد فرقی نميکند، خدا اسم‌های نيکوئی دارد.        نمازت را بلند نخوان آهسته هم نخوان، حالتی بين اين دو حالت را پيدا كن.        و بگو: ستايش ( بزرگداشت ) فقط برای خدائی است كه فرزندی ندارد و در فرمانروائی هم شريکی ندارد        و ضعيف نبوده كه احتياج به مددكاری داشته باشد، و او را هر چه بيشتر بزرگ نما. " سوره کهف در آيات 9 تا 10 سوره کهف (سوره 18) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         " آيا خيال كرده‌ای كه اصحاب كهف (غار) و رقيم از آيات عجيب ما بوده است؟         وقتی چند جوان به غار پناه بردند و گفتند خداوندا، بما رحمتی كن و وسيله هدايت ما را در كارمان فراهم نما. " سوره مريم در آيات 2 تا 10 سوره مريم (سوره 19) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "اين يادی از لطف خداوند تو به بنده‌اش زكريا است؛ وقتی كه خداوندش را پنهانی صدا زد؛         گفت: خداوندا، استخوان من سست شده و موی سرم از پيری سفيد شده.         خداوندا، در كمك خواهی از تو محروم نبوده‌ام.         من درباره بستگانم بعد از خودم ميترسم و زن من نازا است؛ بنابراين از لطف خودت جانشينی به من بده،         كه از من و خاندان يعقوب ارث ببرد و او را فردی پسنديده ساز.         ندا داده شد كه ای زكريا، مژده پسری كه اسمش يحيی است بتو ميدهيم و قبلا کسی به اين نام ناميده نشده.         زكريا گفت: خداوندا، چگونه ميتوانم پسری داشته باشم در صورتيكه زنم نازا است و من پير و ناتوانم.         فرشته گفت همينطور است كه ميگوئی؛ خداوند تو گفت كه اين كار برای من آسان است، من قبلا تو را خلق كردم در صورتيكه چيزی نبودی.         زكريا گفت: خداوندا، نشانه‌ای برای من قرار بده.         فرشته گفت نشانه تو اين است كه سه روز در حالی كه سالم هستی نميتوانی با مردم حرف بزنی. " سوره طه  در آيات 25 تا 35 سوره طه (سوره 20) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           "موسی گفت" خداوندا، بمن حوصله بده و كار مرا آسان نما، گره از زبانم بگشا، تا حرفم را بفهمند،          و از خانواده‌ام برادرم هارون را دستيار من ساز؛ پشت مرا بوسيله او محكم كن.          او را در كار من شريك كن، تا ترا زياد ستايش كنيم، و ترا زياد ياد كنيم؛ چون تو نسبت به ما بينائی. "  در آيات 42تا 46 سوره طه (سوره 20) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           " تو و برادرت آيات (معجزات) مرا ببريد و در ياد كردن من كوتاهی نكنيد.           پيش فرعون برويد چون او طغيان كرده است؛ و با او به نرمی صحبت كنيد شايد متوجه شود يا بترسد.           گفتند خداوندا، ما ميترسيم بر ما پيشدستی يا طغيان كند.           خدا گفت: نترسيد، من با شما هستم، ميشنوم و می‌بينم. "  در آيات 82 تا 86 سوره طه (سوره 20) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         " من كسی را كه توبه كند و ايمان بياورد و كار صحيح بكند و راه صحيح را بشناسد می ‌آمرزم.            و گفتيم: ای موسی، چه چيز باعث شد كه قبل از قومت پيش ما بيائی؟            موسی گفت: قوم من دنبال من هستند؛            خداوندا، من برای آمدن پيش تو عجله كردم تا از من راضی شوی.            خدا فرمود: ما بعد از تو قومت را امتحان کرديم و سامری آنها را گمراه کرد.            موسی خشمگين و اندوهناک پيش قوم خود برگشت و گفت: ای قوم من، آيا خدايتان به شما وعده خوبی نداده بود؟            آيا مدت جدا بودن من از شما طولانی شد، يا خواستيد که غضب خدايتان بر شما نازل شود که از وعده من تخلف کرديد؟  در آيات 112 تا 114 سوره طه (سوره 20) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "و کسی که کار صحيح ميکند و ايمان دارد، از اينکه به او ظلمی شود و از بين رفتن پاداشش نميترسد.           ما اينطور به تو قرآنی به زبان عربی نازل کرديم و در آن انواع هشدارها را داديم،           شايد از نافرمانی و عذاب خدا بترسند يا برای آنها توجهی بوجود آورد.           فرمانروای حقيقی خداست که والا و برتر است.           قبل از اينکه وحی قرآن تمام شود، در خواندن آن عجله نکن و بگو خدايا، علم مرا زياد کن.  در آيات 124 تا 127 سوره طه (سوره 20) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "کسی که از تذکر من روگردان شود زندگی سختی خواهد داشت و روز قيامت او را کور محشور (زنده) ميکنيم.           ميگويد: خدايا، چرا مرا کور محشور (زنده) کردی در صورتيکه من بينا بودم؟           خدا گويد، همانطور که وقتی آيات ما برای تو آمد، آنها را فراموش کردی، امروز هم تو فراموش ميشوی.           ما کسی را که زياده روی کند و به آيات خداوندش ايمان نياورد اينطور مجازات ميکنيم؛ قطعاً عذاب آخرت شديدتر و پايدارتر است." وای بر انسانی که خداوند او را به دست فراموشی سپرده - آيا بدبختی بالاتر از اين وجود دارد؟ وای بر آنکه خداوند او مجازات کند چون به آيات خداوندش ايمان نمياورد. سوره انبياء  در آيات 83 تا 93 سوره انبياء (سوره 21) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "ايوب را ياد کن وقتی خدايش را به کمک خواند که من بيمار شده ام، و تو رحم کننده تر از تمام رحم کننده ها هستی.          ما دعای او را اجابت و بيماری او را رفع کرديم و خانواده اش را به او داديم، و از روی رحمت خودمان، مثل آن را باضافه آنها به او داديم.          اين برای عبادت کنندگان عبرتی است.          و اسماعيل و ادريس و ذوالکفل را يادآوری کن همه آنها از افراد صبور بودند.          ما آنها را مشمول رحمت خود کرديم. آنها افراد درستکاری بودند.          و يونس را ياد کن وقتيکه با عصبانيت ميرفت و فکر ميکرد که ما هرگز بر او سخت نميگيريم، و در تاريکی صدا زد که معبودی غير از تو وجود ندارد.          خدايا، تو والا و پاکی، من ستمکار بودم.          ما دعای او را اجابت کرديم و او را از غم نجات داديم؛ ما افراد باايمان را اينطور نجات ميدهيم.          و زکريا را ياد کن وقتی که خدايش را صدا زد و گفت: خدايا، مرا تنها نگذار؛ در صورتيکه تو بهترين وارث هستی.          دعای او را اجابت کرديم و يحيی را به او عطا کرديم، و وضع زن نازايش را برای او اصلاح کرديم.          آنها در کار خير عجله ميکردند، و با ميل و ترس ما را ميخواندند، و در مقابل ما متواضع بودند.          و مريم را ياد کن که ناموس خود را حفظ کرد و ما از روح خود در او دميديم          و او و پسرش را برای افراد بشر نشانه ای (عبرتی) قرار داديم.          اين امت شما است، يک امت و من خدای شما هستم،          بنابراين فقط مرا بندگی کنيد ( بنده و مطيع محض و بی چون و چرای هيچکس جز خدا نباشيد).          ولی مردم دينشان را بين خودشان قطعه قطعه کردند ( بين آنها تفرقه ايجاد شد)؛ همه آنها پيش ما برميگردند. بعد از خواندن و درک کردن اين آيات، و آيات بسياری ديگر در قرآن، که خداوند در آن مرا از فرقه فرقه کردن دين منع فرموده، آيا من هنوز اجازه دارم که دين خودم " اسلام " را قطعه قطعه و فرقه فرقه کنم و به جای آنکه فقط و فقط خودم را مسلمان بنامم، خودم را مسلمان شيعه، و يا مسلمان سنی، و يا ...  بنامم؟ به نوشته شانزدهم قسمت "شناخت اسلام" در اين سايت که دستورات خداوند در اين مورد در آن است توجه کنيد. سوره مومنون در آيات 24 تا 30 سوره مومنون (سوره 23) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         " سران کافر قومش گفتند نوح آدمی مثل شما است، ميخواهد بر شما سروری کند.         اگر خدا ميخواست (مردم را هدايت کند) فرشته هائی ميفرستاد؛ ما چنين چيزی در زمان اجداد خود نشنيده ايم.         اين آدمی است که ديوانه شده؛ منتظر باشيد تا بميرد.         نوح گفت: خداوندا، مرا در مقابل انکار آنها ياری کن.         ما به او وحی کرديم که زير نظر و وحی ما کشتی را بساز؛         وقتی دستور ما صادر شد و آب از تنور فوران کرد، از هر نوع حيوان يک جفت و نيز افراد خانواده ات را سوار کشتی کن،         به غير از کسی که قبلا درباره او تصميم گرفته شده، و درباره افرادی که ظلم ميکردند با من حرف نزن، چون آنها غرق خواهند شد.         و وقتی تو و کسانی که با تو هستند سوار کشتی شديد بگو: ستايش اختصاص به خدائی دارد که ما را از قوم ظالم نجات داد.         و بگو: خدايا، مرا در جای پر برکتی پائين بياور، تو بهترين فرود آورنده ای.         در اين داستان عبرت هائی وجود دارد، و ما مردم را امتحان ميکنيم. " خداوند بزرگ و يکتا، به نوح در اين آيات مياموزد که چطور به درگاه او دعا کند. در آيات 24 تا 30 سوره مومنون (سوره 23) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "پيغمبر گفت: خدايا، مرا در مقابل انکاری که ميکنند ياری کن.         خدا گفت: بزودی از کارشان پشيمان ميشوند.         پس بحق دچار رعد شدند و آنها را مثل خاشاک کرديم.         کسانی که ظلم ميکنند از رحمت خدا دورند.         بعد از آنها افراد ديگری را بوجود آورديم. " در آيات 92 تا 118 سوره مومنون (سوره 23) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "خدا دانای غيب و آشکار است بنابراين از چيزهائی که شريک او ميسازند بالاتر است.         بگو: ای خداوند من، کاش عذابی که به آنها وعده داده ميشود بمن نشان ميدادی،         خداوندا، مرا جزو افرادی که ظلم ميکنند قرار نده.         ما ميتوانيم عذابی که به آنها وعده داده شده در زمان تو عملی کنيم و بتو نشان دهيم.         بدی را با بهترين طرز جواب بده؛         ما چيزهائی را که ميگويند بهتر ميدانيم.         بگو خداوندا، از وسوسه شيطانها به تو پناه ميبرم، و از اينکه سراغ من بيايند به تو پناه ميبرم.         وقتی که مرگ سراغ يکی از آنها بيايد ميگويد: خداوندا مرا برگردانيد، تا اعمال درستی که ترک کرده بودم انجام بدهم.         نه، اينطور نيست، اين حرفی است که او ميزند؛ پشت سر آنها تا روز قيامت فاصله ايست.         وقتی در صور دميده شود، در آن روز هيچگونه خويشاوندی ميان آنها وجود ندارد و از حال همديگر هم سئوال نميکنند.         کسانی که ميزانشان سنگين باشد موفق و رستگار هستند.         و افرادی که ميزانشان سبک باشد اشخاصی هستند که خودشان ضرر کرده اند و هميشه در جهنم خواهند بود،         آتش صورتشان را ميسوزاند و در آنجا صورتشان درهم است.         آيا شما نبوديد که وقتی آيات من بر شما خوانده ميشد ميگفتيد اين حرفها دروغ است؟         ميگويند: خداوندا، بدبختی ما بر ما غلبه کرد و گمراه بوديم.         خداوندا، ما را از آن بيرون ببر، اگر اينکار را تکرار کرديم ستمکار هستيم.         خدا گويد: در آن گم شويد و با من حرف نزنيد.         عده ای از بندگان من ميگفتند: خداوندا، ايمان آورديم ما را بيامرز و بما رحم کن، تو بهترين رحم کننده هستی؛         شما آنها را مسخره ميکرديد و به آنها ميخنديديد تا آنجا که ياد مرا از خاطر شما بردند.         من امروز بخاطر صبری که کردند به آنها پاداش دادم، آنها موفق هستند.         خدا گفت: در زمين چند سال مانديد؟         گفتند: يک روز يا قسمتی از روز، از کسانی که ميتوانند آن را حساب کنند بپرس.         خدا گويد: فقط مقدار کمی مانديد اگر واقعيت را ميدانستيد.         آيا خيال کرده ايد که ما شما را بيهوده آفريده ايم، و پيش ما برگردانده نميشويد؟         خدا فرمانروای حقيقی، والا و بلند مرتبه است.         معبودی (کسی که انسان بنده و مطيع محض و بی چون و چرای دستورها و نظرهای او باشد) غير از او که صاحب عرش کريم است وجود ندارد.         کسی که با خدا معبود ديگری را بخواند هيچ دليلی برای اين کار خود ندارد؛ حساب او پيش خداوندش محفوظ است.         مسلماً افراد بی ايمان رستگار نميشوند.         بگو: خداوندا، مرا بيامرز و به من رحم کن، تو بهترين رحم کننده هستی. " در اين آيات خوانديم که افرادی که به جز خداوند بزرگ و يکتا، معبود ديگری را بکمک می خوانند، و افرادی که آيات قرآن را باور ندارند چه عاقبت وخيمی در انتظارشان است - اميد است که درک اين آيات چشم افرادی که گول عده ای دکاندار مذهبی را خورده اند را باز کند و توبه کنند. دعا بايد، فقط و فقط بدرگاه خداوند باشد - و اجابت دعا، فقط و فقط بوسيله خداوند ممکن است. من مات و مبهوت و متعجب هستم که با خواندن و درک اين همه آيات قرآن در اين مورد، هنوز عده ای به هر دليلی، غير خداوند را به کمک ميخوانند! اين افراد، کجای آيه 18 سوره جن را درک نميکنند که خداوند به من شما با دستوری صريح و روشنی ميفرمايد "کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد " کجای اين جمله حتی برای يک کودک چهار ساله هم قابل فهم نيست !؟؟  سوره نور در آيات 15 تا 19 سوره نور (سوره 24) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "وقتی که شايعه را از زبان يکديگر می شنيديد، و چيزی را که به آن علم نداشتيد بازگو ميکرديد،         آن را کار ساده ای به حساب می آورديد، در صورتيکه پيش خدا گناه بزرگی است.         چرا وقتی آن را شنيديد نگفتيد ما حق نداريم صحبتی درباره آن بکنيم.         خداوندا، تو پاکی، اين بهتان بزرگی است.         خدا شما را نصيحت ميکند که اگر ايمان داريد ديگر هرگز چنين کاری را تکرار نکنيد.         خدا آيات را برای شما بيان ميکند؛ خدا دانا و حکيم است.         افرادی که دوست دارند کار زشت در بين مسلمانان شيوع پيدا کند عذاب دردناکی در دنيا و آخرت دارند.         خدا ميداند و شما نميدانيد. " همانطور که با خبر هستيد، شايعه پردازی و بازگو کردن مطالبی که به حقيقت بودن آن علمی نداريم، شديدا در ميان عده کثيری از مردم رونق دارد، بعضی اوقات عده ای، حرف ديگری جز اين نميزنند - خوشحالم که ما آموختيم که در پيشگاه خداوند، اين عمل گناه بزرگی است و خوانديم که خداوند من و شما را نصيحت فرمود که اگر با ايمان هستيم، ديگر هرگز چنين کاری را تکرار نکنيم - لطفا توجه کنيد که خداوند چگونه با راهنمائی های خود ما را هر چه بيشتر به طرف بهشت ميکشاند - ولی هميشه حق انتخاب با ماست.  سرنوشت من و شما نوشته نشده، کارهائی که ما ميکنيم، سرنوشت ساز ماست  من نويسنده و سرنوشت ساز خودم هستم، و شما نويسنده و سرنوشت ساز خودتان هستيد خداوند به يک يک ما حق انتخاب عنايت فرموده   سوره فرقان در آيات 17 تا 19 سوره فرقان (سوره 25) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "روزی که خداوند آنها و تمام چيزهائی که غير از خدا بندگی ميکردند دور هم جمع ميکند         و ميگويد: آيا شما اين بندگان مرا گمراه کرديد، يا خودشان گمراه شدند؟         معبودهای آنها ميگويند: خداوندا، تو پاکی، سزاوار ما نيست که سروری غير از تو برای خود بگيريم.         ولی تو آنها و پدرانشان را از نعمت ها بهره مند ساختی تا آنجا که ياد تو را فراموش کردند و هلاک شدند.         اين معبودها منکر حرف شما ميشوند و شما توانائی بر طرف کردن عذاب را نداريد و نميتوانيد کمکی بخودتان بکنيد.         هر کس از شما که ظلم بکند عذاب بزرگی به او ميچشانيم. " در آيات 17 تا 19 سوره فرقان (سوره 25) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "روزی که ظالم دستش را گاز ميگيرد و ميگويد: کاش با پيغمبر همراهی ميکردم.         وای بر من کاش با فلانی دوست نميشدم، بعد از اينکه قرآن برای من آمد مرا از آن منحرف ساخت.         شيطان انسان را بدون مددکار ميگذارد.         و پيغمبر ( در روز قيامت خواهد) گفت: خداوندا، قوم من قرآن را از خود دور ساختند ". لطفا به اين قسمت از اين آيه توجه زيادی بکنيد " بعد از اينکه قرآن برای من آمد مرا از آن منحرف ساخت."  چه کسانی سعی در اين ميکنند که من و شما را بعد از اينکه قرآن در دستمان است با چرنديات خودشان، منحرف کنند؟ آيا وقت آن نشده که چرنديات اين دکانداران مذهبی را رها کنيم و قرآن را بخوانيم و به دستوراتش عمل کنيم؟ در آيات 63 تا 77 سوره فرقان (سوره 25) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        " بندگان خداوند رحمان افرادی هستند که به آرامی روی زمين راه ميروند         و وقتی افراد نادان آنها را مورد خطاب قرار دهند، با مسالمت به آنها جواب ميدهند.         و افرادی هستند که شب را در حال سجده و قيام برای خداوندشان بسر ميبرند.         افرادی که ميگويند خداوندا، عذاب جهنم را از ما برگردان، چون عذاب آن دائمی است.         جهنم جا و اقامتگاه بدی است.         افرادی که وقتی خرج ميکنند، زياده روی نميکنند و خست هم به خرج نميدهند، و روشی بين اين دو حالت دارند.         و افراديکه با خدا معبود ديگری را به کمک نميخوانند          و انسانی را که خداوند جانش را محترم داشته نميکشند مگر بحق، و زنا نميکنند.         کسی که چنين کاری کند مجازات کار خود را می بيند.        عذاب او روز قيامت دو برابر ميشود و هميشه با خواری در آن ميماند.         مگر کسی که توبه کند و ايمان بياورد و عمل درست بکند؛ آنها کسانی هستند که خدا بديهایشان را تبديل بخوبی ميکند.         خدا آمرزنده و مهربان است.         هر کس که توبه کند و (از آن پس) عمل درست انجام دهد، کسی است که توبه اش واقعی است.         افرادی که شهادت دروغ نميدهند و وقتی با کار بيهوده ای برخورد کنند با بزرگواری از کنار آن رد ميشوند.         افرادی که وقتی آيات خداوندشان به آنها گفته شود کر و کور با آن برخورد نميکنند.         افرادی که ميگويند خداوندا، بما همسران وفرزندانی بده که چشم ما را روشن کنند و ما را امام (پيشوای) پرهيزکاران گردان.         آنها کسانی هستند که بخاطر صبری (مقاومتی) که کردند، غرفه های بهشت به آنها پاداش داده ميشود و در آنجا با خوش آمد گوئی و سلام روبرو ميشوند.         هميشه در آن خواهند بود؛ بهشت جا و اقامتگاه خوبی است.         بگو: اگر دعای شما نباشد خداوندم چه توجهی به شما بکند؟          شما انکار کرديد، نتيجه اينکار را خواهيد ديد." آيا من و شما يکی از اين افراد هستيم که خداوند ميفرمايد " افراديکه با خدا معبود ديگری را به کمک نميخوانند " ؟ يا اينکه گول عده ای دکاندار مذهبی را خورده ايم و دستمان به آسمان دراز است و از ته دل ميگويم " يا حضرت ..." ، " يا حضرت ..." کمکم کن و بدادم برس؟ ببينيد دوری از قرآن با ما چه کرده و چه ميکند. از من چندين بار در مورد دعا و اثرات آن سئوال شده، من هميشه با آياتی از قرآن مثل آيه ای که چند لحظه قبل خوانديم به سئوالات جواب ميدهم؛ جمله ای از اين آيات مثل " بگو: اگر دعای شما نباشد خداوندم چه توجهی به شما بکند؟ " و يا آيه 186 سوره بقره که خداوند ميفرمايد:         "وقتی بندگان من درباره من از تو سئوال ميكنند، من به ايشان نزديكم، دعای دعا كننده را وقتی مرا به كمك بخواند اجابت ميكنم؛          پس آنها بايد دستورها و نظرهای مرا قبول كنند و به من ايمان بياورند تا هدايت شوند."  اين هم جواب يک يک افرادی که فکر ميکردند دعای آنها بی اثر و بی نتيجه است. ولی فراموش نکنيد و هميشه بخاطر داشته باشيد که بدرگاه چه معبودی دعا ميکنيد - خداوند در اينجا در مورد افرادی صحبت ميفرمايد که به درگاه ذات مقدس او دعا ميکنند، دعا به درگاه حضرت ... و يا حضرت ... و يا هر معبود ديگری، همانطور که در آيات زيادی خوانديم، از يک مسلمان، يک مشرک ميسازد، چون دعا کننده، صفاتی را که فقط و فقط اختصاص به خداوند دارد، به کس ديگری هم ميدهد، صفاتی مثل شنونده دعا و اجابت کننده در همه جا و در همه حال.  سوره شعراء در آيات 78 تا 89 سوره شعراء (سوره 26) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد که ابراهيم گفت:        " آن كه مرا خلق كرد، مرا هدايت ميكند.        وجودی كه بمن غذا و آب ميدهد، و وقتی مريض شوم مرا شفا ميدهد.        آن كه جان مرا ميگيرد و بعد مرا زنده ميكند.        آن كه اميدوارم روز جزا خطاهای مرا ببخشد.        خدايا، بمن حكمت بده و مرا جزو افراد درستكار ساز، و در ميان امتهای آينده مرا نيكنام گردان،        و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان، و پدرم را بيامرز، چون او گمراه است، و روز قيامت مرا خوار نساز؛        روزی كه مال و فرزند فايده‌ای ندارد، مگر كسی كه دلی پاك پيش خدا بياورد. "   1- آنکه مرا خلق کرد   - اسمش چيست؟   2- آنکه به من غذا و آب ميدهد  - اسمش چيست؟   3- آنکه شفا دهنده بيماری ها و مريضی های من است  - اسمش چيست؟    4- آنکه جان مرا ميگيرد  - اسمش چيست؟   5- آنکه مرا دوباره در روز رستاخيز که شکی در آن نيست، زنده ميکند  - اسمش چيست؟   6- آنکه روز رستاخيز بخشنده خطاهای من است  - اسمش چيست؟ اگر جواب يک يک اين سئوالات خداوند بزرگ و يکتا است، پس چرا بعضی ها دنباله رو يک عده دکاندار مذهبی شده اند به درگاه حضرت ... دعا ميکنند، و از حضرت ... تقاضای اجابت دعا ميکنند و التماس ميکنند که بيماری های آنها را شفا دهد؟ بعد از خواندن و درک اين همه آيات توحيدی، آيات خداپرستی نه انسان پرستی، نظر شما در مورد آن دکاندار مذهبی و پيروان آنها چيست؟ در آيات 116 تا 122 سوره شعراء (سوره 26) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:      "گفتند ای نوح، اگر از اين حرفها دست برنداری سنگسار خواهی شد.        نوح گفت خدايا، قوم من حرف مرا قبول ندارند؛        من و آنها را از هم جدا كن و مرا و افراد باايمانی را كه با من هستند نجات بده.        ما او و كسانی كه با او در كشتی پر بودند نجات داديم، و بقيه را غرق كرديم.        در اين كار نشانه‌ای وجود دارد، ولی بيشتر مردم ايمان نمی‌آورند.        خدای تو توانا و مهربان است. " در آيات 160 تا 175 سوره شعراء (سوره 26) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:       "قوم لوط هم پيغمبران را تكذيب كردند.        وقتی برادرشان لوط به آنها گفت: آيا نميترسيد؟        من رسول امينی برای شما هستم، از اطاعت نكردن از دستور خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.        من از شما بخاطر رسالتم مزدی نميخواهم، مزد من به عهده صاحب اختيار جهانيان است.        آيا از بين تمام انسانها سراغ مردها و پسرها ميرويد، و همسرانی را كه خدا برايتان خلق كرده ترك ميكنيد؟        شما آدمهای متجاوزی هستيد.        گفتند: ای لوط، اگر از اين حرفها دست برنداری اخراجت ميكنيم.        لوط گفت من از كار شما نفرت دارم.        خدايا من و خانواده‌ام را از كارهائی كه ميكنند نجات بده.        ما او و همه خانواده‌اش را غير از زنی كه جزو هلاك شدگان بود نجات داديم، و ديگران را نابود كرديم.        بارانی بر آنها بارانديم كه هشدارش به آنها داده شده بود؛ باران بدی بود.        در اين كار نشانه‌ای است، ولی بيشتر آنها به آن ايمان نداشتند.        خدای تو توانا و مهربان است. " سوره نمل در آيات 15 تا 19 سوره نمل (سوره 27) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:      " و به داود و سليمان دانش داديم، گفتند: الحمدلله (بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد) كه ما را بر بسياری از بندگان باايمانش برتری داد.      و سليمان از داود ارث برد و گفت ای مردم، به ما زبان پرندگان ياد داده شده و از هر چيزی بما داده شده؛ اين فضل آشكاری است.       و لشكريان سليمان از انس و جن و پرندگان پيش او جمع ‌آوری شدند و منظم ايستادند.       تا وقتی به سرزمين مورچگان رسيدند.       مورچه‌ای گفت ای مورچه‌ها، داخل لانه‌هايتان بشويد تا سليمان و لشكريانش شما را لگدمال نكنند چون متوجه نيستند.       سليمان از سخن او لبخند زد و گفت: خداوندا، بمن توفيق بده كه شكر نعمتی كه به من و مادرم و پدرم دادی بجا آورم       و كار درستی بكنم كه مورد رضايت تو باشد و به لطف خودت مرا جزو بندگان درستكارت بنما. " در آيات 42 تا 44 سوره نمل (سوره 27) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:       "وقتی ملكه سبا پيش او آمد به او گفته شد: آيا تخت تو اينطوری است؟        گفت بايد خودش باشد و ما قبلا دانسته و تسليم بوده‌ايم.        و چيزهائيكه غير از خدا ميپرستيد، او را از درك حقيقت باز داشته بود؛ چون از قوم كافری بود.        به او گفته شد: داخل كاخ شو.        چون آنرا ديد خيال كرد آب گودی است و دامن خود را بالا گرفت.        سليمان گفتآ كف اين كاخ از شيشه صاف است.        ملكه سبا گفت: خداوندا، من بخودم ظلم كردم، حالا با سليمان تسليم خداوند جهانيان شدم (مسلمان شدم). " در آيه  59 سوره نمل (سوره 27) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "بگو: الحمدلله (بزرگداشت فقط اختصاص به خدا دارد) و سلام بر بندگان برگزيده‌اش.        آيا خدا بهتر است يا چيزهائی كه شريك او ميسازند؟ " سوره قصص در آيات 13 تا 17 سوره قصص (سوره 28) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "به اين ترتيب موسی را به مادرش برگردانديم تا چشمش به او روشن شود و غصه نخورد و بداند كه وعده خدا راست است ولی بيشتر افراد نميدانند.         چون موسی به حد بلوغ رسيد و قوی شد، به او حكمت و دانش داديم؛ ما به نيكوكاران به اين طرز پاداش ميدهيم.        موسی وقتی خانواده‌اش از او غافل بودند وارد شهر شد و دو نفر را ديد كه با هم زد و خورد ميكنند.         يکی از آنها از دسته او و ديگری دشمنش بود.         کسی كه از گروه او بود، عليه دشمنش از او كمك خواست و موسی او را با مشت زد و او را كشت.         موسی با خود گفت: اين كار، كار شيطان بود؛ او دشمن گمراه كننده واضحی است.         و گفت: خداوندا، من بخودم ظلم كردم. مرا بيامرز.         خدا او را آمرزيد؛ خدا آمرزنده و مهربان است.         موسی گفت: خداوندا، بخاطر نعمتی كه بمن دادی ديگر هرگز پشتيبان گناهكاران نخواهم بود." در آيات 21 تا 24 سوره قصص (سوره 28) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "موسی با حالت ترس در صورتيكه مراقب بود از شهر خارج شد و گفت: خداوندا، مرا از شر قوم ستمكار نجات بده.          چون بطرف شهر مدين رو آورد، گفت: اميد است كه خداوندم مرا به راه راست هدايت كند.          و چون به آب مدين رسيد، عده‌ای از مردم را يافت كه به حيوانات خود آب ميدهند و پشت سر آنها دو زن را ديد          كه گوسفندان خود را عقب ميزنند؛ موسی به آنها گفت: چه ميكنيد؟          گفتند: ما به گوسفندان خود آب نميدهيم، تا وقتی كه چوپانهای ديگر خارج شوند و پدرمان پيرمرد سالخورده‌ای است.          موسی گوسفندان آنها را آب داد؛ بعد بطرف سايه برگشت و گفت: خداوندا، من به هر خيری كه برای من بفرستی احتياج دارم. در آيات 62 تا 68 سوره قصص (سوره 28) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "روزی كه خدا آنها را صدا ميزند و به‌‌ آنها ميگويد: كسانی كه خيال ميكرديد شريك من هستند كجايند؟           كسانيكه قرار عذاب آنها ثابت شده ميگويند خداوندا،           اينها كسانی هستند كه ما گمراهشان كرديم همانطور كه خودمان گمراه بوديم.           ما از آنها بيزاری ميجوئيم و به تو پناه ميبريم.           آنها ما را بندگی نميكردند.           به آنها گفته ميشود شريكان خودتان را صدا بزنيد.           آنها را صدا ميزنند ولی آنها جوابی به ايشان نميدهند و عذاب را می بينند و آرزو ميكنند كه كاش هدايت ميشدند.           روزيكه خدا آنها را صدا ميزند و ميگويد جواب دعوت پيغمبران را چه داديد؟           در آن روز تمام خبرها از يادشان ميرود و از هم سئوال نميكنند.           اما کسی كه توبه كرده و ايمان آورده و كار صحيح كرده، اميد است كه رستگار باشد.           خداوند تو هر چه را بخواهد می‌آفريند و انتخاب ميكند.           آنها اختياری ندارند.           خدا پاك و بالاتر از چيزهائيست كه شريك او ميسازند. " اين خداوند است که از عده ای ميپرسد "  كسانی كه خيال ميكرديد شريك من هستند كجايند؟ " کجا هستند افرادی که عده ای باور دارند آنها هم ميتوانند دعا را بشنوند و حاجت کسی را برآورده کنند؟ کس ديگری شرکتی ندارد، کس ديگری قادر نيست دعای مرا بشنود، و به هيچ عنوان کس ديگری قادر نيست دعای مرا اجابت کند. کس ديگری شرکتی در اين صفات، که فقط و فقط به خداوند اختصاص دارد، ندارد، و همگی، از يک يک پيغمبران گرفته تا يک يک اهل بيت، يک يک امامزاده ها و تمام فرزندانشان، يک يک مقربان درگاه خداوند، دست خودشان به آسمان به درگاه ايزد يکتا دراز است و از خداوند تقاضای کمک ميکنند، و به هيچ عنوان مالک نفع و ضرری برای خودشان هم نيستند - باور نداريد، آيات زير را بخوانيد خداوند در آيه های 187 و 188 سوره اعراف ميفرمايد:          "از تو ميپرسند كه قيامت چه وقت برقرار ميشود؟           بگو: علم آن فقط پيش خداوند من است، و خداوند آن را فقط در وقت خود آشكار ميسازد.           قيامت بر آسمانها و زمين سنگين است، ناگهانی سراغ شما می‌آيد.           از تو ( درباره قيامت) سئوال ميكنند مثل اينكه تو از آن خبر داری.            بگو: فقط خدا از آن اطلاع دارد، ولی بيشتر مردم اين را نميدانند.           بگو: من مالك نفع و ضرری برای خودم نيستم مگر تا آنجا كه خدا بخواهد.            اگر غيب ميدانستم نفع بيشتری بدست می‌آوردم و آسيبی به من نميرسيد؛ من فقط بيم دهنده و مژده دهنده افراد باايمان هستم."  پيغمبر خداوند غيب نميدانست و مالك نفع و ضرری برای خودش نبود، و نمی توانست آسيبی را حتی از خودش دور کند - سالهای اول بعثت را يادتان هست؟ وقتی پيغمبر خدا قدرتش باين حد است، بقيه افرادی که ما صبح و شب بدرگاهشان استغاثه ميکنيم قدرتشان به چه حد است؟ اين قرآن مجيد و آيات خداوند است، اين دکانداران مذهبی قرآن نخوانده از چه کتابی پيروی ميکنند؟ اين پيغمبر خداوند است که قدرت و وضعش به اين صورت است، بقيه افراد که شديدا مقامشان از حضرت محمد (ص) پائين تر است، جای خود دارند. حضرت ... که حتی در زمان حيات مالک نفع و ضرری برای خودش هم نبود، چطور قادر است حالا که قرن هاست مدفون شده بتواند مشگل مرا حل کند. اگر ايشان مشگل گشا بود، اول مشگل خودش را ميگشود. در آيه 3 سوره 25 (سوره فرقان) خداوند ميفرمايد:           "در صورتيکه انسانها غير از او معبودهائی برای خود گرفته اند که چيزی را خلق نکرده اند و خودشان هم خلق شده اند،          و مالک نفع و ضرری برای خودشان هم نيستند و مالک مرگ و زندگی و رستاخيز هم نيستند." سوره عنکبوت در آيات 28 تا 30 سوره عنکبوت (سوره 29) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "و لوط را ياد‌آوری كن وقتی به قومش گفت: شما كار زشتی ميكنيد كه هيچكس از افراد بشر در اين کار بر شما سبقت نگرفته.           آيا شما با مردان شهوترانی ميكنيد و راه را قطع ميكنيد و در مجالس خود مرتكب كار زشت ميشويد؟          جواب قومش فقط اين بود كه: اگر راست ميگوئی عذاب خدا را بر ما بياور.           لوط گفت: خداوندا، به من در مقابل اين افراد تبهكار كمك كن. " سوره سجده در آيات 11 و 12 سوره سجده (سوره 32) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "بگو فرشته مرگی كه بر شما گمارده شده جان شما را ميگيرد و شما را پيش خدا بر ميگردانند.        كاش موقعی را كه گناهكاران سرشان را پيش خداوندشان به زير انداخته‌اند ميديدی كه ميگويند:        خداوندا، ديديم و شنيديم، ما را برگردان تا كار صحيح كنيم، ديگر يقين داريم. " سوره احزاب در آيات 63 تا 71 سوره احزاب (سوره 33) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "مردم درباره قيامت از تو سئوال ميكنند؛ بگو: علم آن فقط پيش خدا است.         از كجا ميدانی شايد قيامت نزديك باشد.         خدا افراد بی ‌ايمان را از رحمت خود دور كرده و برای آنها جهنم سوزان را آماده كرده؛ هميشه در آن خواهند بود و يار و ياوری پيدا نميكنند.         روزی كه صورتشان در آتش برگردانده ميشود ميگويند: ای كاش ما از خدا و پيغمبر اطاعت ميكرديم.         و گفتند: خداوندا، ما از آقايان و بزرگانمان اطاعت كرديم، آنها ما را گمراه كردند.         خداوندا، عذاب آنها را چند برابر بده و آنها را هر چه بيشتر از رحمت خود دور ساز.         ای افراد باايمان، شما مثل كسانی كه موسی را اذيت كردند نباشيد.         خدا او را از حرفهائيكه درباره‌اش ميزدند مبرا ساخت و پيش خدا آبرومند بود.         ای افراد باايمان، از نافرمانی خدا بترسيد و حرف درست بزنيد.         تا خدا كارهای شما را اصلاح كند و گناهان شما را بيامرزد.         کسی كه از خدا و پيغمبرش اطاعت كند قطعاً موفق شده است. " آيا من و شما هم از " آقايان و بزرگانمان " اطاعت ميکنيم و به وسيله آنها گمراه ميشويم، يا اينکه مستقيما به درگاه پروردگار يکتا پناه ميبريم و کتابی که حاوی يک يک دستورات اوست، يعنی قرآن مجيد را ميخوانيم و از آن پيروی ميکنيم؟ يادتان باشد که اين من و شما هستيم که سرنوشت ساز خودمان هستيم -    1- پيروی کردن از قرآن = زندگی پاک در اين دنيا و بهشت در آن دنيا.    2- پيروی کردن از هر چيز ديگری به جز قرآن = عاقبتی بسيار ناخوشايند در اين دنيا و آتش جهنم در آن دنيا. سوره سبا در آيات 16 تا 21 سوره سبا (سوره 34) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "آنها قبول نكردند بنابراين سيل بنيان ‌كن را بر آنها فرستاديم؛         باغهايشان را به دو باغی كه ميوه‌های تلخ و شوره ‌گز و مقدار کمی سدر داشت تبديل كرديم.         اين مجازات بسبب كفرشان بود؛ آيا غير از اين است كه ما افراد حق ناشناس را مجازات ميكنيم؟         بين آنها و شهرهائی كه به آنها بركت داده بوديم شهرهائی نزديك بهم قرار داديم و رفت و آمد ميان آنها را مقرر كرديم.         گفتيم در آنها شبها و روزها با آرامش خيال رفت و آمد كنيد.         گفتند خداوندا، بين سفرهای ما فاصله بينداز و بخودشان ظلم كردند.         آنها را موضوع صحبت افراد ساختيم و آنها را بطور كامل پراكنده كرديم.         در اينكار عبرتی برای هر فرد صبور و سپاسگزار وجود دارد.        شيطان گمانش را در مورد آنها ثابت كرد.         آنها از شيطان پيروی كردند، غير از عده‌ای از افراد باايمان.        شيطان تسلطی بر آنها نداشت، اينكار برای اين است كه کسی را كه به آخرت ايمان دارد از کسی كه شك دارد باز شناسانيم.        خداوند تو حافظ هر چيزی است. " خداوند ميفرمايد که "خداوند تو حافظ هر چيزی است" و عده ای بجای سپاس و شکرگزاری و تشکر از خداوند، از حضرت ... درخواست ميکنند که حافظ آنها باشد، مثل اينکه حضرت ... حتی در زمان حيات قادر بوده که حافظ خودش هم باشد! ببينيد دوری از قرآن، تا چه حد افکار منفعت جويانه عده ای دکاندار مذهبی را که از راه گمراه کردن مردم نان ميخورند در نظر بعضی ها ملاک دين کرده. لحظه ای فکر کنيد: اگر ما ايمان داشته باشيم که فقط و فقط خداوند است که دعای ما را ميشنود، و فقط و فقط اوست که دعای ما را اجابت ميکند، و اين همه بت های انسانی که برای ما تراشيده اند بهيچ وجه و به هيچ عنوان هيچ نوع نقشی در اين موارد ندارند، ديگر دليل و بهانه ای وجود ندارد که حتی يکی از اين دکانداران مذهبی بتوانند از اين راه، يعنی گمراه کردن مردم نان بخورند، در آن زمان که من اين باور را داشته باشم که همانطور که خداوند در قرآن فرموده بايد هر چه ميخواهم مستقيما، و بدون هيچ واسطه و وسيله ای از خود خداوند بخواهم، و در کنار خداوند، من اجازه ندارم بدرگاه هيچ معبود دعا و تقاضای کمک کنم، با اين باور و اين حقيقت محض، دکان اين کلاهبرداران مذهبی بسته ميشود. آيه 18 سوره جن را يادتان هست " کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد " کدام قسمت از اين جمله، کدام قسمت از اين دستور قابل فهم نيست؟ برای چه شما فکر ميکنيد برخلاف دستور صريح خداوند که فرموده "تا آنجا که ميتوانيد قرآن بخوانيد" اين دکانداران مذهبی تمام کوشش خود را ميکنند که ما را از قرآن دور نگاه بدارند و با مطالب، کتب، و نشريات ديگری مشغول کنند؟ از دو حال خارج نيست، يا من مسلمان و تابع دستورات خداوند در قرآن هستم - يا اينکه پيرو هر چيز ديگری غير قرآن هستم سوره فاطر در آيات 29 تا 37 سوره فاطر (سوره 35) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:          "كسانی كه كتاب خدا را ميخوانند و نماز را بپا ميدارند           و از آنچه روزی آنها كرده‌ايم پنهان و آشكار انفاق ميكنند به تجارتی اميد دارند كه کساد نميشود.           تا خدا پاداش آنها را بطور كامل بدهد و از فضل خودش بر پاداش آنها بيفزايد، چون خدا آمرزنده و قدرشناس است.          هر چه از كتاب به تو وحی كرديم حق است و كتابهای قبلی را تصديق ميكند، چون خدا از كار بندگانش خبر دارد و آن را می بيند.           بعد كتاب را به بندگان برگزيده خودمان داديم و عده‌ای از آنها ميانه رو بودند           و عده ای از آنها به فرمان خدا، در كارهای خير بر ديگران پيشی ميگرفتند، اين فضل بزرگی است،           پاداش آنها بهشت جاويدی است كه وارد آن ميشوند و با دستبندهای طلائی و مرواريد آراسته ميشوند و لباسشان در بهشت حرير است.           و ميگويند: ستايش فقط شايسته خداست كه غم را از ما دور كرد، چون خداوند ما آمرزنده و قدرشناس است.           خدائی كه ما را از فضل خودش وارد سرای جاويد كرد كه در آن رنج و خستگی بما نميرسد.           ولی آتش جهنم برای كسانی است كه منكر شدند، در آن نميميرند و عذاب آنها هم كم نميشود، ما افراد حق‌ نشناس را اينطور مجازات ميكنيم.           آنها در آتش جهنم فرياد ميزنند كه خداوندا، ما را از اين جا بيرون ببر، بعد از اين بر خلاف آنچه ميكرديم كار درست ميكنيم.           به آنها گفته ميشود: آيا به شما آنقدر عمر نداده بوديم كه كسانی كه بايد متوجه شوند، متوجه بشوند و هشدار دهنده هم برای شما آمد؟           پس عذاب را بچشيد كسانی كه ظلم ميكنند ياوری نخواهند داشت. " سوره صافات در آيات 99 تا 108 سوره صافات (سوره 37) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد        "ابراهيم گفت: من بطرف خداوندم ميروم، او مرا هدايت خواهد كرد.         خداوندا، فرزند صالحی به من عطا كن.         به او مژده پسر بردباری را داديم.         چون به سن كار و كوشش رسيد، ابراهيم به او گفت: پسرم، خواب ديدم كه سر تو را ميبرم، نظرت چيست؟         گفت پدر آنچه امر شده‌ای را انجام بده.         اگر خدا بخواهد مرا از افراد صبور خواهی يافت.         چون هر دو تسليم شدند و ابراهيم صورت پسرش را برزمين نهاد.         صدا زديم كه ای ابراهيم، خواب خود را ثابت كردی.         ما به افراد نيكوكار اينطور پاداش ميدهيم.         اين امتحان بزرگی بود و ما قربانی بزرگی را خونبهای او قرار داديم.         و خاطره كار او را در بين نسلهای بعد بجا گذاشتيم. " سوره ص در آيات 30 تا 35 سوره ص (سوره 38) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد         "ما سليمان را به داود داديم. چه بنده خوبی بود؛ او توبه ‌كننده بود.         وقتی طرف غروب اسبهای اصيل به او عرضه شد.         گفت: من اسبها را بر ذکر خداوندم ترجيح دادم تا اينكه آنها پشت مانعی از ديده پنهان شدند.         گفت: آنها را پيش من برگردانيد و شروع كرد به دست‌ كشيدن به پاها و گردن آنها.          ما سليمان را امتحان كرديم و جسدی را روی تخت او انداختيم و او توبه كرد.          گفت خداوندا، مرا بيامرز و حكومتی بمن بده كه بعد از من هيچكس سزاوار آن نباشد، چون تو عطا كننده‌ای." در آيات 49 تا 66 سوره ص (سوره 38) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد          "اين قرآن تذكری است و افراد پرهيزكار جای خوبی دارند.         بهشت‌های جاويدی كه درهای آن برای آنها باز است.          در آن بهشت‌ها تكيه ميدهند و ميوه‌های زياد و نوشيدنی ميطلبند.          و دختران با حيا و همسالی در كنار آنها هستند.          اين چيزهائی است كه برای روز حساب بشما وعده داده شده.          اين روزی دادن ما است و تمام شدنی نيست.          اين وضع پرهيزكاران است در صورتيكه طغيانگران جای بدی دارند.          آنها وارد جهنم ميشوند، و جهنم جای بدی است.          اين آب جوش و چرك است كه بايد بخورند، و عذاب‌های ديگر از همين شكل دارند.          اينها عده‌ای هستند كه با شما با فشار وارد جهنم ميشوند و خوش‌آمدی برای آنها نيست، آنها وارد آتش جهنم ميشوند.          گفتند شما هم خوش‌آمدی نداريد، شما اين عذاب را برای ما فراهم كرديد، اينجا جای بدی است.          گفتند خداوندا، عذاب کسی را كه اين عذاب را برای ما فراهم كرد چند برابر كن.         گويند چرا مردانی را كه جزو اشرار حساب ميكرديم نمی‌بينيم؟          آيا آنها را مسخره كرده‌ايم يا از نظر دور مانده‌اند؟          اين مجادله اهل آتش جهنم واقعاً راست است.          بگو: من فقط هشدار ميدهم و معبودی (کسی كه در مقابل او احساس يا ابراز كوچکی كنيد و از دستورها و نظرهای او بدون چون و چرا پيروی كنيد)‌          غير از خدای يگانهُ قهار وجود ندارد.          خداوندِ آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست، و توانا و آمرزنده است. " سوره زمر در آيات 44 تا 49 سوره زمر (سوره 39) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           " بگو: شفاعت بطور كامل به خدا اختصاص دارد.           فرمانروائی آسمانها و زمين اختصاص به خدا دارد؛ بعد هم پيش او برگردانده ميشويد.           وقتی فقط صحبت از خدا ( و نه افراد ديگری) شود دل كسانی كه ايمان به آخرت ندارند دچار نفرت ميشود           و وقتی صحبت از افرادی غير از خدا شود كيف ميكنند.           بگو خداوندا، ای آفريننده آسمان‌ها و زمين و ای داننده غيب و آشكار، تو بين بندگانت درباره آنچه كه اختلاف نظر داشتند حكم ميکنی.           كسانی كه ظلم ميكنند، اگر تمام چيزهائی را كه در زمين وجود دارد و مانند آن را داشته باشند،           حتماً آنرا برای نجات از عذاب سخت روز قيامت ميدهند و چيزهائی برای آنها روشن ميشود كه حساب آنرا هم نميكردند.           نتيجه كارهای بدی كه كرده‌اند برای آنها آشكار شده و عذابی كه مورد تمسخر قرار ميدادند آنها را در بر گرفته است.           وقتی به انسان ضرری برسد ما را به كمك ميخواند و وقتی او را از نعمت خودمان برخوردار كنيم،           ميگويد اين بخاطر علم خودم بمن داده شده؛ اينطور نيست؛ اين امتحانی است           ولی بيشتر آنها اين را نميدانند. " سوره مومن در آيات 5 تا 14 سوره مومن (سوره 40) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد          " پيش از آنها قوم نوح، و دستجات بعد از آنها هم پيغمبران را بدروغگوئی متهم كردند، و هر دسته‌ای تصميم گرفت كه پيغمبرشان را دستگير كند           و با حرفهای باطل به بحث و بگومگو پرداختند تا به اين وسيله حق را پايمال كنند؛           بنابراين آنان را دچار عذاب كردم؛ مجازات من چطور بود؟           به اين ترتيب سخن خداوندت درباره افراد بی‌ايمان ثابت شد كه آنها اهل آتش جهنم هستند.           کسانی که عرش خدا را حمل ميکنند و آنهائيكه اطراف عرش هستند، با ستايش خداوندشان را بزرگ ميشمارند           و بخدا ايمان دارند و برای افراد باايمان طلب آمرزش ميكنند و ميگويند: خداوندا، دامنه رحمت و علم تو همه چيز را فرا گرفته،           پس كسانی را كه توبه كردند و از راه تو پيروی كردند بيامرز و آنها را از عذاب آتش جهنم حفظ فرما.           خداوندا، آنها را به بهشت‌های جاويدی كه به آنها و پدران و همسران و فرزندان درستكارشان وعده داده‌ای وارد كن؛ چون تو توانا و حكيم هستی.           و آنها را از بديها حفظ كن.           کسی را كه در آن روز از بديها حفظ کنی به او لطف كرده‌ای و اين موفقيت بزرگی است.          به افراد بی ايمان با صدای بلند گفته ميشود كه نفرت خدا از شما بيشتر از نفرتی است           كه از هم داريد چونكه دعوت شديد كه ايمان بياوريد ولی قبول نكرديد.           افراد بی ايمان ميگويند خداوندا، دوبار جان ما را گرفتی و دوبار ما را زنده كردی، به گناهان خود اعتراف كرديم.           آيا راهی برای بيرون رفتن از اين عذاب وجود دارد؟           اين عذاب بخاطر اين است كه وقتی فقط خدا خوانده ميشد قبول نميكرديد و اگر شريکی برای او ساخته ميشد ايمان می ‌‌آورديد.            حكم در اختيار خدای بلند مرتبه بزرگ است.           اوست كه آياتش را به شما نشان ميدهد و روزی شما را از آسمان نازل ميكند.           فقط کسی كه توبه كند متوجه اين حقيقت ميشود.           بنابراين خدا را بخوانيد و دين را برای او خالص كنيد (غير خدا را نخوانيد)، هر چند كه افراد بی ‌ايمان خوششان نيايد. " خداوند در آخرين قسمت اين آيات ميفرمايد " خدا را بخوانيد " عده ای دکاندار مذهبی به ما تلقين تزريق ميکنند که ما بت های انسانی که برای ما ساخته اند بخوانيم، انتخاب با ماست، انتخابی سرنوشت ساز. سوره فصلت در آيات 26 تا 33 سوره فصلت (سوره 41) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد             "افراد بی ايمان گفتند: به اين قرآن گوش ندهيد و سخن بيهوده وارد آن كنيد تا پيروز شويد.            به افراد بی ‌ايمان عذاب سختی ميچشانيم و آنها را مطابق بدترين كاری كه ميكردند مجازات ميكنيم.            اين آتش جزای دشمنان خداست، و بخاطر اينكه منكر آيات ما ميشدند در آتش منزل ابدی دارند.            افراد بی ايمان در آن موقع ميگويند خداوندا، جن و انسی را كه ما را گمراه كردند بما نشان بده تا آنها را زير پايمان بيندازيم تا خوار و پست شوند.           افرادی كه گفتند صاحب اختيار ما فقط خداوند است بعد هم استقامت بخرج دادند،            فرشتگان بر آنها نازل ميشوند كه نترسيد و غصه نخوريد و با مژدهُ بهشتی كه بشما وعده داده شده شاد باشيد.            ما در زندگی دنيا و آخرت پشتيبان شما هستيم، و در آخرت هر چه دلتان بخواهد و هر چه درخواست كنيد برای شما وجود دارد؛            اين پذيرائی از جانب خداوند آمرزنده مهربان است.            گفتار چه كسی بهتر از سخن كسی است كه مردم را بسوی خدا دعوت ميكند و كار درست مينمايد            و ميگويد من از افرادی هستم كه تسليم حكم و نظر خدا هستند؟ " سوره زخرف در آيات 84 تا 89 سوره زخرف (سوره 43) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد           " خدا در آسمان و در زمين معبود است و او حكيم داناست.           خدائيكه فرمانروائی آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست مال اوست از اين نسبت‌ها پاك است؛            علم روز قيامت پيش اوست، و پيش او برگردانده ميشويد.           كسانی كه بغير از او ميخوانند و از آنها كمك ميخواهند مالك شفاعتی نيستند،           مگر كسانی كه به حق شهادت بدهند و آنها حقيقت را ميدانند.           اگر از آنها بپرسی چه كسی آنها را آفريده حتماً ميگويند خدا، پس چرا به راه غلط ميروند؟          (پيغمبر) گفت: خداوندا، اين مردم ايمان نمی ‌آورند.          خدا گفت: از آنها بگذر و به آنها بگو به سلامت، نتيجه كار خود را خواهند دانست. " سوره دخان در آيات 2 تا 12 سوره دخان (سوره 44) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد           " قسم به كتاب روشن (واضح) و روشن كننده.           ما قرآن را در شبی مبارك نازل كرديم؛ ما هشدار دهنده بوده‌ايم.           در آن شب هر فرمان با حكمتی بيان و روشن ميشود.           فرمانی از طرف ما، كه ما فرستندهُ آن بوده‌ايم.           رحمتی از خداوندت است، چون او شنونده دانا است.           اگر يقين داريد ميدانيد كه او خداوند آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست ميباشد.           معبودی غير از او كه زنده ميكند و ميميراند نيست.           صاحب اختيار شما و صاحب اختيار اجداد شماست.           بلكه آنها در حال شک و ترديد سرگرم بازی هستند.           انتظار روزی را بكش كه آسمان دودِ آشكاری را بياورد.           كه مردم را در برگيرد. اين عذاب پردردی است.           خداوندا، عذاب را از ما برطرف كن، ما افراد باايمانی هستيم. " قابل توجه افرادی که از مقربان درگاه خداوند برای ما بت های انسانی ساخته اند و آن دسته که از آنها پيروی ميکنند: خداوند ميفرمايد: " معبودی غير از او كه زنده ميكند و ميميراند نيست." شما با چه اجازه اين همه امام و امامزاده و نوه و نتيجه آنها را معبودان مردم کرده ايد، و به مردم گفته ايد که اين معبودان، دعای ما را ميشنوند و دعای ما را اجابت ميکنند - جواب خداوند را در روز رستاخيز که شکی در آن نيست چه ميدهيد؟ معبودی غير از خداوند بزرگ و يکتا قائل شدن، يعنی صفاتی را که فقط و فقط اختصاص به خداوند دارد را به وجود ديگری دادن؛ اسم اين عمل، به زبان فارسی سليس شرک به خداوند است و اسم ديگری ندارد. در اين آيات خداوند ميفرمايد " قرآن رحمتی از طرف خداوند است " و عده ای، اين رحمت را کنار گذارده و به چرنديات يک مشت دکاندار مذهبی گوش ميکنند، نام اين افراد را شما چه ميگذاريد؟ سوره احقاف در آيات 15 تا 18 سوره احقاف (سوره 46) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد             " ما نيكی كردن به پدر و مادر را به انسان سفارش كرديم.            مادرش به زحمت بار حمل او را متحمل ميشد و با ناراحتی او را وضع حمل كرد            و بارداری و شير دادن او سی ماه طول كشيد تا وقتی كه به رشد رسيد و چهل ساله شد گفت،            خداوندا، مرا موفق كن كه شكر نعمتی كه به من و پدر و مادرم دادی بنمايم            و كار درستی كه مورد رضايت تو باشد بكنم و فرزندان مرا صالح كن.            من بسوی تو برگشته‌ام و تسليم حكم و نظر تو هستم.            چنين افرادی هستند كه بهترين اعمالی كه انجام ميدادند از آنها می ‌پذيريم و از گناهانشان ميگذريم و جزو افراد بهشتی هستند.            اين وعده درستی است كه به آنها داده شده است.            و كسی كه به پدر و مادرش گفت اف بر شما، آيا به من وعده ميدهيد كه از گور بيرون آورده ميشوم؟            در صورتيكه مردم قرن‌های قبل از من از دنيا رفته‌اند.            در حالی كه پدر و مادرش از خدا كمك ميخواستند و ميگفتند: وای بر تو ايمان بياور،            وعده خدا درست است و او ميگفت اين حرف‌ها افسانه گذشتگان است.            چنين افرادی هستند كه وعده عذابی كه درباره گروههای جن و انسی كه قبلاً از دنيا رفتند درباره آنها مقرر شد كه آنها زيانكارند." سوره ق در آيات 15 تا 32 سوره ق (سوره 50) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد         آيا اولين بار كه آنها را آفريديم برای ما زحمتی داشت كه آنها درباره خلقت دوباره خودشان ترديد دارند؟       ما انسان را آفريديم و ميدانيم وجودش او را به چه كارهائی وسوسه ميكند.        ما از رگ گردن به او نزديكتريم.         چون دو فرشته ثبت كارش در طرف راست و چپش نشسته‌اند.        هيچكس حرفی نميزند مگر اينكه مراقبی در كنارش حاضر است.        وحشت زمان مرگ بحق فرا رسيده، اين همان چيزيست كه از آن ميگريختی.        در صور دميده شد؛ اين روز موعود است.        و با هر كس كه وارد شود سوق دهنده و شاهدی است.        قبل از اين غافل بودی، پرده از چشمت برداشتيم و چشم تو امروز تيزبين شده.        فرشته همراهش به او گويد كارهائيكه ميكردی پيش من آماده است.        هر كافر لجبازی را به جهنم بيندازيد.        كافری كه مانع كار خير ميشد، و متجاوز و دچار ترديد بود.        كافری كه با خدا معبودی ديگری ميگرفت، پس او را در عذاب شديد بيندازيد.        فرشته همراهش گويد: خداوندا، من او را به سركشی وادار نكردم ولی خودش در گمراهی زيادی بود.        خدا گويد: پيش من بگومگو نكنيد، من قبلاً عذاب را بشما وعده داده بودم.        وعده‌ای كه داده بودم تغيير نميكند، و به بندگانم ظلم نميكنم.        روزی كه به جهنم گوئيم آيا پرشدی، جهنم گويد آيا باز هم هست؟        بهشت برای پرهيزكاران نزديك شده و دور نيست.        اين وعده‌ايست كه به هر توبه كننده پرهيزكاری داده شده. " خداوند بزرگ و يکتا از رگ گردن به من نزديکتر است - با فهم و درک اين حقيقت اگر من هنوز به دنبال واسطه و يا وسيله ای بگردم، نام اين کار مرا چه ميگذاريد. خداوند به يک يک ما دستور فرموده که فقط و فقط و مستقيما به درگاه او دعا کنيم، و فقط و فقط و مستقيما از درگاه او درخواست اجابت دعا کنيم. عده ای دکاندار مذهبی غير اين ميگويند - انتخاب با من و شماست، انتخابی سرنوشت ساز در اين دنيا و در روز رستاخيز که شکی در آن نيست. خداوند در آخرين قسمت اين آيات ميفرمايد که هر توبه کننده پرهيزکاری وارد بهشت ميشود - لطفا توجه کنيد که خداوند هيچ استثناء ای قرار نداده، هر توبه کننده پرهيزکاری وارد بهشت ميشود، بدون استثناء - اين در هميشه بروی تک تک ما باز است - اين يکی از لطف ها و رحمت های خداوند است. بيائئيد تا دير نشده از اين لطف، رحمت، و نعمت خداوند استفاده کنيم و همانطور که پاک و معصوم بدنيا آمده ايم، آمرزيده و بخشيده شده، مسلمان از دنيا برويم. سوره حشر در آيات 9 و 10 سوره حشر (سوره 59) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد        "و افرادی كه قبل از آمدن آنها خانه و ايمان را آماده كردند مهاجرينی را كه پيش آنها آمدند دوست دارند         و نيازی به آنچه به آنها داده شد احساس نميكنند و آنها را بر خودشان ترجيح ميدهند اگرچه به آن احتياج داشته باشند.         كسانی كه جلوی بخل (خسيس بودن) خود را بگيرند موفق و رستگار هستند.        كسانی كه بعد از آنها آمدند ميگويند: خداوندا، ما و برادرانمان را كه قبل از ما ايمان آوردند بيامرز و در دل ما كينه‌ای نسبت به افراد باايمان قرار مده.         خداوندا تو دلرحم و مهربانی. " سوره ممتحنه در آيات 3 تا 6 سوره ممتحنه (سوره 60) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد           "بستگان و اولاد شما برايتان فايده‌ای ندارند، روز قيامت بين شما جدائی ميافتد؛ خدا تمام اعمالتان را می بيند.          در كار ابراهيم و كسانيكه با او بودند برای شما سرمشق خوبی است،          وقتی به قومشان گفتند ما از شما و آنچه غير از خدا می پرستيد بيزاريم.          ما كار شما را قبول نداريم و بين ما و شما برای هميشه دشمنی و كينه بوجود آمده، مگر اينكه فقط به خدا ايمان بياوريد.          غير از حرف ابراهيم كه به پدرش گفت: برايت از خدا طلب آمرزش ميكنم ولی برای اجابت دعايم ضمانتی از طرف خدا ندارم.          خدايا، بتو توكل كرده‌ايم و بسوی تو برميگرديم بازگشت همه بسوی توست.          خدايا، ما را وسيله امتحان كافران قرار نده.          خدايا، ما را بيامرز، تو قدرتمند حکيمی.          آنها سرمشق خوبی برای کسی هستند كه اميد به خدا و روز آخرت دارد.          كسيكه قبول نكند، (بداند كه) خدا بی ‌نياز و قابل ستايش است. " پيغمبر عالی مقامی مثل نوح نتوانست حتی در مورد پسرش شفاعتی کند و او را نجات دهد، حضرت ابراهيم نتوانست به پدرش در اين راه کمک کند، اين دکانداران مذهبی که تعداد کثيری امام و امامزاده و نوه و نتيحه امامزاده ها را برای شفاعت به درگاه خداوند برای ما علم کرده اند، در مورد چه حرف ميزنند؟ سوره منافقون در آيات 9 تا 11 سوره منافقون (سوره 63) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد          "ای افراد باايمان، مال و فرزندتان شما را از ياد خدا غافل نكند؛ كسانی که اينكار را بكنند زيانكارند.         از آنچه روزی شما كرده‌ايم قبل از اينكه مرگ سراغ شما بيايد انفاق كنيد.         قبل از اينكه شخص بگويد: خداوندا، چرا مرگ مرا مدت کمی به عقب نينداختی تا انفاق كنم و از افراد صالح باشم.         وقتی مرگ کسی فرا رسيد خدا هرگز آن را بعقب نمی ‌اندازد.         خدا از كارهائی كه ميكنيد خبر دارد. " خداوند ميفرمايد: " وقتی مرگ کسی فرا رسيد خدا هرگز آن را بعقب نمی ‌اندازد " من نميدانم، شايد لحظه ای ديگر نوبت من باشد که بميرم. بيائيد همين امروز، همين لحظه، از گناهان گذشته مان توبه کنيم، و در راه اصلاح اشتباهاتمان تا آنجا که ميتوانيم بکوشيم و مسلمان از دنيا برويم بيائيد اين فرصت طلائی را از دست ندهيم. سوره تحريم  در آيات 7 تا 12 سوره تحريم (سوره 66) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد           "ای كافران، امروز عذر خواهی نكنيد.           بشما فقط جزای كارهائی كه ميكرديد داده ميشود.          ای افراد با ايمان توبه كنيد (به اطاعت از دستورهای خدا برگرديد)، توبه‌ای كامل.           اميد است خداوندتان گناهان شما را ببخشد و شما را وارد بهشت‌هائی كند كه نهرها در آن روان است.           در روزی كه خدا، پيغمبر و افرادی را که با او ايمان آورده‌اند خوار نميسازد.           نور آنها در جلوی آنها و دست راستشان حركت ميكند و ميگويند:           خداوندا، نور ما را كامل ساز و ما را بيامرز؛ چون تو قادر به انجام دادن هر كاری هستی.           ای پيغمبر، با افراد بی ايمان و منافق مبارزه كن و بر آنها سخت بگير.           جای آنها جهنم است و جهنم جای بدی است.           خدا از افراد بی ايمان نمونه‌ای را نشان داد.           زن نوح و زن لوط، آنها همسر دو نفر از بندگان درستكار ما بودند و به آنها خيانت كردند           و همسران آنها (با اينكه پيغمبر خدا بودند) به اندازه ذره‌‌ای در مقابل خدا برای آنها مفيد نبودند            (نتوانستند آنها را از جهنم نجات دهند) و به آنها گفته شد: با ديگران وارد جهنم شويد.           و خدا از افراد باايمان نمونه‌ای را نشان داد.           وقتی كه زن فرعون گفت خداوندا، خانه‌ای در بهشت پيش خودت برای من بساز           و مرا از دست فرعون و كار او و افرادی كه ظلم ميكنند نجات بده.           و مريم دختر عمران كه عفت خود را حفظ كرد و ما از روح خود در او دميديم           و سخنان خداوندش و كتابهايش را تصديق كرد و از افراد فرمانبردار بود. " وقتی وضع پيغمبرانی چون ابراهيم، نوح، و لوط در مورد شفاعت بدرگاه خداوند برای افراد گناهکار، حتی در زمانی که زنده بودند به اين روش است، اين دکانداران مذهبی در مورد چه حرف ميزنند و چه کتابی را ميخوانند و از چه دين و آئينی پيروی ميکنند؟ تکرار چرنديات اين دکاندارن مذهبی، و با اين وسيله گمراه کردن مردم عذابی بسيار شديد دارد. سوره نوح در آيات 1 تا 7 سوره نوح (سوره 71) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           "ما نوح را پيش قومش فرستاديم و به او گفتيم: قبل از اينكه عذاب دردناك به قومت برسد به آنها هشدار بده.          نوح گفت: ای قوم من، من آشكارا به شما هشدار ميدهم.          كه خدا را بندگی كنيد و از نافرمانی دستورهای او بپرهيزيد و مرا اطاعت كنيد.          تا خدا گناهانتان را بيامرزد و مرگتان را تا وقت معينی به عقب بيندازد.         اگر بدانيد وقتيكه اجل فرا رسد، عقب نميافتد.         نوح گفت: خداوندا، من شب و روز قومم را دعوت كردم، ولی دعوت من فقط به فرار آنها اضافه كرد.         هر وقت آنها را دعوت كردم كه كاری بكنند كه تو گناهانشان را بيامرزی،         انگشت‌هايشان را در گوششان گذاشتند و لباسشان را به سرشان كشيدند         و در كار خود اصرار كردند و خود را بالاتر از آن دانستند كه حرف مرا بپذيرند. " در آيات 21 تا 28 سوره نوح (سوره 71) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           "نوح گفت: خداوندا، آنها از حرف من سرپيچی كردند و از کسی پيروی كردند كه مال و فرزندش فقط بر ضرر او اضافه كرده، و نقشه‌های بدی كشيدند.          و گفتند ”ود“ و ”سواع“ و ”يغوث“ و ”يعوق“ و ”نسر“ را كه خدايان شما هستند ترك نكنيد.          و عده زيادی را گمراه كردند. (نوح گفت:) و فقط به گمراهی افرادی كه ظلم ميكنند اضافه كن.          بخاطر گناهانشان غرق و وارد آتش جهنم شدند و غير از خدا مددكاری برای خود پيدا نكردند.          نوح گفت: خداوندا، احدی از كافران را روی زمين باقی نگذار.          اگر آنها را باقی بگذاری بندگان تو را گمراه ميكنند و فقط افراد گناهكار و كافر ميزايند.          خداوندا، من و پدر و مادرم را و هر کسی كه باايمان وارد خانه من ميشود و مردان و زنان باايمان را بيامرز و بر نابودی افرادی كه ظلم ميكنند اضافه كن. " سوره جن در آيات 18 تا 23 سوره جن (سوره 72) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:           "مسجدها مال خداست، کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد.           و وقتی بنده ما بپا خاست و خدا را خواند، نزديك بود كه همگی بر سر او بريزند.          بگو: من فقط خداوندم را ميخوانم و هيچكس را شريك او نميسازم.          بگو: من برای شما اختيار ضرری يا هدايتی را ندارم.         بگو هيچكس مرا از عذاب خدا حفظ نميكند و هرگز پناهگاهی غير از او پيدا نميكنم.         وظيفه من فقط رساندن پيام و رسالت خداست. " خداوند ميفرمايد: " مسجدها مال خداست، کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد. " و ما توی مسجد ها چکار ميکنيم؟ فريادهای "يا حسين" ... "يا ابولفضل"  ... "يا قمر بنی هاشم" ... "يا علی" ... ديوارهای مسجد ها را ميلرزاند. ما را چه شده؟     خداوند بسادگی و شديدا واضح و روشن به من و شما دستور ميدهد: " کسی را در كنار خدا به كمك نخوانيد" آيا کدام قسمت از اين دستوربسيار ساده و روشن بايد یرای من قابل فهم نباشد، وقتی من بعد از خواندن اين دستور خداوند، دستم را به آسمان بلند ميکنم و ميگويم "يا حسين بدادم برس" و يا ميگويم "يا علی مدد" من با اين عملم چه کرده ام؟    آيا من در قرآن نخوانده ام که اگر از دستورات خداوند سرپيچی کنم و با کمک خواستن از غير او و دعا کردن بدرگاه غير او، به او شرک بورزم، چه بلائی در اين دنيا و در روز واپسين، در جهنم  سوزان در انتظار من است؟   سوره اخلاص در آيات 1 تا 6 سوره اهلاص (سوره 112) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:         "بگو: او خدای يگانه است.        خدا بی نياز و برآورنده نيازها است.        کسی را نزاده و زائيده نشده.        و همتا و رقيبی ندارد. " سوره فلق در آيات 1 تا 5 سوره فلق (سوره 113) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "بگو: به خداوند بامدادن پناه ميبرم؛ از شر تمام چيزهائی كه خلق كرده.        و از شر شب تاريك موقعی كه همه جا را فرا گيرد.        و از شر دمندگانی كه در گره‌ها ميدمند.        و از شر حسود وقتی حسادت بورزد. " سوره ناس در آيات 1 تا 6 سوره ناس (سوره 114) خداوند اين چنين به ما ميفرمايد و مياموزد:        "بگو: از شر شيطان وسوسه كننده به صاحب اختيار مردم، به فرمانروای مردم، به معبود مردم پناه ميبرم؛        وسوسه كننده‌ای كه در سينه مردم وسوسه ميكند، چه از جنس جن باشد چه انسان. " بيائيد با هم به دعای ختم قرآن نگاهی کنيم - لطفا توجه داشته باشيد که اين دعا قسمتی از قرآن نيست       "بار خدايا، به برکت قرآن بر من ببخشای، وقران را پيشوا و مايهُ نور و هدايت و بخشايش بر من قرار ده.        بار خدايا، آنچه را که از آن فراموش کردم به خاطرم بياور، و آنچه را که از آن نمی دانم به من بياموز،       و تلاوتش را در ساعات شب و در آغاز و انجام روز نصيبم کن،        و آن را، ای پروردگار جهانيان، دليل و راهنمای من قرار ده.       بار خدايا، به برکت قرآن عظيم مرا سودمند گردان و از مرتبه ای والا برخوردار ساز،        و به برکت اين آيات و اين کتاب حکمت آموز هدايتم کن،        و از من بپذير که تو خود شنوا و دانائی، و مرا بيامرز که تو خود آمرزنده و بزرگواری؛        و سلام بر فرستادگان خدا، و ستايش از آن خدا پروردگار جهانيان. " بيائيد با هم به دعای بعد از هرنماز در ماه مبارک رمضان نگاه کنيم - لطفا توجه داشته باشيد که اين دعا قسمتی از قرآن نيست     " ای خدای بلند مقام، ای بزرگوار، ای آمرزنده، ای مهربان؛       توئی خدای بزرگی که هيچ مثل و مانند ندارد، و بگفتار و کردار خلق شنوا و بينا است؛       و اين ماه است که مقامش عظيم کردی،       و کرامت و شرافت و فضيلتش بر ساير ماهها دادی؛       و اين ماه است که روزه اش را بر من واجب گرداندی؛       و اين ماه رمضان است که در آن قرآن را نازل فرمودی،       برای راهنمائی مردم و روشن کردن راه هدايت و جدا نمودن حق از باطل؛       و شب قدر را در اين ماه مقرر داشتی، که آن شب را بر هزار ماه برتری دادی؛       پس ای خدايی که بر همه منت داری و هيچکس بر تو منت ندارد،       بر من منت گذار در ميان آن همه بندگانت که منت گذارده ای،       و از آتش دوزخم نجات ببخش و به بهشت ابدت داخل گردان؛       به حق رحمت بی پايانت - ای مهربانترين مهربانان عالم. همانطور که ملاحظه کرديد در تمام دعا ها، روی صحبت و تقاضای ما، فقط و فقط با خداوند است و بس. ترجمه دعای کميل که اميرالمومنين حضرت علی (ع) نوشته، در اين سايت وجود دارد، خواندن آن را شديدا توصيه ميکنم. در دعای کميل و در سراسر نهج البلاغه حتی يکبار حضرت علی (ع) از حضرت محمد (ص) هم درخواست کمک نميکند، و فقط و فقط بدرگاه ايزد يکتا دعا ميکند و از خداوند کمک ميخواهد. اميد است که راه و روش علی (ع) که هرگز و هيچ وقت حرفی بر خلاف قرآن نميزد، و هرگز و هيچ وقت کاری برخلاف قرآن نميکرد، و فقط و فقط بدرگاه خداوند دعا ميکرد و فقط و فقط اجابت دعا را از تنها وجودی که قادر است آنرا اجابت کند، يعنی خداوند بزرگ و يکتا تقاضا ميکرد بتواند سرمشقی برای ما باشد. خداوند بزرگ و يکتا در آياتی که در اختيارتان گذاشتم به يک يک ما آموخت که به چه صورت به درگاهش دعا کنيم يک يک دعا هائی که در آن روی سخن با غير خداوند است، يک يک تقاضا ها برای اجابت دعا که روی سخن با غير خداوند است، چون دعا کننده باور دارد که معبود ديگری غير خداوند ميتواند دارای صفاتی باشد که فقط و فقط اختصاص به خداوند دارد و بس، صفاتی مثل شنيدن دعا از همه و در همه جا، و اجابت دعا برای هر کس در همه جا،  شرک به خداوند است. نظر من و نظر شما و يا هر فرد ديگری، فقط و فقط نظر يک بشر است و بشر اشتباه ميکند برای اين است که من هميشه از آيآت قرآن برای بازگو کردن مطالبی که مينويسم استفاده ميکنم چه خوب بود اگر ما همه چيز را در تمام مراحل، با راهنمائی ها و دستورات خداوند شروع ميکرديم، ادامه ميداديم، و به پايان ميرسانديم. دين و حكم و نظر خدا چيزی است كه از آيات قرآن بدست می ‌آيد.فرمايشات خداوند (قرآن) که هدایت و رحمتی است برای مردمی كه به آن ایمان می آورند، در دست ماست چرا به نظريات و دستورات ديگران توجه ميکنيم؟  بنظر شما اسم اين چيست؟   قول خداوند به من و شما برای آمرزيده شدن، رهائی از آتش جهنم، و اقامت هميشگی در بهشت        يادتان باشد که خداوند بما قول داده که همه گناهان من و شما را ميبخشد، اگر قبل از اينکه فرصت از دستمان برود،       توبه کنيم و در راه اصلاح اشتباهات و گناهانمان تا آنجا که ميتوانيم بکوشيم.  (آيات 53 و 54 سوره زمر) "بگو ای بندگان من كه بضرر خودتان زياده روی كرده‌ايد، از رحمت خدا نااميد نشويد چون خدا همه گناهان را ميبخشد. او آمرزنده مهربان است. به اطاعت خدا برگرديد (توبه كنيد) و قبل از اينكه عذاب بر شما وارد شود و کسی نتواند شما را ياری كند، تسليم حكم و نظر خدا باشيد." خداوند در آيه 82 سوره طه به من و شما ميفرمايد: "من كسی را كه توبه كند و ايمان بياورد و كار صحيح بكند و راه صحيح را بشناسد می ‌آمرزم. "