اطلاعات برای بیماران
PID عفونت لوله های فالوپ است.
هر سال بیش از یک میلیون زن در ایالات متحده به PID مبتلا می شوند. علایم مرتبط با این بیماری شامل تب، درد در ناحیه اطراف استخوان لگن، ترشح واژینال، خونریزی قاعدگی غیرطبیعی، درد در حین ادرار کردن و مقاربت است. هرچند ممکن است در برخی زنان این علایم آن چنان خفیف باشند که تشخیص داده نشوند. اگر PID درمان نشده باقی بماند بیمار در معرض خطر ناباروری، بارداری خارج رحمی، زخم شدن و درد مزمن لگن قرار می گیرد. اگر زنی هر یک از علایم PID را داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کرده و پس از معاینه درمان فوراً آغاز شود. زنان پرخطر برای PID باید به منظور اجتناب از عوارض غیرقابل برگشت این بیماری معاینات منظم داشته باشند.
PID می تواند منجر به ناباروری شود
بیماری التهابی لگن که گاهی اوقات به آن PID نیز گفته می شود، یک عفونت شایع است که سالانه در بیش از یک میلیون زن آمریکایی رخ می دهد و منجر به ناباروری بیش از 100000 نفر از آنان می شود. این عفونت اغلب بیشتر در زنان جوان تر از 25 سال رخ می دهد و به ندرت پیش از اولین قاعدگی، در حین بارداری یا پس از یائسگی اتفاق می افتد.
علل شایع: PID با انواع مختلفی از باکتری ها ایجاد می شود اما شایع ترین آن ها ارگانیسم هایی هستند که عفونت های گونوره یا کلایمیدیا را ایجاد می کنند و هر دو از بیماری های منتقل شونده از راه جنسی (STDs) به شمار می روند. PID می تواند از لوازم جراحی نیز انتقال پیدا کند. عفونت زمانی آغاز می شود که ارگانیسم ها از واژن، میزراه یا گردن رحم به سمت اعضاء تناسلی داخلی حرکت کرده، سبب عفونی شدن بافت، ایجاد التهاب و زخم شود. زخم شدن می تواند منجر به انسداد لوله های فالوپ شود که به ناباروری می انجامد. اگر در اثر زخم شدن بافت یکی از لوله های فالوپ تنها به میزان جزئی مسدود شود، تخمک ممکن است به رحم نرسیده، در لوله باقی بماند و در صورت بارور شدن یک حاملگی خارج رحمی رخ دهد. حاملگی های خارج رحمی اغلب منجر به پارگی و خونریزی می شود که می تواند تهدید کننده حیات باشد.
کدام زنان در معرض بیشترین خطر قرار دارند؟ زنانی که در معرض بیشترین خطر ابتلا به PID قرار دارند افراد جوان تر از 25 سال و زنان خیابانی هستند. سایر عوامل خطرساز برای PID شامل موارد قبلی PID یا داشتن STD است. شواهدی وجود دارد که کاربرد یک وسیله ضد بارداری داخل رحمی یا کاربرد مکرر دوش های واژینال (بیش از یک بار در ماه) می تواند خطر ابتلا به PID را در زنان افزایش دهد.
چه آزمون هایی به منظور تشخیص PID انجام می شوند؟ هیچ آزمون خاصی وجود ندارد که مشخص کند یک زن به PID مبتلا است یا نه. دانشمندان مشغول فعالیت بر روی آزمون های سریع و ساده ای هستند که کلایمیدیا و گونوره یعنی دو ارگانیسم اصلی ایجاد کننده PID را شناسایی کند. اگر زنی علایم PID داشته باشد باید به منظور آزمودن این ارگانیسم ها آزمایش فیزیکی شود. آزمایشات بیشتر ممکن است در صورت یافت نشدن این ارگانیسم ها لازم باشد چون عفونت هایی با شیوع کمتر نیز وجود دارند که منجر به ایجاد PID می شوند. در برخی بیماران، اولتراسوند لگن می تواند به نمایان کردن بزرگ شدگی لوله های فالوپ یا تشخیص آبسه (ناحیه بزرگی از عفونت) کمک کند. در برخی موارد، به منظور تشخیص عفونت، لاپاراسکوپی انجام می شود. لاپاراسکوپی از طریق وارد کردن یک لوله نازک انعطاف پذیر با یک پایانه نوری (لاپروسکوپ) به شکاف کوچکی در شکم به منظور مشاهده اعضاء تناسلی و نمونه های بافتی به دست آمده انجام می شود.
درمان: درمان PID شامل مصرف دو آنتی بیوتیک یا بیشتر است. در بیشتر موارد، داروی خوراکی می تواند PID را درمان کند. اغلب پس از شروع آنتی بیوتیک درمانی علایم به سرعت ناپدید می شوند، اما به منظور اطمینان از درمان مناسب مهم است که دوره کامل درمان به پایان برسد. زن مبتلا به PID باید تا زمان درمان شدن عفونت از فعالیت جنسی خودداری کند. در موارد شدید PID، آنتی بیوتیک ها به صورت وریدی تجویز می شوند. در صورت بیماری شدید، باردار بودن بیمار و یا در صورتی که بیمار به HIV/AIDS مبتلا بوده و یا سیستم ایمنی او در اثر بیماری های دیگر تضعیف شده باشد ممکن است بستری شدن در بیمارستان ضروری باشد. برخی موارد به درمان شدید نیاز دارند زیرا تشخیص قطعی نیست، برخی دیگر حتی به جراحی نیاز پیدا می کنند تا آبسه ای که درمان نشده است خارج شود. سالانه از یک میلیون زن آمریکایی که به PID مبتلا می شوند، تقریباً 150 نفر جان خود را از دست خواهند داد.
پیشگیری: موثرترین روش پیشگیری از PID پیشگیری از STDs است. این به معنای خودداری از داشتن شرکای جنسی متعدد یا کاربرد کاندوم است. زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به PID قرار دارند باید معاینات منظم داشته باشند تا برای STDs غربال گری شوند. اگر STD تشخیص داده شود، اطمینان از آزمایش شدن همسر بیمار و درمان STD بسیار مهم است. این کار به پیشگیری از وقوع مکرر PID و STDs کمک خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر