بیشتر هفته نامه های فرانسه در آستانۀ سالگرد انقلاب در ایران، در ایامی که انقلاب اسلامی شمع های سی سالگیش را خاموش می کرد، صفحاتی را به موضوعاتی در مورد ایران اختصاص دادند.
نوول اوبزرواتور، در شمارۀ این هفتل خود در مقاله ای به پرتاب ماهوارۀ امید اشاره می کند و می نویسد: انقلاب اسلامی نشان داد که می تواند به اهداف بیش از 2000 کیلومتر نیز دست یابد. نویسندۀ این مقاله با اشاره به ویدئوئی که در سراسر جهان مشاهده شد، از محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران یاد می کند که امید دارد " اسرائیل را از روی نقشه حذف کند " و در حالیکه در میان تعدادی از فرماندهان سپاه پاسداران احاطه شده، در آستانۀ سی امین سال انقلاب با شعار الله اکبر فرمان پرتاب ماهواره امید را صادر می کند.
به عقیدۀ نویسندۀ مقاله، ایران با پخش تصاویری از سپاه پاسداران، در حالیکه بحران مسئله اتمی همچنان ادامه دارد، نشان می دهند که از دولت جدید ایالات متحدۀ آمریکا نگران است. با موفقیت ایران در پرتاب ماهوارۀ امید به فضا، ایران نهمین کشور در دنیا پس از روسیه، ایالات متحدۀ آمریکا، فرانسه، چین، ژاپن، بریتانیا، هند و اسرائیل است که توانمندی ارسال ماهواره به فضا را پیدا کرد. اما تحلیلگران بر این باورند که ایران پیش از آغاز گفتگوها با آمریکا، می خواهد توانایی های خود را به نمایش بگذارد. این عمل بدین معنیست که از تهدید کردن و ترساندن ما دست بردارید. فن آوریهای ما در حال پیشرفت است و اگر ما ( که منظور ایران است) تاکنون به بمب اتمی دست نیافته ایم، به دلیل تاخیر و عقب افتادگیمان نیست، بلکه خود اینگونه خواستیم. این محتوای پیام روحانیون حاکم بر ایران به دولت امریکاست.
به نوشتۀ نوول اوبزرواتور، پرتاب ماهوارۀ امید نمایشی از پیشرفت محدودی در تکنولوژی ایرانیان است، اما به هر حال پیشرفتی صورت پذیرفته است. نوول اوبزرواتوردر ادامه به پرتاب آزمایشی موشک شهاب 3 در سال گذشته اشاره می کند. و بدین ترتیب با اشاره به این پرتابهای موشکی، جامعۀ بین المللی تاکید دارد که تل آویو، قاهره و ریاض در تیررس ایران قرار دارند. اما گویا پرتاب ماهوارۀ امید به معنای تححق عملیات نظامی در آینده نزدیک نیست. اما در زمینۀ بین المللی، این پرتاب مواضع امریکائیان را در زمینۀ ایجاد سپر موشکی در اروپا تقویت می کند و در ایران نیز، به رئیس جمهوری که بر اثر بحران اقتصادی در کشور چهرۀ سیاسیش تضعیف شده، وجهۀ سلحشورانه ای می دهد. چرا که از نظر اسلامگرایان حاکم بر ایران، انرژی اتمی حق مسلم ایران است.
نویسندل مقالۀ نوول اوبزرواتور معتقد است که در 4 ماه باقیمانده از دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد، و انتخابات ریاست جمهوری در 15 ماه ژوئن سال جاری میلادی، پرتاب ماهوارۀ امید نمادی از توانائی و اعتبار انقلاب اسلامی و نشانی با ارزش برای وی است.
همچنین نشریات فرانسه به مناسبت سالگرد انقلاب اسلامی، تصویری از زندگی امروز ایرانیان را پس از 30 سال حاکمیت روحانیون و مذهب ارائه می دهند. نوول اوبزرواتور، با بررسی تحقیق یکی از تحلیلگران ایرانی خاطر نشان می کند که هیچ گاه فاصلل میان رژیم حاکم و جوانان بدینسان زیاد نبوده است. این نشریه از دو شکست بزرگ، انقلاب اسلامی و همینطور جنبش اصلاح طلبان در سال 2005، با تغییر دولت یاد می کند. به خصوص که شکست دوم، یا همان شکست اصلاح طلبان، موجب تخریب روحیۀ جوانان شد. وجود بیش از 3 میلیون مهاجر ایرانی که پلهای ارتباطی خود را با کشور مادریشان قطع نکرده اند، در غربی کردن اجتماعی و فرهنگی جامعۀ ایران نقش دارد. ایران و بخصوص شهرهای بزرگ آن، بیشترین نشانه های غربی را نسبت به سایر کشورهای منطقه دارا هستند که این خود شکست بزرگی برای روحانیون حاکم بر این کشور است. نوول اوبزرواتور با تکیه بر تضادهای حاکم بر جامعۀ ایران این سوال را مطرح می کند که چرا با این وجود این رژیم پایدار است و به نقل از تحلیلگر ایرانی می نویسد که با وجود تمامی مشکلات، ایرانیان تمایلی به حرکت جمعی ندارند. هیچ تشکیلات سیاسی برای گروهی که توسط جنبش اصلاحات جذب شدند، وجود ندارد. البته در جایی دیگر، نوول اوبزرواتور با استنتاج از تحقیق به عمل آمده از جامعۀ کنونی ایران یاد آور می شود که هم اینک از هر هفت نفر، یک نفر از رژیم حاکم حمایت می کند. اما با این وجود هیچ کس انتظار ندارد که در آیندۀ نزدیک تغییرات وسیعی صورت گیرد. اما واضح است که نسل جدید در 10 ساله آینده سیستمی چنان بسته را نخواهد پذیرفت.
به نوشتۀ نوول اوبزرواتور گوئی رژیم حاکم و جامعۀ ایران از یکدیگر طلاق گرفته اند. اما هر دو در شرایطی ناگوار همچنان با یکدیگر زندگی می کنند. در صورتیکه اختلافها در درون حاکمیت گسترش یابد خصوصا در زمینل برنامه اتمی، بحران اقتصادی و یا آیندل روابط با ایالات متحدۀ آمریکا، ایرانیان با روش متعلق به خودشان به میدان وارد خواهند شد.
اکسپرس نیز با شرح گزارشی از حضور زنان و دختران ایرانی در جامعه و دانشگاهها، از بانویی ایرانی که در حین کار آرایشگری به کتاب نیز علاقمند است، یاد می کند. زنان ایرانی 30 سال پس از انقلاب خود را آمادۀ بحث و گفتگو می دانند. آنان دریافتند که زندگیشان در پشت در آشپزخانه محدود نمی شود و در پشت دیوارهای خانه هایشان زندگی در جریان است.
لوپوئن در شماره این هفتۀ خود به معرفی کتاب " میراث خاکستر، تاریخچۀ CIA "، نوشتۀ تیم وینر، گزارشگر نیویورک تایمز و برندۀ جایزۀ پولیتزر می پردازد. تیم وینر در کتاب خود اشتباهات سازمان اطلاعات امریکا را فاش می کند. او در این کتاب به مذاکرات مخفی نیکسون رئیس جمهوری آمریکا در سالهای 1969 تا 1974 و کسینجر، معاون رئیس جمهوری و برندۀ جایزۀ صلح نوبل سال 1973 می پردازد. وینر می نویسد: زمانیکه نیکسون و کسینجر در حال انجام مذاکرات مخفیانه با دشمنان ایالات متحدۀ آمریکا – اتحاد جماهیر شوروی، چینیها، و ویتنامیها- بودند، سازمان CIA چیز زیادی از این مذاکرات نمی دانست. کاخ سفید به هیچ روی مطالبی را که متخصصین CIA مبنی بر قدرت کمونیسم عنوان می کردند، و به خصوص ارزیابیهای آنها در زمینه قدرت نظامی اتحاد جماهیر شوروی را باور نداشت. وی در جایی از کتابش عبارتی از نیکسون را نقل می کند. نیکسون در مجمع عمومی سازمان ملل در سال 1969 می گوید: "من نمی خواهم بگویم که آنها دروغ می گویند و یا اطلاعات را تغییر می دهند، بلکه توجه شما را جلب می کنم که واقعیت را از نظریه جدا کنید".
تحلیلگران سیا در مورد توانایی اتحاد شوروی در مورد امکانات و داشتن تکنولوژی لازم برای دست زدن به حملۀ اتمی علیه آمریکا اظهار تردید کرده بود. اما نیکسون در حاشیۀ گزارش "هلمس" یادداشتی نوشته بود که این عبارت تکراری را در تمامی نشریات می خوانیم. و بدین ترتیب، اغراق در مورد توانایی های نظامی اتحاد جماهیر شوروی به سنتی در سازمان سیا تبدیل شد.
اما در افغانستان، مهمترین عملیات CIA ارسال تسلیحات برای مجاهدین افغان، به هنگام جنگ و اشغال این کشور توسط 110000 نیروی نظامی ارتش شوروی بود. این عملیات در دوران ریاست جمهوری جیمی کارتر در ژانویه 1980 آغاز شد. تیم وینر، نویسندۀ کتاب خاطر نشان می کند که در این ماموریت اصراری بر آزاد ساختن افغانستان نبود؛ هیچ کس باور نداشت که افغانها قادر باشند بر این امر فائق آیند. اما تمام سلاحهای ارسالیِ توسط مجاهدین استفاده نشده، سلاحها به فروش نرفته بود بلکه آنها را مخفی کرده بودند، زیرا که می پنداشتند روزی می رسد که آمریکا در آنجا حضور نخواهد داشت و آنها در این نبرد تنها خواهند بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر