یک روزنامه کانادایی در یک گزارش تحلیلی می نویسد اعتراض های مردمی در سوریه و خشونت فزاینده نیروهای امنیتی دولت، پیامدهای گسترده تری از بقای حکومت پرزیدنت بشار اسد خواهد داشت.
روزنامه ونکوورسان در یک مقاله تحلیلی در مورد تحولات سوریه می نویسد عربستان سعودی، ایران و ترکیه، سه کشور مهم و بانفوذ منطقه خاورمیانه در قبال اعتراض های مردمی علیه حکومت بشار اسد موضع گیری کرده اند و بخش مهمی از اعتبار و نفوذ منطقه ای آن ها به بر سر قدرت ماندن اسد و یا پیروزی جنبش اصلاحات در این کشور و وادار کردن وی به کناره گیری از قدرت بستگی خواهد داشت.
نویسنده مقاله یادآوری می کند که حکومت بشار اسد از حمایت و پشتوانه جدی دولت ایران برخوردار است و ائتلاف سه دهه گذشته تهران با دمشق یکی از عوامل حیاتی و کلیدی این کشور برای چالش کسب برتری بر عربستان سعودی در منطقه است.
ونکوور سان می نویسد در شرایطی که حکومت محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران و آیت الله علی خامنه ای، کماکان ابراز اطمینان می کنند که بهره گیری اسد از خشونت و اعمال زورعلیه قیام های مردمی روزی پیروز خواهد شد، اما بسیاری از کارشناسان و دیپلمات های پیشین ایران نسبت به این امر ابراز تردید می کنند.
در بخش دیگری از این مقاله تحلیلی آمده است «ارتباطات ایران با حکومت اسد در دمشق برای حمایت جدی تهران از گروه ضد اسراییلی حزب الله در کشور همسایه لبنان بسیار حیاتی است.
نویسنده می افزاید کمک های مالی و تسلیحاتی و سرمایه گذاری تهران برای حزب الله که بیشتر کشورهای غربی آن را یک سازمان تروریستی می دانند و هم اکنون در آستانه کنترل دولت لبنان است، برای تهران، در مقام فعال ترین دولت ضد اسراییلی در منطقه یک منبع عمده کسب اعتبار است. وی خاطرنشان می کند بسیاری از دانشگاهیان و دیپلمات های پیشین ایران معتقدند که ترکیه که ۸۵۰ کیلومتر مرز مشترک با سوریه دارد، در مقایسه با تهران نقش سیاسی ظریف تر و زیرکانه تری را ایفا می کند و احتمال دارد پس از بحران سوریه، دولت آنکارا از نفوذ منطقه ای بیشتری برخوردار شود.
نویسنده ونکوور سان می نویسد احتمال ائتلاف سی ساله بین ایرانیان در کشوری با اکثریت مسلمان و ملی گرایان عرب سوریه بر اساس دو استدلال عمده بسیار اندک است: ایران قلب مذهب شیعه دین اسلام است و حکومت اسد تحت تسلط شیعیان علوی سوریه است که حدود دوازده درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند.
بیشتر جمعیت سوریه مسلمانان سنی و شاخه ارتدکس اسلام هستند که خانواده سلطنتی عربستان سعودی متولی آن است.
در بخش دیگری از مقاله این روزنامه کانادایی آمده است ائتلاف سیاسی بین تهران و دمشق در اوایل سال های ۱۹۸۰ میلادی و زمانی آغاز شد که سوریه تنها کشور عربی بود که در جنگ ایران و عراق از تهران حمایت کرد.
بر پایه تحلیل این نویسنده کانادایی، این رابطه با حمایت مشترک دو کشور از حزب الله نزدیک تر شد و حکومت اسد همواره به عنوان کشوری قلمداد شده که طی سال های متمادی به طور مدام در سیاست لبنان مداخله کرده است.
دولت اسد ادعا می کند که قیام مردم سوریه در سراسر کشور، توطئه عوامل خارجی است و تظاهرات خیابانی را با تانک ها و جنگ افزار نظامی سرکوب می کند و دستکم دو هزار و پانصد تن از شهروندان این کشور را به قتل رسانده است، به همین علت انزجار و حس خصومت کشورهای منطقه نسبت به دمشق هر روز افزایش می یابد.
نویسنده ونکوور سان می افزاید این ظن در ایران قوت گرفته که اروپا و ایالات متحده، ترکیه را مسئول رسیدگی به مشکل سوریه کرده اند و احتمال دارد حتی وظیفه خلاصی از حکومت اسد را به آنکارا سپرده باشند.
اما از سویی دیگر، صاحبنظران سیاسی ایران خاطرنشان کردند که زمان اصلاح در سوریه و بر سر قدرت ماندن اسد در این کشور سپری شده است.
نویسنده در پایان نتیجه گیری می کند ثمره نهایی و احتمالی تحولات کنونی سرنگونی خشونت بار حکومت اسد خواهد بود که به اعتبار و احترام ایران در منطقه و جهان ضربه مهلک و سنگینی وارد خواهد کرد.
روزنامه ونکوورسان در یک مقاله تحلیلی در مورد تحولات سوریه می نویسد عربستان سعودی، ایران و ترکیه، سه کشور مهم و بانفوذ منطقه خاورمیانه در قبال اعتراض های مردمی علیه حکومت بشار اسد موضع گیری کرده اند و بخش مهمی از اعتبار و نفوذ منطقه ای آن ها به بر سر قدرت ماندن اسد و یا پیروزی جنبش اصلاحات در این کشور و وادار کردن وی به کناره گیری از قدرت بستگی خواهد داشت.
نویسنده مقاله یادآوری می کند که حکومت بشار اسد از حمایت و پشتوانه جدی دولت ایران برخوردار است و ائتلاف سه دهه گذشته تهران با دمشق یکی از عوامل حیاتی و کلیدی این کشور برای چالش کسب برتری بر عربستان سعودی در منطقه است.
ونکوور سان می نویسد در شرایطی که حکومت محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران و آیت الله علی خامنه ای، کماکان ابراز اطمینان می کنند که بهره گیری اسد از خشونت و اعمال زورعلیه قیام های مردمی روزی پیروز خواهد شد، اما بسیاری از کارشناسان و دیپلمات های پیشین ایران نسبت به این امر ابراز تردید می کنند.
در بخش دیگری از این مقاله تحلیلی آمده است «ارتباطات ایران با حکومت اسد در دمشق برای حمایت جدی تهران از گروه ضد اسراییلی حزب الله در کشور همسایه لبنان بسیار حیاتی است.
نویسنده می افزاید کمک های مالی و تسلیحاتی و سرمایه گذاری تهران برای حزب الله که بیشتر کشورهای غربی آن را یک سازمان تروریستی می دانند و هم اکنون در آستانه کنترل دولت لبنان است، برای تهران، در مقام فعال ترین دولت ضد اسراییلی در منطقه یک منبع عمده کسب اعتبار است. وی خاطرنشان می کند بسیاری از دانشگاهیان و دیپلمات های پیشین ایران معتقدند که ترکیه که ۸۵۰ کیلومتر مرز مشترک با سوریه دارد، در مقایسه با تهران نقش سیاسی ظریف تر و زیرکانه تری را ایفا می کند و احتمال دارد پس از بحران سوریه، دولت آنکارا از نفوذ منطقه ای بیشتری برخوردار شود.
نویسنده ونکوور سان می نویسد احتمال ائتلاف سی ساله بین ایرانیان در کشوری با اکثریت مسلمان و ملی گرایان عرب سوریه بر اساس دو استدلال عمده بسیار اندک است: ایران قلب مذهب شیعه دین اسلام است و حکومت اسد تحت تسلط شیعیان علوی سوریه است که حدود دوازده درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند.
بیشتر جمعیت سوریه مسلمانان سنی و شاخه ارتدکس اسلام هستند که خانواده سلطنتی عربستان سعودی متولی آن است.
در بخش دیگری از مقاله این روزنامه کانادایی آمده است ائتلاف سیاسی بین تهران و دمشق در اوایل سال های ۱۹۸۰ میلادی و زمانی آغاز شد که سوریه تنها کشور عربی بود که در جنگ ایران و عراق از تهران حمایت کرد.
بر پایه تحلیل این نویسنده کانادایی، این رابطه با حمایت مشترک دو کشور از حزب الله نزدیک تر شد و حکومت اسد همواره به عنوان کشوری قلمداد شده که طی سال های متمادی به طور مدام در سیاست لبنان مداخله کرده است.
دولت اسد ادعا می کند که قیام مردم سوریه در سراسر کشور، توطئه عوامل خارجی است و تظاهرات خیابانی را با تانک ها و جنگ افزار نظامی سرکوب می کند و دستکم دو هزار و پانصد تن از شهروندان این کشور را به قتل رسانده است، به همین علت انزجار و حس خصومت کشورهای منطقه نسبت به دمشق هر روز افزایش می یابد.
نویسنده ونکوور سان می افزاید این ظن در ایران قوت گرفته که اروپا و ایالات متحده، ترکیه را مسئول رسیدگی به مشکل سوریه کرده اند و احتمال دارد حتی وظیفه خلاصی از حکومت اسد را به آنکارا سپرده باشند.
اما از سویی دیگر، صاحبنظران سیاسی ایران خاطرنشان کردند که زمان اصلاح در سوریه و بر سر قدرت ماندن اسد در این کشور سپری شده است.
نویسنده در پایان نتیجه گیری می کند ثمره نهایی و احتمالی تحولات کنونی سرنگونی خشونت بار حکومت اسد خواهد بود که به اعتبار و احترام ایران در منطقه و جهان ضربه مهلک و سنگینی وارد خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر