ولتي که اکنون در آستانه آغاز به کار خود در سفارت سوئيس در هند قرار دارد در طول مصاحبه هايي تجربيات خود در طول يک دوره پرهياهو که از آخرين سال رياست جمهوري محمد خاتمي آغاز شد و تا اوج تنش ها بين تهران و واشنگتن تحت رياست جمهوري محمود احمدي نژاد ادامه يافت را شرح داده است. در حالي که دولت اوباما مشغول بررسي افزايش تماس هاي سياسي با ايران است تجربيات ولتي مي تواند بازگوکننده منافع و محدوديت هاي ارتباط ديپلماسي با جمهوري اسلامي باشد.
انتظارات تيره
ولتي، يک ديپلمات حرفه اي و مقام سابق دفاعي، روز پانزدهم جولاي 2004 از شهر برن پايخت سوئيس به تهران حرکت کرد، در حالي که ابتدا مطمئن نبود چه چيزي در انتظارش است. يک شغل مهم براي او در نظر گرفته شده بود. او قصد داشت نه تنها به عنوان سفير کشوري کوچک و در عين حال ثروتمند و قابل احترام همچون سوئيس انجام وظيفه کند بلکه وظيفه حفاظت از منافع آمريکا در ايران را نيز برعهده داشت; وظيفه اي که سوئيس پس از قطع روابط ديپلماتيک تهران و واشنگتن به دنبال اشغال سفارت آمريکا در سال 1979 و گروگان گيري 444 روزه کارکنان سفارت ايفا کرده است.يک فيلم سياه و سفيد از تظاهرکنندگان خشمگين تصويري تيره از ايران را در ذهن ولتي تداعي کرده بود. پيش بيني اوليه او از زندگي به عنوان يک ديپلمات در تهران به صورت دوري تسلسل وار از «کار کردن، خوابيدن، گهگاهي رفتن به بيرون براي خوردن غذا و تفريح» بود: "تصوير بدي در ذهن داشتم; خاکستري، تيره و تار."ولتي با يادآوري آن لحظات مي گويد: "همه چيز «رنگي» بود; جامعه، لباس زنان، زيبايي زنان و مردان جوان. مردم از يک نجابت و بزرگواري برخوردار بودند."با اين حال زماني که ولتي به درک عميق تري از نظام سياسي و اجتماعي ايران رسيد شور و شعف اوليه او تا حدودي تبديل به يک نگرش منفي شد. او نسبت به برخي توجيهات مقامات ايران در موضوعات حقوق بشر و آزادي بيان انتقاد داشت و مي گفت: "احساس من اين است که برخي مقامات، جهان پيرامون خود را خوب نمي شناسند."ولتي که از سرسختي اردوگاه اصولگرايان و ضعف اصلاح طلبان درمانده و مستاصل شده بود، پس از چندسال زندگي در تهران و مشاهده دوران گذار از خاتمي به احمدي نژاد به اين نتيجه رسيد که تغيير سياست خارجي ايران دشوار است و با تغيير دولت ها خللي در آن ايجاد نمي شود.وي مي گويد: "تا زماني که بين مواضع بنيادگرايان (ايراني) و استانداردهاي بين الملي روابط و مبادلات بين دولتي شکاف وجود داشته باشد برقراري کامل روابط و مذاکره با جهان براي ايران دشوار خواهد بود."ولتي، 59 ساله، مردي خوش تيپ با رخسار گلگون و هيکل ورزشکاري است و لباس هايي جذاب. وي به شدت پرکار، مردي خردمند و اهل خانواده است.
عصر احمدي نژاد
در دوره رياست جمهوري خاتمي، ولتي به مقامات ارشد کشور همچون آيت الله هاشمي شاهرودي، رئيس قوه قضائيه دسترسي داشت. اما زماني که احمدي نژاد انتخاب شد تماس گرفتن با اين مقامات براي او دشوارتر از گذشته شد. با اين حال ولتي سماجت به خرج مي داد و به دنبال آن بود که از قدرت کلام خود به عنوان سلاح استفاده کند: "زماني که موضوع تماس با مقامات هرکشوري در ميان باشد من هميشه به اعتقاد راسخ و انرژي خود تکيه مي کنم."پيش بيني ولتي از حل اختلاف نظر بين ايران و غرب برسر آرمان هاي هسته اي تهران چندان اميدوارکننده نيست. به گفته او غرب بايد از تقاضاي توقف غني سازي اورانيوم ايران دست بردارد و در مقابل بر هدف جامع کاستن از جنبه هاي نظامي اين برنامه متمرکز شود.او مي گويد: "مشکل اين است که ايران هيچ اعتمادي به وعده هاي غرب ندارد."
به نمايندگي از آمريکا
در طول نزديک به سه دهه،سوئيس، پايگاه ديپلماتيک آمريکايي ها در تهران بوده است، ويلايي کوچک واقع در خياباني در منطقه اعياني نشين شمال تهران.ولتي بيشتر اوقات خود را به مسائل مربوط به آمريکا و رفع نگراني هاي اين کشور پرداخت. خدمه ايراني و سوئيسي سفارت خانه در اين مدت با امور کنسولي تعداد 7 هزار شهروند آمريکايي از جمله صدور مجدد گذرنامه و ثبت تاريخ تولد و ازدواج آنها سر و کار داشتند.تقريبا کل آمريکايي هاي ساکن در ايران مليت دوگانه دارند، به جز حدود 150 نفر زني که با مردان ايراني ازدواج کرده اند، دانشجوياني که در قم تحصيل مي کنند و تعداد معدودي از بازکنان حرفه اي بسکتبال.ولتي در دوران خدمت خود در ايران با مقامات ارشد وزارت خارجه آمريکا ارتباط مستقيم داشت; مقاماتي که با دقت، تحليل ها و گزارش هاي مطبوعاتي سفارت خانه سوئيس را مطالعه و بررسي مي کردند.ولتي يک راه حل ساده براي رفع سرگرداني آمريکا در قبال ايران در نظر داشت و مي پرسيد: چرا آمريکايي ها ايده اي را که سال گذشته توسط رسانه ها به نقل از کاندوليزا رايس وزير خارجه وقت درباره اعزام ديپلمات به تهران (از طريق بازگشايي دفتر حافظ منافع) مطرح شده بود دنبال نمي کنند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر